Έρωτας πέρα από κάθε όριο(βιβλίο 2)

Πολ και Αlicia part 2

Για ακόμη μια φορά, η Σεσίλια έπρεπε να αφήσει μόνη της την Λαβίνια και να τρέξει για τα προβλήματα των Φυλάκων.

Σ: Τουλάχιστον, αυτή τη φορά θα είναι κι ο Ρόμπερτ μαζί σου.

Λ: Μα ο Ρόμπερτ μόλις έφυγε. Δεν άκουσες την πόρτα.

Σ: Ε, καλά όχι και μόλις. Πριν από μισή ώρα έφυγε.

Λ: Τέλος πάντων, καλά. Μην αργήσεις, όμως. Και θέλω εξηγήσεις για το τι συμβαίνει, εντάξει?

Σ: Εντάξει, είπε σαν να έδινε μια σημαντική υπόσχεση.

Η Σεσίλια βγήκε έξω από το δωμάτιο για να τηλεμεταφερθει. Εκείνη την στιγμή, ο Ρόμπερτ άνοιξε την πόρτα του σπιτιού.

Ρ: Σεσίλια, τι συμβαίνει?

Σ: Απλά πρέπει επιγοντος να πάω στο αρχηγείο.

Ρ: Συνέβη κάτι?

Σ: Όχι, όχι, απλά με θέλει η Αlicia. Μην ανησυχείς.

Ρ: Πρόσοχε, η Alicia δεν είναι κι ο πιο έμπιστος άνθρωπος.

Σ: Το ξέρω.
Εκείνη την στιγμή, το κουδούνι χτύπησε. Ήταν ο Alex.

Ρ: Αlex, τι κάνεις εδώ?

Α: Κι εγώ χαίρομαι που σε βλέπω, Ρόμπερτ. Ήρθα για την Σεσίλια.

Σ: Αlex, δυστυχώς, αυτή τη στιγμή πρέπει να φύγω.

Α: Καλά, τότε γιατί με φώναξες?

Σ: Ο Ρόμπερτ υποστηρίζει ότι κινδυνεύω. Το ίδιο κι η Λαβίνια.

Α: Από ποιον? Από τον ίδιο?

Ρ: Από τον Πολ, Αlex. Δεν σου είπε η Σεσίλια τι συνέβη.

Α: Μου έγραψε σχετικός στο μήνυμα που μου έλεγε να έρθω επιγοντος.

Λ: Αlex, πως κι από δω, είπε μπαίνοντας στο σαλόνι.

Σ: Μεγάλη ιστορία. Αlex, λέω να τα πούμε το βράδυ. Αυτή τη στιγμή, πραγματικά βιάζομαι.

Και με αυτά τα λόγια, η Σεσίλια τηλεμεταφερθηκε στο αρχηγείο. Συγκεκριμένα, στο σαλόνι του αρχηγείου.
Εκεί είδε την Αlicia καθισμένη στον καφέ, δεξί καναπέ. Ήταν χλωμή, δηλαδή πιο χλωμή από τις άλλες φορές, εξαντλημένη από το αδιάκοπο κλάμα και σοβαρή, όπως καμιά άλλη φορά.

Αl: Σεσίλια, επιτέλους ήρθες. Έλα, κάθισε, είπε δείχνοντας τον αριστερό καναπέ.

Η Σεσίλια υπάκουσε, αμέσως, χωρίς αντιρρήσεις. Καθώς έβλεπε ότι η Αlicia δεν επρόκειτο να ξεκινήσει πρώτη, πήρε το θάρρος κι άρχισε εκείνη.