The Underworld

Part 1: η σκια

Η Βαιολετ και η Θεανω ειναι δυο μαθητριες πρωτης λυκειου. Γνωριζονται απο πολυ μικρες και κανουν παρεα, απο τοτε που καταλαβαν ποσο μοιαζουν τοσο σε εξωτερικη εμφανιση οσο και σε χαρακτηρα...

ΘΕΑΝΩΣ POV:

Βαριεμαι. Μολις σηκωθηκα και τωρα πρεπει να παω στην κολαση γνωστη και ως λυκειο. Και φυσικα με ξυπνησε η Ολγα, με ενα τηλεφωνημα για να με ρωτησει τι εχουμε στην Βιολογια. Τι θρασος. "Αι παρατα με πρωινιατικα!!" ειπα και της το εκλεισα.

Την Ολγα την γνωρισα στο λυκειο. Ειναι πολυ καλο κοριτσι οταν δεν μου σπαει τα νευρα με τα ηλιθια προβληματα της. Οχι...ειναι πραγματικα ηλιθια προβληματα... εχει ξανθα μαλλια και καστανα ματια και τα εχει φτιαξει με τον κολλητο μου, Γιαννη.

Ντυθηκα, πηρα το κινητο μου, εβαλα ενα και γ@μω τραγουδι (highway to hell γιατι ταιριαζει και με την περισταση). Κατω η Βαιολετ με περιμενε..

"Που σαι μαρη;; παλι η Ολγα σε πηρε;".

Πραγματικα λατρευω τον τροπο εκφρασης της. Εχει καστανα μαλλια και μπλε ματια. Ειμαστε και οι δυο εντελως σατανικες. Αυτος ειναι και ο κυριοτερος λογος που κανουμε παρεα (ο αλλος ειναι για να βλεπουμε μαζι σειρες/ταινιες).

"Εδω ειμαι ρε βουρλο! να παρω τηλεφωνο τον Γιαννη να ρθει;;" ειπα καθως ξεκινησαμε να περπαταμε.

"Εμμ δεν ξερω, λογικα δεν θα ειναι με την Ολγα;;"

"Αχνεεε μωρε, το ζευγαρακι της Αγιας Παρασκευης!"

"Ναι...μονο αγια πραγματα δεν κανουν αυτοι οι δυο..." ειπε και αρχισαμε να γελαμε.

Επιτελους φτασαμε! Πιο περα ηταν ο ξαδερφος μου, με την παρεα του γεματη με κουκλια.

"Παλι εκει κοιτας ρεε;; αντε πες, ποιος ειναι ο τυχερος! Εκεινος εκει;" λεει και δειχνει τον ξαδερφο μου.

"ΙΟΥΥΥΥ ρεεε! Ξαδερφος μου ειναιιι!!!!"

"Αχχ καλε θεος ειναι! Χαχα, δεν μοιαζετε!"

Της εριξα ενα γεματο 'θυμο' βλεμμα και προχωρησαμε..

ΒΑΙΟΛΕΤ'S POV:

Αφου κοροιδεψα την Θεανω (Τεα) χτυπησε το κουδουνι. Απιστευτος συγχρονισμος, λες και ο διαβολος συνομωτει εναντιον μου. Μπηκα στην ταξη με την τρελη την Θεανω. Εχει ισια καστανα μαλλια και πρασινα ματια. Ειναι πολυ αθλητικος τυπος....οταν δεν βαριεται που ζει.

Τεσπα πρωτη ωρα Λουιζιδου. Μας κανει Λογοτεχνια, την συμπαθω, βαζει και καλους βαθμους.

"Καλημερα παιδια! Λοιπον βγαλτε βιβλια. Θεανω, Βιολετα καντε μου μια χαρη και πηγαιντε μεχρι το γραφειο μου να παρετε το βιβλιο μου." Σιχαινομαι να με λενε Βιολετα αλλα ναι...ετσι με φωναζουν μονο οι καθηγητες.

Σηκωθηκαμε και βγηκαμε απο την ταξη. Καθως ανεβαιναμε τα σκαλια, ειδαμε μια σκια να κατευθυνεται προς την ταξη. Η Θεανω δαγκωσε τα χειλη της.

"Εμμ...κανενας καθηγητης θα ειναι....σωστα;;"

Τοτε ακουσαμε μια τσιριδα απο την ταξη. Αμεσως τρεξαμε και οι δυο εκει. Μολις ανοιξαμε την πορτα, το θεαμα ηταν τρομερο!

Ολοι οι μαθητες ουρλιαζαν και η Λουιζιδου κατω στο πατωμα με αιματα γυρω της. Δεν ειχα ιδεα τι γινοταν αλλα σιγουρα δεν ηταν καλο....