The wrong choices

Hoofdstuk 10

Eenmaal boven plofte ik op m'n luchtbed neer. Er kwamen allemaal herinneringen naar boven. Edward en ik dansten samen in het maanlicht. Edward en ik zoenden voor het eerst. Edward en ik lagen samen op de bank een film te kijken. Edward en ik op zijn verjaardag. Ik had hem een album van Ed Sheeran gegeven, want daar was hij dol op. Ik had de cd gekocht, maar had er zelf een hoesje om gemaakt. Ik had er erg m'n best op gedaan. Er stond een foto op van Edward en ik, met de tekst: if you fall in love with someone, fall in love with their eyes. Because eyes never grow up, so you will allways be in love. Zoiets was het. Ik kan me nog zijn gezicht herinneren toen jij het zag. Hij heeft altijd gezegd dat mijn ogen prachtig vond. Ze waren blauw met een klein bruin vlekje in de linker. Maar zijn ogen waren veel mooier, veel bijzonderder. Ze waren een mix van bruin en groen, maar het mooiste was dat als hij lachte er gouden spikkels in verschenen. Ik vond het geweldig als hij lachte. Zijn lach was zo mooi, alsof er gouden belletjes rinkelden. Oke, genoeg gedroomd over Edward. Verman jezelf. Hij is weg, hij heeft je bedrogen, dus je hebt geen reden om nog om hem te geven. Ik zuchtte. Het liefst zou ik nu weg gaan. Gewoon even verdwijnen van de wereld. Iedereen zou me vergeten en als ik dan terugkom kan ik een nieuw leven leiden. Zonder problemen. Zonder magische krachten. Zonder liefde. Ik stond op en liep naar beneden. Ik hoopte dat Will weg was gegaan, of in ieder geval dat ik hem niet meer tegenkwam. Maar toen ik de trap af kwam, stonden natuurlijk net alle spotlights op de trap. Iedereen was stil. Ik kon nu moeilijk weer terug naar boven rennen, dus probeerde ik er het beste van te maken. Ik liep heupwiegend van de trap af, alle jongens met een flirterige blik aankijkend. Toen ik beneden was zag ik dat Jack met open mond voor me stond. 'Hey, heb je een goed uitzicht?' Ik zag dat Jack rood werd. 'Zin om te dansen?' Ik keek hem met een flirterige blik aan. Jack had weer zijn zelfverzekerde blik in zijn ogen en zonder iets te zeggen pakte me stevig bij m'n middel vast. Ik voelde me rood worden, maar drong dat terug en danste. En danste. En danste, tot het weer licht werd.
--------------------------------------------------------
Hey! Ten eerste wil ik even zeggen dat ik het heeeeel cool vind dat jullie m'n boek lezen. Ten tweede: sorry als het een beetje saai is, ik weet niks om te verzinnen. Trouwens, die uitspraak op dat cd-hoesje heb ik niet zelf verzonnen, volgens mij zei de oma van Ed Sheeran dat een keer of zo. Ik had dat in ieder geval op instagram gelezen. Hij is misschien niet helemaal hetzelfde, maar het kan er mee door. Veel plezier met lezen en zelf schrijven!