Butterfly (Camren)

yedi

"Yakında gideceğim, biliyorsun." Dedi Camila aniden. Lauren kucağına yatmış kitaptaki cümlelere göz gezdiriyor ama okumuyor gibiydi.
Lauren gözlerini kitaptan ayırmayarak rutin sesi ile yanıtladı. "Senin adına mutluyum."
Camila'nın sesi titredi. "Gitmek istemiyorum." dedi. Derin bir nefes aldı, eli Lauren'ın yüzünde gezerken beyaz tavana baktı. "Bu aşk ise, bunu kaybetmek istemiyorum."
"Gloria, William'a cennete sarılabilmek için intihar etmişti ama William o öldüğünde peşinden gidemeyecek kadar korkaktı." Dedi Lauren. "Hatırlamıyor musun Camila ? Çiçekler, kelebekler sana ihanet etmezler ama insanlar ederler. Bir insan için koca bir yaşantıdan vazgeçemezsin."
"Eğer o sen isen geçerim." Dedi Camila. Lauren hızla kalktı ve gözlerine baktı.
"Yapma."
"Hiçbir zaman mı ?" Diye sorguladı Camila. "Hiçbir zaman mı çıkamayacaksın ?"
Lauren başını iki yana salladı. "Bu ne benim ne de insanların yararına olurdu."
Camila ses tonunu yükseltti. "Neden sürekli böyle konuşuyorsun ?" Dedi. "Beni hayata bağlıyorsun ama insanlara zarar vereceğini söylüyorsun."
Lauren derin bir nefes aldı. "Bir takım hatalar yaptım." Camila 'Ne ?' Diye atılacakken başını iki yana sallayıp onu susturdu. "Sadece sorma."
Kollarını onun boynuna sardı. Dudakları titriyordu ama belli etmemeye çalıştı. "Kim bilir." Diye başladı. "Hiç beklemediğin bir anda karşına çıkarım. Karın yağışını izleriz eğer kış ise, yaz vakti ise yeşil çimenlere yatıp elini tutarım çiçeklerin kokusu eşliğinde ve belki yanımıza bir kelebek konar ."
"İstediğim tek şey sensin."
Kapı yavaşça açıldı, hemşirenin içeri girmesi ile Lauren kollarını Camila'dan ayırdı. Ayağa kalktı ve elinin üstü ile gözlerini silerken pencerenin yanına geçti.
"Camila." Dedi hemşire. "Doktorun seni bekliyor."
Camila başı ile onayladığında hemşire odadan çıktı. Yataktan kalkıp gökyüzüne bakan Lauren'ın yanına geldi. Hiç bir şey söylemeden dudaklarına dudaklarını yasladı. "Asla veda etme." Dedi derin derin aldığı nefes onun dudaklarına çarparken. "Bu bir son değil."
Yavaş adımlar ile odadan çıktı.

"Aktivitelere katılmışsın." Dedi doktor elindeki dosyayı incelerken. "Kriz geçirmemişsin ve ilaçlarını düzenli almışsın, harika."
Camila'nın içinde neredeyse aksini söylemesi için yalvaran bir ses vardı. Buraya geldiği ilk gün gitmek için nasıl can attığını hatırladı. "Gidebilir miyim ?"
Doktor başı ile onayladı. Camila yavaşça kalkıp kapıları birer birer aştı. Merdivenden inip çıkış kapısına ulaştığında son kez arkasını baksa da Lauren'ın söylediği sözcükler beyninde yankılandığında kapıdan çıktı. 'Kim bilir, belki hiç beklemediğin bir yerde karşına çıkarım.'
Soğuk iliklerine kadar işledi, sonbahar son yağmurları ile öfkesini kusuyordu. Camila kollarını sıvazladı, ne yapacağı hakkında hiçbir fikri yoktu gideceği yeri bilmeden ilerlemeye başladı.
Şehirin merkezine ulaştığında gördüğü ilk banka oturup etrafa baktı, yağmuru kokladı, insanları izledi. Yavaşça yanındaki boşluğa baktı.
Şiddetli bir rüzgar estiğinde insanlar evlerine veya bulabildikleri kapalı alanlara koşmaya başladılar. Camila'nın önüne rüzgarda savrulmuş gökkuşağı renklerinde bir şemsiye düştüğünde eline aldı. Yanına gelen bir kız "Teşekkür ederim." Dedi Şemsiyeyi alırken. "Camila ?"
Camila yüzüne bakmadığı kıza ismini söylemesi ile odaklandı. "Maggie ?"

Camila sonbahar boyunca yanlız kalan Maggie ile kaldı. Sabıkası olanlara iş imkanı tanıyan bir kafede garsonluk yapmaya başladı ama içindeki eksiklik asla dolmadı.
Klinikten çıkışının ikinci ayında sonbahar kendini yaza bırakmıştı. Camila izin gününde yataktan kalkıp Maggie için kahvaltı hazırladı ve evden çıktı.
Koşuyordu, sıcak hava yüzüne vuruyordu, ağaçlar tomurcuklanmıştı. Yeşil çimenler ve mor papatyalar ile kaplı parka ulaştığında çimenlere ilerledi. Büyük ağaca yaslanıp gözlerini kapattı. Gökyüzünün maviliğine kendini kaptırdı.
O anda ise ilginç bir şey oldu, Camila'nın yanındaki beyaz papatyaya mavi bir kelebek yavaşça kondu. Camila onu izlerken ardından bir ses duydu. "CAMILA !"
Yerinde kalakaldı.
Sesin ona ait olduğundan emin olmak için gözlerini kapattı, hatırladı.
Kelebeği beklediğinden daha erken gelmişti.