Chapter 13
"A friend is someone who knows all about you and still loves you."
― Elbert HubbardPag pasok ko pa lang saring saring amoy na ang bumulga sa akin. Wala na bang ibang bar na matino ang pwding puntahan nitong bruha na ito. Pagkapasok ko pa lang ay nakilala ko na siya na nakatalikod kaya lumapit na ako sa kanya. Nasa may bartender siya.
Late na naman ako?"- Tanong ko dito at tumawa na lang siya. Siguro late na nga ako dahil mukhang lasing na siya. Ganito siya pag broken hearted. Dahil nga sa pag ka broken hearted niya ay doon kami nag kakilala, sa Amerika ayon dito ay kaya siya pumunta sa Amerika ay dahil tinakbuhan nito ang kasintahan niya. Grabe bakit di na lang nila harapin.
Hindi parin siya nag sasalita kaya ng aakmang tutunagin niya ang baso ay mabilis kong inagaw sa kanya.
Airah tama na lasing ka na."- Agaw ko dito di ko alam sa babaeng to.
Umorder ka na lang Trisha, sabayan mo na ako."- Sabi nito na halatang lasing na ito.
Wag kang KJ ngayon nga lang tayo nag kita ulit tapos ayaw mo pa akong sabayan."- Sabi nito na may hinanakit sa kanyang boses. Kaya wala na akong ibang choice kundi makisabay sa kanya.
Bloody Mary."-Sabi ko sa bartender Kaya agad naman kumuha. Di ko alam kung gaano katapang ang alak at ganon ako kabilis na nalasing.
Can we dance"- Yaya ng baritinong boses Kaya nagpaunlak na lang ako. Pero pag lingon ko ay si Edcel. Stalker ko ba ito. Tumango naman si Airah to implied that it was okey with her. Hay! Kaya nag pahila na lang ako. After a several minutes ay nag yaya na akong bumalik sa upuan ko Kaya inatid naman niya ako.
Alamo galit na galit ako sa lalaking young."- Sabi nito na Hindi pa ako nakakaupo sa upuan ko.
Bakit naman."- Tanong ko dito eh sa na curious ako.
Eh dahil sa kanya nawalan ako ng kaibigan, parang kapatid ko na yon."- Sabi niya na may bahid na lungkot.
Eh bakit naman siya ang sinisisi mo."- Takang Tanong ko.
Dahil sa kanya ay lumayas ang kaibigan ko."- Pahayag nito. Nanatiling tikom ang bibig ko dahil wala akong makapa na sasabihin.
Nang mag sawa siya sa kaibigan ko ay iniwan na niya ito."- Dagdag pa nito kaya nakatuun pa rin ang attention ko sa kanya habang nag sasalita.
Alamo kung ano ang masaklap."- Sabi nito. Na sadyang binitin pa nito ang sasabihin at tumawa ng malakas minsan nga ay kung hindi mo kilala ay magpapakamalan mong may tupak ito.
Ipinahiya niya, Hindi lang dito sa lugar natin kundi paati sa social media."- Dagdag pa nito. Hindi na ako nagulat sa mga sinabi niya dahil kahit ako ay nasaksihan ko na rin yan. Ang dami pa lang atraso ng Edcel nayan Kaya mas lalo akong nag poporsige na gumanti.
Ay mabuti pang kalimutan na natin yun."- Agaw nito sa katahimikan. Grabe ang babaeng ito daig pa ang naka drugs.
Itinuon ko na lang ang pansin ko sa iniinom ko. Pero Hindi ako masyadong umiinom hinay hinay lang ako ngayon. Ilang minutong dumaang katahimikan ay wala pa rin nag sasalita sa amin. Narinig ko na lang na napabuntong hininga siya. Ano Kaya ang ibigsabihin noon? Alkost two years na kami mag ka kilala pero minsan ko lang makita na nag kakaganito siya.
Can we go."- Yaya niya sa akin na parang balisa siya, nakita ko na lang yung papasok na tatlong lalaki Kaya agad ako nitong hinila. Nag pahila na lang ako, alangan naman na mag paiwan ako ditong mag isa. Isa ba sa mga lalaking yung ang dahilan kung bakit siya nag kakaganito.
Hay!! Mga lalaki talaga PAASA!!
"Wait lang te!, yung buto ko mababali na oh."- Sabi ko sa kanya e sa paano kahit dito sa labas ay hila hila pa rin niya ako. Anong tingin niya sa braso ko braso ng Barbie doll na pwding ibalik.
Pero imbis na sagutin niya ako ay umiyak na lang siya."K lang yan girl, iputok mo na yan sa labas dahil mahirap na kung sa loob."- Sabi ko at bahagya pa siya napatigil at tumingin sa akin na para bang nagtatanong kung ano ang ibig kung sabihin.
Hahaha!!! Grabe siya oh!."- Sabi ko na tumawa ako kaya umiyak na naman siya. Paano ko ba tong patitigilin akala ko ba lasing na ito. Ayaw kasing sabihin sa akin ang problema nito eh.
Girl,Alamo kung lalaki ang problema wag mong iyakan dahil lalaong magdidiwa yung."- Sabi ko dahil hanggang ngayon ay wala pa rin tigil sa kakaiyak. What should I need to do. Of course she need mutual friend. I know that she need a mutual friend. My cellphone buzzed. I checked who's my caller and it was from in the mansyon. Hindi pa ako nakakapagsalita ay narinig ko na ang sa kabilang linya.
Mom, I can't sleep."- Sabi nito na parang iiyak na.
Why? Where's Mom?"- Tanong ko dito. Pero umiyak na lang siya.
"Mom I have bad dream."- Sabi nito. Akala ko pa naman. Tiningnan ko ang oras at 12am na pala.
Go to your Lola's room."- Sabi ko dito .
Good bye baby."- Sabi ko.May anak ka?"- Sabi nito naHindi ko pa naibaba ang cellphone sa tainga ko. Oo nga pala nakalimutan ko may kasama pala ako. Narinig niya dahil naka loudspeaker ang pag uusap namin ni Tristan. Hanggang ngayon ay tulalang nakatingin siya sa akin yung parang Hindi makapaniwala sa ngayon ay hindi na siya umiiyak. Tumango na lang ako ipahiwatig na may anak nga ako. Makalipas na ilang minuto ay wala pa rin nag sasalita sa amin.
Bakit hindi mo nabanggit ang tungkol sa anak mo na halos 2 years tayong magkaibagan."- Sabi nito na may hinanakit sa kanyang boses. Wala akong alam na masasabi. Dahil kahit dito ay iilan lang ang nakakaalam na may anak ako at yun lang mga kasambahay namin. Kaya hindi ko sinabi hindi dahil sa inililihim ko eh paano wala naman nag tatanong.
Ano Kaya ang pwde kung gawin ?
------------------------------
Cupid Valentine's day na ngayon bat hindi mo pa pinana si Jhon Stonecold Padua. Hohohoho.
Hanggang tingin lang tayo. gash!! Ang sarap sumabay sa kanya ng pumasok siya sa election room sa I.T lab. Kaya lang Nahiya ako nang makatagpo ko siya yung bang feeling na pag makikita mo siya ay sinusuklay niya ang buhok niya gamit ang kanyang daliri. Palagi young promise.Hahaha. In love si Author.
By the way. Sorry sa wrong grammar at error.
---------------
BINABASA MO ANG
Exchange
General FictionW A R N I N G |SPG| R🔞✔ I realize that I live on the bubble of insanity. I feel the weight of human suffering, loneliness and despair on me all the time. It's not getting easier; if anything, it's always right on the edge of my skin. --Erwin McManu...