En Büyük Umut

Her Yerde Biraz Sen Varsın

Şarkımız var. Bu bölümü okurken şarkıyı açmanızı istiyorum. İyi okumalar...

Abim beni kanepeye doğru götürüp, kanepeye oturduk. Abim bir an olsun gözlerini benden ayırmıyordu.

"İyi misin İpek ?"

Sessizlik vardı her yerde sanki hiç bir şeyi duymuyordum. Çevremdeki bütün sesler kaybetmiş gibiydi tınısını. Aslında hiç bir şey hissetmiyordum. Ağlamak istesem bile ağlıyamıyordum. Boğazımda bir yumru vardı. Etrafa bomboş bakıyordum. Sadece bomboş geliyordu bomboş..

"Korkutma beni ! Kendine gel İpek!"

Abim bağırıyordu.' Kendine gel ' diyordu sürekli. Ben bu enkazda küçücük bir ışık bile göremiyordum , kendime nasıl geleceğimi hiç bilmiyordum. Sanki zaman durdu. Ben, hissizliklere gömülmüş gibiydim. Sadece bir şeyi biliyordum. Artık eskiye dönük hiç bir şey olmayacaktı...

Selim'den

Bu aralar kafam çok karışık. Hakan'ın mı yoksa Kemal Bey'in mi şirketinde çalışmalıydım. Aslında İpek'in babası Kemal Bey çok iyi birisi olmasına rağmen Hakan'ın sunduğu teklife hayır diyebilirmiyim bilmiyordum.
İpek güzel bir kız ama hiç bir şekilde dikkatimi çekmiyor. Kimseyi mutlu edemem. Özgürlüğüm kısıtlanacak kesinlikle. İpek, dalgasına takılabileceğim birisi değil. O çok masum ve ben onu kirletemem. Onun ciddi düşündüğünü biliyorum ama benim hiç kimseyle ciddi düşünmeye niyetimde yok. Özgürlük benim için çok önemli ve bu büyü evlenince bozulacak. Bugün ilişki durumunu değiştirdim. Sevgilim olduğu için değil bu değişikliğin sebebi. Hem İpek'in beni unutması için hem de bazı kızlardan kurtulmak için...
Düşüncelerimden ayrılmama neden olan telefon sesiyle kendimi toparladım.

"Alo."

"Merhaba Selim."

"Kusura bakmayın, tanıyamadım."

"Beni tanımanı hiç istemem emin ol."

"Anlayamadım?"

"Yakında anlarsın. Her neyse aklın karışık bunun farkındayım. Sevgilinin olmadığını biliyorum. Seni seven insanları nereye kadar üzeceksin ? İpek , benim küçük bir iyiliğim sayesinde senin sevgilinin olduğunu öğrendi. Ortalıkta sevgilin bile yok ama buna rağmen o kız acı çekiyor. Hiç adil değil küçük adam."

"Sen..sen nereden biliyorsun ?"

Telefonu kapattı. Kimdi bu ? Beni ve İpek'i nerden biliyordu?

İpek'ten

"İ..iyiyim."

Bir anda gözlerimden yaşlar süzülmeye başladı.

"Korkuttun beni pinokyo"

Derin bir oh çekip bana sarıldı. Ben çok güçlüydüm,hemen kendimi bırakmazdım ki. Peki nerede o güç, ne zaman nerede kaybettim?
Hayallerim vardı benim her zaman umutlarımla beraber..
Şimdi ise ne hayalim ne de umutlarım var.

"Yarın eve dönebiliriz istiyorsan."

Abime kafamı çevirip baktığım sırada tekrar konuşmaya başladı.

"Biliyorum, düşündüklerini,hayallerinin yıkılışlarını,sessizliğini... Sen herşeye rağmen çok güçlüsün ve fedakarlısın. Etrafındakileri üzmemek için ağlamalarını sürekli erteledin. O kadar güçlüsün ki hep dimdik durdun. Hiç kimseye taviz vermeden acılarını içinde yaşadın. Sen mükemmel bir kardeşsin. Her şeye rağmen onu sevdin,onun için hayallerinden bile vazgeçmeye razıydın. Onun seni hak etmediğini bile bile onu sevmekten hiç vazgeçmedin.
O seni hak etmiyor."