Bizimkisi bir Aşk Hikayesi

Aşk böyle bir şey

Sizin için ne derece önemi var bunu bilmiyorum ama ben bu satırları yazarkengözümden damlalar akıyor klavye üzerine. Erkekler ağlamaz lafı bana göredeğil. Ağlamaktan hiç utanmadım,duygularım,acılarım beni boğduğu zaman hepağladım.Yine ağlıyorum... Sizleri tanımıyorum ama sizlerle paylaşmakistiyorum.Lütfen;bu satırlara bir seven olarak sahip çıkın ve lütfen yazılısatırlar olarak geçmeyin. Okudukça yeryüzünde insanlar neleri yaşarmışdiyeceksiniz buna eminim. Bir memur ailenin en küçük çocuğu olarak babamıntayininin çıktığı bir köye taşındık.Huzursuzdum,okulumu bir köy okulundaokumaktansa ,şehirde medenice okumak istiyordum.kaydımı yaptırdı babamokula.İlkokul 4. sınıftan başladım köy okuluna.Beni bir sınıfaverdiler.Öğretmen köyde yabancı olduğumu biliyordu ve hangi sıraya oturmakistiyorsan otur dedi bana.Bir kızın yanı boştu sadece oraya oturdum.Hayatımıadadığım,gidişiyle beni bitiren insanla ilk o zaman tanıştım.İsmi Altınayidi.Çocuk yaşımda bile onun güzelliği beni çok etkilemişti.Masmavigözleri,gamze yanakları ile arada bir bana dönüp gülüşü,yanlış yazdığımnotlarımda kendi silgisiyle defterimdeki hatayı silmesi beni o minik yaşımdaona bağladı.O dönemlerde çocukça bir arkadaşlıktı. Zaman ilerledikçe onsuztek saniye geçiremiyordum.ya ben onlara gidip ders çalışıyor, yada o bizegeliyordu.Mükemmel bir paylaşımcıydı.Yüreğini,sevgisini,dostluğunu daha oyaşta vermişti bana.İlkokulu birlikte okuduk ve aynı sırada bitirdik.Heponunla hep ona biraz daha alışarak. Ortaokula geçtiğimizde ailelerimize ricaettik ve bizi aynı okula yazdırdılar, hatta aynı sınıfa,hatta aynı sırayaoturmamız için babalarımız öğretmenlere adeta yalvardılar.Başarmıştık. Yineaynı sıradaydık.Geride kalan ilkokul dönemindeki iki yılda anladım ki onsuzhayat bana huzur vermiyordu.Yaşımız olgunlaştıkça o beni,ben onu daha çokseviyordum.Çocukça başlayan arkadaşlığımız sevgiye aşka dönüşmüştü ortaokulyıllarımız bitmek üzereyken.Şehir merkezinde.Ailelerimiz liseye geçtiğimizsırada ortak bir karar aldılar.Buna göre tek ev kiralayacak ikimiz aynı evdekalacaktık.Annem de bizimle kalacaktı.Allah\\\'ım o karar bize iletildiğindedakikalarca sarmaş dolaş kutlamıştık bunu.Ona aşık olmuştum.Aynı duyguları oda paylaşıyordu ve bunu fark eden ailelerimiz okul bittiğinde evlendirelimdiye karar almışlardı bile.Ona tapıyordum artık.Haşa Allah\\\'a şirk koşar gibigünah işlercesine seviyordum.İlk elini tuttuğumda sakın bir daha bırakmademiştim. Yanakları kızarmıştı,utanmış ve başını önüne ! eğmiş,gülümsemiş veelimi sıkı sıkı kavramıştı.Artık her gün elele tutuşup okula gidiyor okuldançıkarken elele dolaşıyor geziyor öyle gidiyorduk evimize.Arada bir elleriterler ve her terleyişte elini elimden kurulamak için çekerdi.Bunu heryaptığında kızar elimi bırakma diye azarlardım,hep tamam tamam diyerekgülümser ve hızla elini avucuma sokuştururdu. Her şey harikaydı,dünya cennetgibiydi gözümüzde.Yıllar akıp gidiyordu mutluluk içinde.Nihayet liseyi debitirmek üzereydik.karne dönemi gelmişti.Karnelerimizi aldık hiç kırığımızyoktu.Sevinçle sarıldık birbirimize elimi tuttu.bunu kutlamak için bircafeye gidip cola içerek kutlayacaktık.Okulun az ilerisinden geçen bir çakılyol vardı.Her zaman toz duman içinde olurdu.çakıllarla kaplıydı.O yolunbenim ve ölürcesine sevdiğim insanın ayrılmasında bu kadar rol oynayacağınıbilsem hiç girer miydik o yola.Neler vermezdim o yolu yürümemek için. Eliyine elimdeydi,ansızın elini çekti,terlemişti yine eli.Sanırım dört adımatmıştım.Dönüp yine azarlayacaktım.Çünkü hem elimi bırakmış,hem de geridekalmıştı.Dönüp baktığımda Dünya başıma yıkıldı.Sanki gök kubbenin altındakaldım.yerdeydi ve yüzünden kan fışkırıyordu.ne yapacağımı bilemedim üzerinekapandım yüzüne yapışmış saçlarını kaldırdığımda hayatımı bitiren ogörüntüyle karşılaştım.Başı kesilmiş bir tavuk gibi çırpınıyordu.Suratınabir taş parçası bıçak gibi saplanmıştı ve bakmaya doyamadığım mavigözlerinden biri akmıştı.Suratının yarısı yoktu.Hırlıyordu bana bir şeylerdemek istiyor kanla kaplı diğer gözünü temizleyerek bana bir şeyler demeyeçalışıyordu.Yoldan geçen bir kamyonun tekerinin altından fırlayan bir taşsuratına saplanmıştı.Ölürcesine bir aşkı,geleceğimizi kibrit büyüklüğündebir taş parçasının bitireceğini bilemezdim.Donuk donuk hiç konuşamadanyüzüne bakmaktan başka bir şey yapamıyordum. Ellerini tuttum kaldırdımbaşını göğsüme dayadı ve elimi sıkı sıkı tuttu.Akan kan ellerimizedamlıyordu.Yoldan geçen bir araba durmuş bizi seyrediyordu,hastaneyeyetiştirelim dediğimde kanlı olduğu için almadı ve kaçtı gitti.Kimse arabayaalmıyordu.çevreme bakıp yardım eden demekten,ona dönüp seni seviyorum,benibırakma,dayan demekten başka bir şey yapamıyordum.İki dakikalık birçırpınıştan sonra kucağımda öldü.Cennet olan Dünya 5 dakikada cehennemedöndü.Tam dokuz yıl oldu onu yitireli.Kendime olan güvenimi yitirdim.Artık kimseyi sevemem,kimsede beni sevemezkorkusundan kurtaramıyorum kendimi.Bitkisel hayatta gibiyim.Tek elimde kalanbu net.bu net aracılığıyla sizinle paylaşmak istedim.Yitiren,ya da benyitirenle paylaşmak isteyen herkese elleri terlese bile ellerimibırakmamaları şartıyla elimi uzattım.Dost,kardeş,arkadaş ne olursanız olunama elimi bırakmayın.Size sesleniyorum, elimi bırakmayın lütfen...Bu yazıyı okurken sizinde eliniz terlediyse o zaman bilin ki sizde sevdiniz....duygulandınız hatta ağladınız ama işte kader...