Butterfly (Camren)

on dört

        Mavi ışık vücuduna vurdukça bedenini daha kıvrak haraket ettirdi. Kollarını havaya kaldırmış beyninde yavaşlamış müziğe uygun ritmik haraket ettiriyordu. Çevresindeki onlarca kişi birbirine sürtünürken, el ele tutuşurken o yalnızdı ; Bu kulüp bu gece onun solo sahnesiydi.
            Alnından birer birer ter damlaları süzüldü, gülümsemesi yüzünden eksik olmuyordu. Camila adeta müziği soluyordu, dudakları kıpırdamadan söylüyordu, tüm sözler beyninde dans ediyordu.
             Bir yudum bile alkol almamıştı, eskiden de içkinin görüşünü bulanıklaştırdığından yakınır ve en az hasarla atlatmaya bakardı. Onun başka bir tutkusu vardı, kendinden kopup boşlukta uçsuz bir seyahate çıkmasını sağlayan bir tutku. Acemice sarılmış bir esrarın tutkusu.
           Kolundan sıkıca kavrandığında ona baktı. Mavi spot ışıklarından daha çok aydınlatan o yeşil gözlere kitlendi. Gülümsemesi sonlanmadı.
           Lauren kulüpten dışarı sürükledi ve hızlıca kolundan savurdu. "Ne yaptığını sanıyorsun ?" Diye bağırdı. "Kendine neden zarar veriyorsun ?"
              Şuh bir kahkaha attı Camila. "Kolundaki kesiklerin oyuncaklarınla oynarken mı olduğunu söylüyorsun ?"
                Lauren demir kadar sert ses tonu ile dudaklarına yaklaşıp teker teker sıraladı. "Benim sebeplerim vardı. "
                 Camila dudaklarına bakarak devam etti. "Katil olman gibi mi ?"
                "Ah hadi ama." Dedi Lauren. "O insanlar umrunda dahi değil, Leonardo'ya olanlar için beni öldürmek istiyorsun."
                  "Neden işi kolaylaştırıp eskisi gibi kendini kesmiyorsun ?" Camila burnunu çekti. Yutkunup bu sefer ciddi bir ifade ile ona baktı.
                 "Ona aşıksan klinikte benimle olanlar neydi ?" Dedi Lauren. "Yalanları sorguluyorsak buradan başlamak isterim."
                 "Anılar da hissettirmez mi insana ?" İşaret parmağına şakağına değdirdi. "O daima buradaydı." Kaldırım taşlarına odaklandı. Bir hışımla bağırdı. "Ama ben sana kalbimi açmıştım."
                 "Iyi biri olduğumu iddia etmiyorum." Lauren ağlamamak adına dişlerini birbirine bastırdı. "Ama lütfen beni sevmekten vazegçme, kelebek."
                "Bana uçamayacağımı söylemiştin." Camila ona baktı, Lauren kendine hakim olamamış bir damlanın düşmesine izin vermişti. "O zaman anlamamıştım seni." Derin bir nefes aldı. "Çünkü kanatlarımı kıracaktın, Lauren." Yavaş yavaş geri ilerledi. "Şimdi anlıyorum." Arkasını dönüp yavaş yavaş boş sokakta ilerledi. Lauren'ın onun peşinden gitmeye gücü yoktu,  Camila'nın söyledileri beyninde yankılanıyordu.