The wrong choices

Hoofdstuk 12

Ik schrok wakker. Ik hijgde en trapte de dekens van me af. Hoelaat is het? Ik keek op m'n telefoon. 04:37. Ik zuchtte. Fijn. Ik wist dat ik niet meer kon slapen, dus deed ik m'n kamerdeur open en liep voorzichtig de trap af. Wat heb ik gedroomd? vroeg ik me af. Maar ik kon het niet herinneren. Het was maandag, dus weer een dag naast Will, dacht ik onwillekeurig. Wat maakt jou dat nou uit? Je bent niet verliefd op hem ofzo. Dat zal je ook nooit worden. Ik keek op m'n telefoon om te zien of ik berichtjes heb gekregen. Nee. Jammer. Ik pakte een glas uit een la in de keuken en vulde hem met water. Ik schuifelde naar de woonkamer en zette de tv zachtjes aan. Omdat m'n moeder altijd 's avonds tv keek, stond hij op het nieuws. Er is een lijk gevonden, in een bos vlakbij Den Bosch. Het betreft een meisje van rond de 15. Ze heeft bijtwonden in haar nek en ze heeft geen bloed meer in zich. Er zitten schrammen van klauwen op haar benen en haar buik is opengereten. De politie vermoedt dat een groot beest haar heeft aangevallen. Ze is nog niet geïdentificeerd. Ik trok wit weg. Dat is waar ik vroeger woonde. Ik werd ook zo naar het ziekenhuis afgevoerd, met bijtwonden in m'n nek en bijna geen bloed meer. Zou Edward weer bezig zijn met aanvallen? Nee, dat kon niet. Hij zat in een psychiatrische inrichting in Vught. Dat betekende dat er nog iemand van zijn soort rondliep. Ik wist natuurlijk al dat er een halve soortgenoot van hem rondliep, maar iemand hetzelfde als hij? Waarom gaat alles op dit moment fout? Amy is weg, er is een dood meisje gevonden en dan haal ik het in m'n hoofd dat ik verliefd wil worden op iemand? Ik schudde verward met m'n hoofd. Ik liep weer naar de keuken en pakte een aspirine. Ik pakte m'n telefoon en keek wat ik kon vinden over dat dode meisje. Ze had bruin haar, met bruine ogen. Ze had een roze shirt met een eenhoorn erop aan en een spijkerbroek met gaten. Toen bedacht ik me iets. Kende ik niet iemand met bruin haar en bruine ogen? Had ik niet iemand een eenhoornshirt cadeau gegeven voor haar verjaardag? Mijn adem stokte. Milly! Nee, nee, dit is gewoon een ander meisje dat toevallig dezelfde signalementen heeft als Milly. Je maakt je druk om niks. Maar ik kon het niet van me afschudden. Wat als het waar was? Ik kon maar één ding bedenken dat ik kon doen. Ik ging naar haar toe, om haar te identificeren. Ik moest wel. Ik krabbelde snel even op een briefje dat ik naar Den Bosch was en dat mama me maar ziek moest melden voor school. Ik pakte de autosleutels van de Renault Megane van m'n moeder en liep naar buiten. Ik had eigenlijk nog nooit autogereden, maar ik mocht soms rijden op m'n vaders schoot. Ik wist hoe je moest schakelen en waar het gaspedaal zat. Ik startte de auto en reed voorzichtig de oprit af.

***

Ik had opgezocht waar het meisje lag. Natuurlijk in het Jeroen Bosch ziekenhuis. Ik ijsbeerde voor haar kamer, wachtend op iemand die me naar binnen zou gaan halen. Uiteindelijk kwam er een lange dunne vrouw met een strak grijs knotje en een witte jas me halen. 'Niet schrikken, de aanblik van het meisje kan nogal heftig zijn.' Ik had de drang om te zeggen: 'geloof me, ik ben wel wat gewend.' Ik liep naar binnen en m'n ogen werden groot toen ik haar daar zag liggen. Ze was helemaal wit en er lag een blauwe doek deels over haar heen. Haar handen lagen los en slap naast haar. Ik liep langzaam naar haar toe. Ik ging met mijn hand langs haar wangen, die ijskoud waren. 'Milly.' fluisterde ik zachtjes. 'Sorry, wat zei je?' De dokter, een klein dik kalend mannetje keek me aan. 'Ze, ze heet Milly. Milly Steenberg.' Ik zakte huilend naast haar neer en legde m'n hand op haar hand. 'Wat is er gebeurd?' fluisterde ik. 'Ik vind het heel erg voor je, maar je zult moeten gaan. We nemen contact met je op als er vorderingen in de zaak zijn.' De grijze mevrouw liep naar me toe en pakte m'n hand. Ik schudde haar hand van me af en rende zo snel mogelijk uit het ziekenhuis naar de auto. Daar zat ik huilend in, tot ik in slaap viel.
--------------------------------------------------
Heey! Sorry dat het zo lang duurde voordat ik weer een nieuwe hoofdstuk heb ge-update. Ik wist niet wat ik erin moest verwerken. Maar hier is ie dan! Veel plezier met lezen, en schrijf zelf ook!