El mekteb? (Voltooid)

Deel 37

Sanae's perspectief:

Vandaag zouden we mijn lieve oma en opa bezoeken. "Sanae doe snel." Riep Boutaina. Youssra en Dounia stressen de hele tijd omdat ze bang zijn dat oma en opa slecht over ze gaan denken hahahahha.

Ik trok nog snel een vest aan en liep naar beneden. Ik had voor de duidelijkheid een donkerblauwe maxi-jurk aan met een beige hoofddoek. "Waar is mijn Chanel parfum?" Riep ik. "Hieeerr!" Riep Dinae. Ik pakte mijn parfum en spoot het op me.

"Sanae pak jij Zayd." Zei Amira rustig. Amira was de enige die rustig bleef. Ik liep naar mijn kleine broertje en pakte hem op. "Jij gaat oma en opa zometeen zien hè." Fluisterde ik in zijn oor.

Ik deed hem in de maxi-cosi en deed die in een van de honderd auto's van Yassin. "Wie gaat met mij in de auto?" Vroeg ik. Na een lange discussie gingen Amira, Youssra, Dinae en Zayd bij mij. De rest ging met Boutaina in de auto.

Aangekomen bij mijn oma en opa (de ouders van mijn moeder). Ze woonden in een nieuwbouw flat op de 5de verdieping. "Mama?" Vroeg Dinae. "Ja schatje?" Zei ik lief. "Ik hou van jou je bent de liefste van de heleeee wereld." Zei ze.

Ik knuffelde haar en gaf haar kusjes. Dinae hè, ze maakt me gekk. We belden aan en ik hoorde gelijk de zware stem van mijn opa. (Dit was in het Marokkaans, ik vertaal het naar het Nederlands.) We liepen de lift in en bij de 5de etage stond mijn lieve oma al te wachtn. "SANAEEEEE!" riep ze.

Ik liep op haar af en kustte haar handen en hoofd. "Ik heb je echt gemist." Zei ze huilend. Ze was namelijk voor een jaartje in Marokko.

Ze groette de rest en verwelkomde ons. "Mamaa." Zei ik. Mijn ouders en Mimouna waren daar ook. Ik groette ze met een kus. Mijn moeder liep gelijk richting de tweeling en pakte ze op. "Sanae ze zijn echt dik geworden." Zei ze. Ik lachtte hoofdschuddend.

Ik groette mijn lieve opa. "7ena (oma)." Zei Youssra. "Ja hbiba." "Sanae is zwanger." Zei ze. "Heh zwanger?" Zei mijn oma. Mijn ouders en 7ena keken gelijk mijn richting op. "Sanae ben je zwanger?" Vroeg mijn moeder met een blik.

Ik schudde mijn hoofd en keek Youssra aan. "Wat zeg jij?" Zei ik tegen haar. "Wollah me ik ben zwanger."

"Youssraaaaaa!" Riep mijn oma. Ze pakte een riem en rende achter Youssa aan. Iedereen begon te lachen. "Ik mis Yassin." Floepte uit mijn mond. "Ik mis mijn schatjes ook." Zei mama.

"Mama." Zei Maher. "Ja hbiba." Zei Amira. "AMIRAAAAAAA!" Riep Dounia. "Ja schat." Antwoorde Amira. "Maher zei mama hè." "Jaa dus." "DAT WAS ZIJN EERSTE WOORDJE." riep Dounia.

Amira begon het nu pas te snappen. "MAHER KAN PRATEEEEENN!" riep ze. Ze begonnen allebei te springen en te schreeuwen. Tot mijn opa ze een blik gaf. De blik van; hou-je-mond. Ze keken elkaar aan en gingen gelijk zitten.

Dinae begon opeens te hoesten. "Geef haar water." Zei mama. "SNEL!" riep ik. Ze kreeg geen adem meer en begon te hyperventileren. "BEL BRANDWEER!" riep oma. Meskina ze bedoelde zeker Ambulance.

Iedereen begon te huilen. "Dinae rustig blijven, mama is bij je." Zei ik. Ik belde Malika (Haar echte oma) en liep achter de ambulance aan. "Moeten we Yassin niet bellen?" Vroeg Oma. Ik pakte mijn telefoon en belde Yassin.

Yassin: Wat is er?
Sanae: Y..assin..
Yassin: Wat?
Sanae: Dinae ligt in het ziekenhuis, ze gaat waarschijnlijk dood.
Yassin: Oké, leuk voor haar.
Sanae: Hallo ze is je dochter schaam je vieze klootzak ik hoef je nooit meer te zien. En ik hing op.

Gatverdamme wat is er met hem gebeurd.

We liepen allemaal de wachtkamer en gingen zitten. "Ik haat het ziekenhuis." Mompelde Dounia. "Dounia, Youss mag ik jullie effe spreken. Ik trok ze mee naar de wc en vertelde hun wat Yassin zei.

"Zeg wollah hij zei dat." Zei Youssra. "Wacht maar als ik hem pak." Zei Dounia woedend.

Ik ging op de grond zitten en begon te huilen. "Pff, mijn leven is gewoon verpest." Zei ik zacht. Dounia ging naast me zitten en begon me te troosten. "Ik ga scheiden." Zei ik. Dounia begon te trillen. "SCHEIDEN?!" riep ze.

Ik knikte langzaam.
"SANAE ALS JIJ GAAT SCHEIDEN HOEF IK JE NOOIT MEER TE ZIEN!" riep ze en verliet de kamer. "Woow wat is er met haar gebeurd." Zei Youssra.

Ik liep alleen achter haar aan en zag dat ze in een hoek stond te huilen.
"Sanae ik weet zeker dat dat niet de echte Yassin is, je weet wel dat Yassin dat nooit zou doen hè." Zei ze zacht.

Ik dacht logisch na. Ze heeft inderdaad gelijk. Yassin zou zoiets nooit doen.. Er moet iets gebeurd zijn.

De dokter kwam de wachtkamer binnen. "Familie van Dinae Khalifi?" Vroeg hij. We knikten langzaam. "Het spijt me, maar we konden niks meer voor haar betekenen.

Ik stond op en voelde de grond onder mijn voeten wegzakken. Mijn Dinae is weg voor altijd..