Η ώρα είναι μια ακριβώς το μεσημέρι,τώρα η Σόφη πάλι κλαίει.Μου λέει πόσο έχει παχύνει,πήρε τέσσερα κιλά μέσα σε ένα μήνα,ένας από τους μεγαλύτερους φόβους της έγινε πραγματικότητα,καθώς και πως τρώει πολύ και δεν το αντέχει όλο αυτό και σκέφτεται να αυτοκτονήσει!Κάθε φορά που πάει για ύπνο κλείνει τα μάτια της και είτε καυτά δάκρυα αρχίζουν να κυλούν απο αυτά είτε σκέφτεται πόσο πιο καλά θα ήταν για όλους μα κυρίως για εκείνη αν δεν ξυπνούσε ποτέ ξανά!
Η άποψη μου για όλα αυτά είναι λίγο σκληρή αλλά θα την πω για να τιμήσω την κυνικότητα που με χαρακτήριζε όταν ακόμα οι άνθρωποι μπορούσαν να ακούσουν το τι πίστευα και γενικά ζούσα:Κοίτα κάτι χαζούς που έχουν την ζωή τους και δεν την εκτιμούν,αχ μόνο όταν πεθάνεις καταλαβαίνεις την αξία της!
"Ξέρεις Ορέστη θέλω να καπνίσω αυτή τη στιγμή τόσο πολύ,για να ηρεμήσω λιγάκι,αλλά δεν μπορώ όχι εδώ!Εδώ είναι νεκροταφείο,σκέψου πόσο προκλητική θα είναι αυτή η πράξη μου για αυτούς που είναι θαμμένοι εδώ και έχουν πεθάνει απο καρκίνο στους πνεύμονες!Χα,χα,χα θέλω και μπλακ χιούμορ η ρουφιάνα!Χωρίς πλάκα,όμως,εδώ είναι νεκροταφείο και πάνω απο όλα είμαι μπροστά απο τον τάφο σου και δεν θέλω να με δεις να το κάνω αυτό!Σε ντρέπομαι,όπως ντρέπομαι και τους γονείς μας,μα κυρίως τον μπαμπά!Δεν θα ήθελα να το μάθει,δεν θέλω να τον απογοητεύσω και άλλο!"
Συγγνώμη σίς πρέπει να επέμβω εδώ και να στη χαλάσω!Ο μπαμπάς και η μαμά το ξέρουν ότι καπνίζεις,απλά δεν στο λένε και βέβαια το γεγονός αυτό δεν τους έκανε να σε αγαπήσουν λιγότερο!
"Συγγνώμη που είμαι τόσο κακός άνθρωπος και σε στεναχωρώ ακόμα και τώρα που δεν ζεις!Γενικά όλοι γύρω μου είναι δυστυχισμένοι εξαιτίας της ύπαρξης μου!Είμαι σαν τον καρκίνο όποιος με έχει παθαίνει κάτι κακό,για παράδειγμα εσύ πέθανες!Μακάρι να ήμουν εγώ στη θέση σου!"
Είσαι εγωίστρια πάντως Σοφ,αν πέθαινες εσύ θα υπέφερα εγώ.Θα προτιμούσα να ζούσαμε και οι δυο ευτυχισμένοι.
"Χθες ζήτησα από τη Μελίνα και την Ασημίνα,να σταματήσουμε να κάνουμε παρέα.Δεν μπορούσα να τις βυθίζω και αυτές στη θλίψη"
Δε νομίζω να το δέχτηκαν αυτό!Ειδικά η Μελίνα πρέπει να πήγε απο το σπίτι και να άρχισε να χτυπάει τα κουδούνια!
"Δεν το δέχτηκαν...Ειδικά η Μελίνα!Αφου δεν απάντησα στα τηλεφωνήματά της,ήρθε σπίτι και άρχισε να χτυπά το κουδούνι μέχρι να της ανοίξω!"
Λες και το ξερα!Ωπα αυτό όντως το ήξερα!Όπως ξέρω και ότι της άνοιξε και της εξηγήθηκε,λανθασμένα αλλά ουσιαστικά αυτό έκανε!
"Δεν σας αξίζω,της είπα,θα είστε πολύ καλύτερα χωρίς εμένα."
Και κάπως έτσι μετά απο πολλές πιέσεις τις έπεισε να της αφήσουν λίγο χώρο!
"Θα δουν πως έτσι θα είναι καλύτερα,όλα είναι καλύτερα χωρίς εμένα!Και εσύ Ορέστη θα είχες ζήσει πιο ευτυχισμένος αν δεν είχα γεννηθεί ποτέ!Α και το πιο σημαντικό θα ζούσες ακόμη!"
Και πάλι η Σόφη ξεσπά σε κλάματα!Τι πρωτότυπο!
YOU ARE READING
Μέσα από τα μάτια του
Non-FictionΜια από τις εβδομαδιαίες σαββατιάτικες επισκέψεις της Σοφίας στον αδερφό της που θα καθορίσει τη συνέχεια της ζωής της ή το τέλος της!