Better Together ✔

Untitled Part 35

Chapter Thirty Five

Kathryn's POV:

     Napakasarap sa pakiramdam na makita ang mga taong malapit sa buhay mo na masaya at walang iniisip na problema.

      Iniikot ko ang mata ko sa buong bahay at bigla akobg napangiti ng makita kong masayang nag-uusap si Li at Enrique na parang binabawi nila ang oras na nasayang sa kanila.

      Napatingin naman ako sa isa pang sofa at nakita kong masaya rin na nagkekwentuhan si Ja at Marlo habang magkayakap. Hindi ko alam kung ako lang ba o totoong may kinang sa mga mata nila.

      Nilingon ko naman ang kusina at doon ko nakitang nag-iinisan sila Ju at Inigo. Alam kong may iba silang nararamdaman para sa isa't-isa pero parehas nilang idinadaan sa pang-iinis o sa joke. Mahahalata mo naman kung paano nila tingnan ang isa't - isa lalo na si Inigo. Yung mga tingin nya kay Ju may pagpapahalaga at pagmamahal. Alam ko at nararamdamab ko man hindi naman pwedeng ako ang magsabi sa kanilang dalawa dahil mas mainam at mas sigurado pa din pag sa bibig mismo nila nang galing ang lahay. I don't want to give false hope to both of them. Ayokong saktan sila.

       Masaya ko silang tinitingnan ng bigla nalang tumunog ang cellphone ko. Agad ko naman itong kinuha sa bulsa ng suot kong maong shorts sa pag-aakalang si Daniel ang nagtext dahil mahigit tatlong araw na din kaming hindi nagkikita.

       Nagulat ako ng mabasa ko ang isang text sa mga taong hindi ko inaasahan na itetext ako. Ang mga magulang ko.

          From: Min Bernardo

                Anak can we talk over dinner tomorrow?

      Napa-irap ako sa nabasa ko at ibinalik sa bulsa ko ang cellphone ko. Over dinner? Sigurado ba silang gusto nila akong kasabay? Haaaay!

       Bumalik nalang ako sa pagkakaupo ko sa sofa at nakipagkwentuhan sa mga kasama ko.

. . . . . . . .

              "Why don't you talk to them?"
    
     Daniel said over the phone pagkatapos kong ikwento sa kanya ang pagkakatext ng mga magulang ko sa akin.

              "I don't know too. Maybe I'm not yet ready. Hindi ko pa yata kaya e." Sagot ko na may malungkot na boses.

              "Kelan ka magiging ready babe? When it's too late?" Napatameme naman ako sa binitiwang salita ni Daniel.

                "Bi??" Tawag ko kay Daniel and I heard him sigh.

                "*sigh* Look babe. I am not forcing you to talk to them okay?" Napatango naman ako kahit hindi nya ako nakikikita "I am just opening your mind sa mga pwedeng mangyari. Babe maybe kaya ka nila gustong makausap kasi nagsisisi sila sa pag-iwan sayo. Maybe they just wanted to say sorry. Babe as a person we have the right to be mad BUT we also have the right to forgive. Naiintindihan mo ba yung point ko babe?"

     Tumango lang ako and I don't know kung bakit naiiyak ako.

                "I want to see you right now bi. I want to hug you para mapanatag ako" I said to him with a shaky voice na mukang napansin nya.

                "Okay babe. Don't cry okay? Wait for me in 30 mins. And I'll be there." Sabi nya at narinig ko ang tunog ng susi at tunog ng paglakad nya.