En Büyük Umut

Direniyorum

Resimdeki İpek :)  Vee birde videomuz var.

Sabah sabah kimdi bu kolumu asılan. Gözlerimi hafifçe araladığımda karşımda duran abim oldukça telaşlı görünüyordu.

"Abi ne yapıyorsun?"

"Ohh be şükür. Kızım dün hiç bağırmadın kırıp dökmedin bende acından öldün sandım."

"Abi sen kaçık filan mısın? Nefes alıp verdiğimi de mi hissetmedin ? Ayrıca senin yüzünden korkudan ölebilirdim yani."

"Tamam anlaşılan bugün biraz daha iyisin."

"Bana kalırsa şu yastıkları kafana yemeden bana bir şeyler hazırla acıktım."

Abim mutfağa doğru yavaş yavaş ilerlerken hâlâ benimle laf dalaşı yapıyordu.

"Biz boşuna endişelendik zaten annemi arıyayım da senin iyi olduğunu söyleyeyim."

"Ben ve uykumdan uzak durda ne yaparsan yap."

"Sana iyilikte yaramıyor ki. Ölüp ölmediğini kontrol ettim sadece. Ölmüş olsaydın bir de cenaze işleriyle uğraşmak zorunda kalırdım. Tabii bir de annemlere açıklaması var."

"Abi bence senin bu esprilerin doğru zaman ve kişiye hitap etmiyor."

"Neyse ben bir şeyler hazırlayayım o zaman sana 1 saat veriyorum. Hemen uyu bence çünkü bugün gitmemiz gereken bir yer var Annemin özel talimatı ona göre."

"Beni yalnız bırakın acımı bile yaşıyamıyorum resmen."

Ben bunları söylerken abim hafif bir şekilde gülümsedi.

~~~~~~

Telefomun çalmasıyla hızlıca gözlerimi açtım. Telefonu hemen bulup ekrana bakmadan açtım.
Tanıdık sesi duyunca yüzümü buruşturdum.

"Kızım ne Uykucu birisi oldun böyle."

"Abi beni korkudan öldürmek için çeşitli yöntemleri mi deniyorsun."

"Sen güçlü bir kızsın."

"Tabi kesinlikle"
Alaycı bir tavırda konuşmuştum.

"Tabi öylesin geldiğimizden bu zamana kadar çok sakinsin."

"Abi farkındaysan aynı evin içerisindeyiz. Sanırım bu hatırlatmaya ihtiyacın var."

"Gelemiyorum ki yanına korkuyorum senden"

"Niye abi neden korkuyorsun ?"

"Bu kadar uyuduğuna bakılırsa insanlıktan sıyrılıyor gibisin."

"Hah çok komik."

"Hadi gel mutfaktayım."

Kahvaltıyı yaptıktan sonra masayı toparladık. Hemen odalarımıza çıkıp bugün abimin bizi götüreceği yer için hazırlanıyorduk.

"Abii! "

"Hah annem neden buraya gelmemizi istedi anladım ben. Bana düşmansınız siz zaten. Kulağımı sağır ettin kızım sakin ol bu genç yaşta kardeş katili yapma beni."

Abimi önemsemeden etrafıma bakıyordum. Burası mükemmeldi. Her taraf yeşilliklerle doluydu. Ve bir de şelaleden çıkan su sesi insanı dinlendiriyordu. Abim yüzüme bakıp.

"Gel buraya çılgın kardeşim benim"

Abim beni gerçekten anlıyordu. Dışarıdan bakan kişiler bizi abi kardeşten çok sevgiliyiz sanabilirlerdi. Abim benden sadece 1 yaş büyüktü. Beni o kadar çok koruyordu ki aramızdaki bağ bambaşkaydı.