Έρωτας πέρα από κάθε όριο(βιβλίο 2)

Ρόμπερτ και η Αρίστια part 2

Ο Ρόμπερτ συνόδευσε την Αρίστια μέχρι το σπίτι της για να ξεκουραστεί μετά από αυτή την περιπέτεια που βίωσε.

Ρ: Ελπίζω να είσαι καλά, έτσι? Δεν έχεις καμιά συμφωνία με τον Πολ πάλι?

Αρ: Χα χα, όχι, τελείωσαν αυτά... Πάντως, αν θέλεις μπορείς να περάσεις μέσα για κανένα ποτάκι.

Ρ: Ω, πολύ ευγενική η πρόταση σου. Νομίζω ότι θα δεχτώ, είπε θεατρικά.

Αρ: Ωραία, λοιπόν, είπε υποδεικνύοντας του το σπίτι.

Μπήκαν κι οι δύο τους μέσα και κατευθυνθηκαν προς το σαλόνι.
Ήταν ευρύχωρο, διακοσμημένο με πολλούς πίνακες και μπιχλιμπίδια. Ήταν αργά το βράδυ.
Κάθισαν και οι δύο στον μεγάλο, λευκό καναπέ που είχε δίπλα στο τζάκι. Κάτω στο άσπρο πάτωμα υπήρχε ένα κόκκινο χαλί. 

Αρ: Λοιπόν, είπε αμήχανα, να σου προσφέρω κάτι?

Ρ: Ναι, σε ευχαριστώ. Ένα ουίσκι.

Αρ: Τι είδους?

Ρ: Ότι έχεις.

Αρ: Οκ.

Σηκώθηκε και κατευθυνθηκε προς τον καφέ, μεγάλο μπουφέ  της. Άνοιξε το ντουλάπι, πήρε ένα μικρό ποτήρι και του το σέρβιρε.

Αρ: Ορίστε.

Ρ: Σε ευχαριστώ πολύ, Αρίστια. Λοιπόν, τώρα τι να πούμε?

Αρ: Ε, εμένα ρωτάς? Δεν έχω ιδέα.

Ρ: Ναι..., είπε αμήχανα.

Ούτε αυτός ήξερε τι να πει. Η αλήθεια είναι ότι ήθελε πολύ να την δει για ένα περίεργο λόγο. Ήθελε να της μιλήσει αλλά γιατί πράγματα? Ήθελε να την δει, να την ακούσει, να του λέει τι, όμως? Δεν ήξερε. Άρχισε να καταλαβαίνει ότι ένιωθε κάτι για την Αρίστια. Παλιά, δεν της έδινε σημασία. Δεν ενδιαφερόταν για αυτήν. Τώρα όμως? Τι είχε αλλάξει? Ίσως, κατάλαβε ότι η Αρίστια ήταν πολύ διαφορετική από ότι νόμιζε. Πιο δυναμική, πιο καλή, πιο εξωστρεφής. Του άρεζε αυτό.
Οι σκέψεις του διακόπηκαν, όμως, από την μελωδική φωνή της Αρίστια.

Αρ: Εγώ λέω να συζητήσουμε για την Σεσίλια. Το ξέρω ότι δε σου είναι εύκολο τώρα που τα έχει με τον Alex.

Ρ: Ε? Α, ναι. Δεν είναι και τόσο δύσκολο, από την άλλη, όμως. Εννοώ ότι μάλλον την έχω ξεπεράσει.

Αρ: ΤΙ?!!!!! Συγγνώμη, αλλά νομίζω ότι δεν άκουσα καλά.

Ρ: Μια χαρά άκουσες, είπε γελώντας. Πλέον, υπάρχει άλλη στην ζωή μου.

Αρ: Άλλη, είπε έκπληκτη, ποια είναι αυτή η άλλη?

Ρ: Την ξέρεις. Και πολύ καλά, μάλιστα.