El mekteb? (Voltooid)

Deel 21

"Dinae wat doe jij hier?" vroeg ik zacht. "Mama ik ben bang." zei ze. Oh my lord ze noemt me mama. Ik pakte haar handje vast en nam haar mee naar mijn familie. Dinae zat ook vol met infuusjes.
Ze liep naar Yassin en knuffelde hem. "Papa niet meer weggaan." zei ze. Ik voelde tranen in me opkomen en gaf haar duizend kusjes. "Dinae je moet terug naar je kamer." zei ik.

"Sanae wie is dat?" vroeg mijn tante. Ik legde hun het verhaal uit van Dinae. Mijn tante wou haar adopteren maar nee, dat liet ik niet toe. Ze is mijn dochter.

Ik zag dat Yassin met Dinae zat te spelen. Het zag er zo schattig uit. Er kwam een dokter de kamer binnen.

"Mevrouw el Moumen mag het ziekenhuis binnekort verlaten. Het gaat wat beter met haar. Binnenkort moet zij een operatie ondergaan die zal beslissen of ze beter word of langzaam zal te komen overlijden." zei ze.

"Is er geen andere optie?" vroeg Yassin boos. "Nee meneer, of als jullie willen gaat ze die operatie niet doen en overlijd ze alsnog. Ik wil straks de uitslag weten van welke keuze jullie zullen kiezen." zei ze en verliet de kamer.

Ik belde Sabir, Youssra, Amira en papa of ze zo snel mogelijk wouden komen. Youssra kon helaas niet. Ik weet niet wat er mis is met Youssra de laatste tijd maar ze geeft me echt weinig aandacht.

Sabir, Amira, Naoufal en papa waren gekomen. We hebben uiteindelijk toch besloten om de operatie, daar heeft ze nog kans om niet te overlijden.

1 week later.

Vandaag is de dag van de operatie. Het is 4uur in de ochtend en iedereen is al wakker. Ik, Sabir en papa zouden zo naar het ziekenhuis gaan.

"Sanaee ben je al klaar?" vroeg papa. "Jaa babaaaa ik kom eraan. Ik keek nog goed in dr spiegel. Ik had een zwarte jean aan, een bordeux kenzo trui met daaronder een lange witte blouse over mijn kont. Daarboven had ik een zwarte vest. Ik deed mijn louboutins aan en spoot nog chanel parfum op me. Ik zette mijn zwarte hoofddoek nog recht en liep naar beneden.

"Jij ziet er mooi uit." zei Sabir. Ik gaf hem een luchtkusje en liep naar de auto van mijn vader. Een zwarte range rover om precies te zijn. "Sanae kijk is wat ik voor je heb." zei papa. Ik keek hem aan en zag een nieuwe roze Iphone 6+ in zijn hand. "Neeeee is die voor mij?" riep ik blij. Ik gaf hem een kus op zijn wang en knuffelde hem nog.

Yassin, Dounia, Ilyass en zijn moeder zouden ook naar het ziekenhuis komen. Verder zouden Boutaina, mijn neef Younes en geltou Malika en Amira, Naoufal en Maher ook komen. Youssra kon vandaag weer niet.

Ik ging op insta en zag heel wat dm's en verzoeken. Ik accepteerde een paar en zette een foto die ik thuis had gemaakt van mijn outfit op insta. Ik schreef er nog onder:" Bismillah omw ziekenhuis."

Bij het ziekenhuis aangekomen zei ik zoals altijd Bismillah. Iedereen stond al te wachten bij de wachtkamer. Ik groette iedereen snel en trok Boutaina en Dounia mee. "Weten jullie waarom Youssra zo afwezig doet deze tijd?" vroeg ik boos.

"Nee schat sorry we weten het niet." zei Dounia. "Pff een beste vriendin moet er toch zijn bij zulke dingen." zei ik zuchtend. "Sanae kom!" riep Sabir. We liepen weer naar de wachtkamer. "Iedereen mag met een groepje van 4 personen met mevrouw Radia praten." zei de dokter.

Ik, Sabir, papa en Yassin gingen samen. Ze lag er meskiena zo zielig bij. Allemaal draadjes om haar heen. Het goede is dat we Nisrine en Zayd vandaag mee mochten nemen.

We namen afscheid van haar. "Als ik het niet overleef willen jullie Nisrine en Zayd veel over mij vertellen. Vertel ze dat ik heel veel van ze houd. Zorg goed voor ze. Ik hou heel veel van jullie mijn kinderen en man. Ga niet het slechte pad op. Vertel Mimouna dat ze een hele goede vriendin voor me is en dat ik veel van haar houd. Ik blijf altijd bij jullie. Beloof me dat jullie gaan beginnen met bidden en op bedevaart gaan voor mij. Neem mij altijd mee in jullie smeekbedes. Ik hou van jullie." zei ze tot slot. Ik begon te huilen en knuffelde haar. "Jullie moeten de kamer verlaten." zei de dokter. Ze namen mama mee naar een donkere koude ruimte.

"Bismillah o saffie." zei Boutaina. Ik knuffelde Boutaina en Dounia. "Mamaaaaa." riep een klein piepstemmetje. Ik draaide me om en zag Dinae. Het enige lichtpuntje in mijn leven.

"Dinaeee zineee djellie." zei ik. Ik knuffelde haar en vroeg hoe ze hier was gekomen. "De dokter bracht me." zei ze lief. Sinds mijn bezoekje aan haar was ze aangekomen. "Wie is dat Sanae?" vroeg mijn vader. Ik legde ze allemaal uit wie Dinae was.

Na een paar uur in gespannen sfeer gewacht te hebben kwam de dokter eindelijk. Hij had een rare blik. "Familie van Radia el Moumen?" vroeg hij. "Ja." zei Sabir die helemaal trilde. Iedereen hierzo beefde helemaal. "Mevrouw Radia el Moumen.......