Exchange

EXCHANGE 6

Chapter 7

- Expected for unexpected things.

---??

Pa punta na kami kung saan ang tinitirahan ng mag asawang nakapulot sa akin lubos akong nagpapasalamat sa kanila dahil sa pag tulong nila sa akin . Napakalaki ang utang na loob ko sa kanila. Minsan lang tayo makatagpo ng ganitong kabait na mga tao sa mundo. Ayon dito ay wala na daw silang anak. Pero minsan na daw silang nag ka anak at nawala daw ito pero hindi nila na alam kung buhay ito oh patay pero ayon daw sa nag invistiga ay patay na daw at natagpuan nila ang bangkay na sunog  at ang nagpatunay na ang batang iyong ay ang anak nila dahil sa sout nitong kwentas na nakaukit dito ang pangalan ng kanilang anak. Grabe napakasaklap talaga ng tandaha no.

Pilit kung inaalala ang tungkol sa aking pagkatao pero ni katiting ay wala akong maalala. Sa ngayon ay hindi ko na yong iisipin dahil ang mahalaga nagyon ay ang magiging anak ko. At ang kinabukasan ng anak ko.

Sino kaya ang ama nito?

Yan ang bigla kung tanong sa isip ko. Hày! Na  ffrustrated ako sa mga nangyayari sa buhay ko. Sana maging maayos na din ang lahat. Napatingin ng lang ako sa driver ng itigil na niya ang sasakyan.

Manong bakit ka tumigil? "- Takang tanong ko dito. Nginisihan lang ako ni Manong ng nakakaloko. Sinappian ata si Manong.

Dito na tayo."- Sabi nito at inilibot ko ang paningin sa labas ay napakalaking bahay ang nakikita ko hindi lang bastang bastang bahay dahil mansion ito.

Eh! Kaninong bahay po ito Manong?"- Tanong ko dito. At nakita ko na lang na bumaba siya at pinagbuksan ako.

Sa mga Dela cerna ang mansion na ito."- Sagot ni Manong . Kaya hindi na lang ako nag usisa ulit dahil baka mapatagal pa ang pag uusap namin. Mahirap na.  Pag kababa ko ng sasakyan ay may dalawang maid ang sumalobong sa akin. Grabe daig ko pa presinsa ng mansion na ito. Ganito ba kayaman ang mga taong tumulong sa akin. Pero hindi imposible yun dahil sa bait ba naman nila.

Sumunod na lang kayo sa amin Ma'am."- Sabi ng isang katulong na sa tingin ko ay nasa lates 40. Tumango nalang ako kanya at inayos ko ang buhok ko na nakalugay at natigil ang kamay dahil nakapa ko ang peklat ng aking mukha. Hindi mo na ako nag pa plastic surgery dahil ayaw ko pa. Nang makapasok kami sa loob ay lalo akong napahanga sa laki at ganda ng bahay. Inilibot ko ng tingin ang kabuuan ng bahay ibat ibang klassie ang mga kasangkapan dito  at halatang mamahalin ito. Napako ang  tingin ko sa picture frame ang Mr. Mrs Dela cerna at may kasama silang batang lalaki na sa tantya ko ay nasa apat na taon na ang batang lalaki siguro ito ang anak nila.

Siya ang kaisa isa namin anak."- Sabi nito na may bahid na lungkot ang kanyang mukha.

Si Tristian , si Tristian ang naging buhay ko dati halos lahat ng oras ko ay nasa kanya na dahil sinuwerte ako dahil biniyayaan ako ng anak. Nag hirap pa ako mag ka anak kaya labis ang tuwa namin mag asawa ng malaman kung buntis ako, at halos ayaw na rin ako pag trabahohin ng asawa  ko."- kwento nito at ngayon ay umiiyak na siya. At niyakap ko na lang siya. Para suportahan siya. Kitang kita ko ang lungkot sa kanyang mga mata kahit ako ay nakaramdam ng lungkot at awa.

Ngunit sa isang iglap nawala ang kaisa-isa namin anak.-" Dagdag nito at umiiyak na siya. Hindi ko alam kung ano ang pwde kung gawin. Hindi ako sanay.

Tama na po.-" Sabi ko sa kanya.
Nandito naman ako.-" Dagdag ko pa sa kanya. Nakita ko na lang na pinupunasan niya ang mga luha at nginitian ako. Alam ko sa mga ngiti na yong ay may bahid na lungkot.

Oh nandito lang pala kayo.-" sabi ng asawa niyang lalaki. Ngiti lang ang itinugun ko sa kanyan.

Pag pasensyahan mo si Hon kasi ganyan na yan minsan."- Dagdag pa nito pero alam ko kahit siya ay nasasaktan. I can't help but to smile. Unexpected.

At inilbot pa nila ako sa loob ng kabahayan yung tipo na ti no tour ka nila. At talagang nakakamangha ang mga kasangkapan.  

Hindi ba sila nalulungkot sa bahay na ito na sila lang mag asawa ang nakatira bukod sa mga maid. Ang maid ay hindi naman lumalapit sa kanila, lalapit lang pag may kailangan sabihin.

---

Nandito ako ngayon sa garden ,nag pa pa hangin lang ako dahil medyo napagod ako kanina sa pag iikot dito sa mansyon kahit na sandali lang yong diko nga alam ngayon ang dali kong mapagod. Dulot siguro ito ng pag bubuntis ko oh sa nangyari sa akin.

Naagaw ng atensyon ko ang isang bulaklak kaya tumayo ako  para lapitan. Pero hindi pa ako nakalapit ng may  makita akong ahas di ako makagalaw dahil nanginginig ako nakalabas pa ang dila na tila handa na akong tuklawin ano mang oras, kaya sa huli ay inahinay hinay kong humakbang patalikod ngunit siya rin ang role ng ahas kay sumigaw na lang ako dahil hindi ko alam ang gagawin ko.

Ahhhhhh!!--" Sigaw ko at everything went into black. I don't know what happened after i passed out.

I woke up and I meet a very silence sound. Before anything else I remember what happened, the reason why Im here. Inilibot ko ang paningin ko ay lahat kulay puti kaya hindi nga ako nagkamali dahil nasa hospital ako. Tumingin tingin ako pero wala akong kasama dito sa kuwarto. Napabuntong hininga na Lang ako.

Hindi ko alam kung bakit napakalapitin ako sa panganib sadya ba talagang kambal ko ito. Narinig ko na Lang tumunog ang sikmura ko. Hinagilap ko  ang sa side table ko at may nakita akong prutas. Kaya kinuha ko ang mansanas. Hindi ko na inabalang balatan pa. Nang nakalahati ko na ito saka naman dumating si Mommy.

Hija, how's your feeling?"- Tanong ni Mommy.

Okay na ata ako Mom.

I'm sure gutom ka na. Kainin mo muna ito para bago tayo umalis dito."- Sabi nito.  Sabay abot sa pinagbalutan nito.

----------------

Next UD