My Black But Dangerous Mate

Hoofdstuk 4

P.o.v. Katelyn

Shit, shit shit! Ik ben een mens?! Dit is onmogelijk! "Liefje wat is er?" vraagt Mike bezorgt. "I-ik ben geen weerwolf, ik ben blijkbaar e-een mens." vertel ik hem met tranen in mijn ogen. "Dat maakt niets uit, ik zal altijd van je houden." vertelt hij mij trots. Ik knik zachtjes. Of ik ben de overvolgster van mijn moeder, nee dat is onmogelijk! Ik mis haar, elke dag. Pap is er nog steeds kapot van, wat te begrijpen is. Caleb doet er te simpel over, net alsof het hem niets uitmaakt. Caleb is nooit een voorbeeld voor mij geweest, hij was gemeen en pakte altijd alles af. En pap was te druk met flessen tellen, die hij nog moest drinken. Ik moest altijd koken, en al het andere huishoudelijke. Niemand begreep mij, totdat een vriend van mijn vader kwam en zag dat mijn pa het echt niet meer aankon, hij zat in een depressie. Dat is logisch als je je mate 'verliest'. Ik zou bijna een moord doen om mijn moeder Eva nog een keer terug te zien. Gewoon om nog een tip van haar te krijgen, ééntje maar. En met die gedachte val ik in slaap.

Sorry! Ik heb wel verdere ideeën moet alleen ze goed gaan uitwerken, ik heb nu vakantie dus heb flink de tijd voor mijn verhalen!