Hayat çok gariptir değil mi? İnsan yaşamayı çok severken ölmek ister...
Sabah kalktığımda ev çok sessizdi. Aşağıya indim annem ve babam yoktu belli ki işe gitmişlerdi. Benim de okula gitmem lazımdı. Başım çok ağrıyordu tekrar yatağıma dönüp uyumak istiyordum ama annem okula gitmediğimi öğrenirse bin ton laf edecekti. O yüzden hadi gamze okula... Her zaman olduğu gibi orhan, azra, ayçin ve burak okulun kapısının önünde bekliyorlardı bunlar okulun fameleri o yüzden biraz havlalılar aralarında en iyi olan orhan çok yardımsever birisi sevgilisi azra da öyle. Ama ayçin ve burak için aynı şeyleri söyleyemem. Onlara günaydın diyip sınıfa geçtim aslında bugün çok kötüyüm ve derslere girmek istemiyorum dün gece yaşadıklarım kolay değildi. Sude yanıma gelip yanağıma kocaman bir öpücük kondurdu. Bu kızı çok seviyorum beni mutlu ediyor 8 yıllık arkadaşız ve bu zamana kadar hiç kusmedik. Annesiyle konuşuyordu bölmek istemedim ve sınıfa girdim. Herkes bir yerde toplanmıştı o kalabalık neydi..?
Bu ilk kitabım biraz kısa oldu kusura bakmayın tüm yorumlarınızı bekliyorum..
