Exchange

EXCHANGE 7

Chapter 8

"Some days are just bad days, that's all. You have to experience sadness to know happiness, and I remind myself that not every day is going to be a good day, that's just the way it is!

----- Dita Von Teese

Sa bawat araw na dumadaan ay parang napakatagal para sa akin. Kabuanan ko ngayon. Kaya maingat ako ngayon. Tinanggap ako ng pamilyang nakapulot sa akin napakalaking utang na loob ko sa kanila.

Maam Trish kumain na po kayo."- tawag sa akin ng isang katulong dito sa mansyon. Itinuring na ako na parang tunay na anak ng mga Dela cerna. Sila din ang nag bigay ng pangalan sa akin. Kaya Hindi na ako pumalag pa.

Oh sige ya."- Susunod na lang ako sayo. Sabi ko dito at tumayo na ako sa kinauupuan ko. Napakasaya ko sa piling ng mga Dela cerna. Minsan na ako ipinasyal no Mommy. Oo. Gusto niya na tawagin ko siyang Mommy. Ibinigay pa nila  sa akin ang surname na Dela cerna.  Sa likod na lang ako dumaan dahil malapit lang ito kitchen nasa may garden kasi ako ng tawagin ako ni Manang. Pero nakita ko sina Anah at Bel na parang binanggit ang pangalan ko habang nakatingin sa kanyang cellphone kaya naman lumapit ako sa kanila na hindi nag paparamdam. Kaya sa cellphone niya napadako ang tingin ko.

Hindi ko mapigilan hindi mag salita. Kahit wala akong maalala ay malakas ang loob kung ako yon. Hindi ma clear kung sino ang lalaki dahil blurd into.  Tulala pa rin ako as screen ng cellphone ni Bel. Di ko alam pero ako talaga ang babaeng yon dahil ang lakas ng pakiramdam ko. Kahit may piklat ako sa kanang pisngi ay alam kung ano ang mukha ko.

Ano yan?"- Tanong ko dito. Hindi ko kasi alam.

Facebook yan ."- Sagot ni Ana.  Oh gash sigurado ako na malaki ang kinalaman ito sa totoo kung buhay.

Paano nalagay jan?"- Takang tanong ko sa dalawa. Pero nagtaka ako dahil tumawa silang dalawa. Anong mayron sa tanong ko?

Bakit?"- Balik tanong ko sa kanila. Eh malay ko ba kung bakit sila tumatawa.

Enapload yan."- Sabi nito. Kaya tumigil na naman ako . e bakit naman e eupload.

Tika nga Maa'm."- Sabi ni Bel na tila nag iisip kung ano ang susunod niyan sabihin.

Baka  may kinalaman ito kung bakit ka napadpad sa Tagaytay."- Sambat naman ni Anah. Hindi na ako nag salita dahil siguro ako tama sila. Nakita ko na lang si Anah na ibinalik na naman niya ang video at pina play ito ulit. At ini scroll niya pababa at may binabasa sila doon. Binasa ko din ito. Oo nakakabasa rin ako kahit may amnesia ako. Pangyayari lang naman ang nakalimutan ko.

Grabe naman ang babaeng yan."- comment 1.

Baka naman sinisiraan lang siya."- comment 2.

Ang landi."- Comment 3.

Sarap na sarap siya. "- comment 4.

At kung ano ano pa Pedro Hindi ko na pinag toonan ng pansin ang ibang comment dahil kahit ako ay di ko Alam ang gagawin ko. Tiningnan ko na lang ang nag upload nito.

Edcel John Fernandez...

Edcel John Fernandez...

Edcel John Fernandez...

Bumabalik balik sa isip ko ang pangalan niya. Sigurado ako na may kinalaman siya sa nangyari sa akin at sa video. Pinahiya niya ako.  Ikinalat niya sa lahat. Gagantihan kita.

Bigla akong napahawak sa tiyan ko dahil sumasakit.

Ahhhh!!!

Baka manganganak na ako . Dahil kabuanan ko ngayon.

Ahhhhh!!

Nakita ko na lang Sina Anah at Bel na para rin hindi nila alam ang gagawin nila.

Bel tawagan mo si Manong."- Lakas at sigaw ko kay Anah at Bel. Habang nakaalalay sa akin si Anah.

Isinakay na nila ako sa sasakyan habang ako naman ay namimilit sa sakit. Di ko na namalayan na dumating na kami sa hospital at ngayon ay nasa operating room na ako.

Push mo pa."-  Yan lang ang sinasabi ng Doctor. Ilan beses na niyang sinasabi sa akin. Hirap na hirap na ako. Nang marinig ko ang isang iyak na sanggol ay napangisi na lang ako at ipinikit ko na ang akin mata.

Nagising na lang ako dahil may humahaplos sa buhok ko. At nakita ko si Mommy na nakangisi habang hinahaplos ang buhok ko.

Okey ka lang ba."- Tanong nito sa akin.

Okey lang ako. Thank you for everything Mom."- Sagot ko dito habang Hindi ko mapigilan ang akin mga luha. At niyakap ko siya napakahigpit. Nasa kalagitnaan kami ng pag momoment ng pumasok ang isang nurse at may dala itong bata.

Lalaki ang anak mo Trish."- Sabi ni Mommy. Kaya napangiti na lang ako ng ibigay sa akin ng nurse ang bata. Hinahalik halikan ko ito.

Ipinangalan ko sa kanya si Tristan."- Sabi nito at tumango na lang ako sa kanya dahil okey din naman ang Tristan.

Kailan po ba ako makakalabas dito ."- Tanong ko dito.

Pwde ka na daw lumabas ngayon."- Sagot nito. .

Nag hahanda na ako dahil sa pag labas ko. Nakapag isip isip na ako. Masaya ako dahil na isilang ko ang anak ko ng maayos sana rin ay maging maayos ang buhay namin.

Pag dating namin sa mansyon ay nag handa sila ng kung ano-ano. Bigla ako napaiyak dahil di ko ito lubos na inaasahan. Sana lang ay patuloy na ganito ang takbo ng amin buhay. Agad akong lumapit kay Mommy at niyakap ko siya.

Thank you so much Mommy."- Sabi ko dito habang umiiyak ako at lumapit ako kay Daddy at ganon rin ang ginawa ko.

Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko kung wala kayo."- Sabi ko sa kanila at nakita ko na lang si Mommy na pinupunasan niya ang ilalim ng kanyang mata. Hindi na sila nag salita at niyaya na nila akong kumain.

Mom, "- Tawag ko dito at tumingin naman siya sa akin na parang nag tatanong kung ano na.

Nakapag desisyon na po ako."- Sabi ko dito at nakita ko siya na ngumiti. Alam na niya kung ano ang ibig kung sabihin. Mag aaral ako at  Mag paparetoke na ako.

Masaya ako para sa naging desisyon mo."- Sabi nito.

So kailan ka mag sisimula."- dagdag nito. Oo nga kailan ako mag sisimula.

As soon as possible ."- Apila ni Daddy. Kaya sumang ayon naman ssi Mommy para doon. Napag usapan na nnila na doon ako sa America at doon din ako mag aaral.

--------------+

Okey I'm sorry for all error and grammar. By the way don't forget to follow me on watypad , Twitter nd instagram. Ill promise ill follow back you.

Janima_maldita :-)