Η Σόφη κλαίει ασταμάτητα εδώ και μια ώρα,περίπου.Κατηγορεί τον εαυτό της για όλα τα κακά που συμβαίνουν στους γύρω της.Λίγο θέλει για να αρχίσει να τον κατηγορεί και για την τρύπα του όζοντος,το φαινόμενο του θερμοκηπίου,την πείνα στην Αφρική και την οικονομική κρίση.Κύριος, βέβαια, λόγος για τον οποίον αισθάνεται ενοχές είναι ο θάνατός μου! Έτσι,να μην ξεχνιόμαστε,εγώ είμαι ο πρωταγωνιστής στις σκέψεις της!
"Εγώ φταίω που πήγαμε εκεί,εγώ έκανα τη μαμά να σε πιέσει να πάμε!Για όλα φταίω εγώ!Δεν μπορώ να κάνω τίποτα για να γίνουν όλα όπως πριν!Όσα συγγνώμη και αν ζητήσω δε θα αλλάξει τίποτα!Ω,είναι φοβερό και εγώ είμαι υπεύθυνη για όλα!"
Εντάξει Σοφ έχεις αρχίσει να με κουράζεις!Μακάρι να μπορούσες να το βουλώσεις για λίγο και να δεις με ψυχραιμία τι πραγματικά έγινε πριν δυο χρόνια!Αλλά το ξέρω πως δεν θα το κάνεις αυτό,για αυτό θα σου διηγηθώ εγώ τι πραγματικά συνέβη τότε!
YOU ARE READING
Μέσα από τα μάτια του
Non-FictionΜια από τις εβδομαδιαίες σαββατιάτικες επισκέψεις της Σοφίας στον αδερφό της που θα καθορίσει τη συνέχεια της ζωής της ή το τέλος της!