Artık her adımımızı birlikte atıyorduk. Habersiz hiçbir iş yapmıyorduk, sınav yaklaşıyordu ve çok yoğun stres altındaydık her sınav kurbanının olduğu gibi, istediğimiz bölümler apayrıydı ben gastronomi istiyordum o da banka yöneticiliği istiyordu her şeyin hayırlısı olsun diyorduk ve tek isteğimiz aynı üniversite ve aynı ev. Çalışıyorduk aslında çalışıyordu bense hiçbişe yapmıyordum. Gez toz Deniz
... ama haksız mıyım hayatta insan bir defa yaşayacak bu dönemleri ve sırf sınav var diye, sınavın kıskacına giremem sizi bilmem onu bilmem ama ben yapmam öyle bir şey. Sınava hazırlanmam gerekirken ben burda oturmuş kitap yazmaya çalışıyorum sahi bunu da beceremiyorum ama neyse.
Ayrılmaktan korkuyordu bu dönemlerde fazlasıyla hemde hissedebiliyordum aklına her ayrılık geldiğinde soluğu falcılarda alıyor tabii doğal olarak ayrılacağımızı söyleyecek çünkü dünyaya bir defa vermiş o negatif enerjiyi oysa ki verdiğimiz sözler var bizim hadi sözleri geçtim bi ilişki kolay bitmez ki evcilik oyunu bile hemen bitmiyor. Oyun bitti denildiğinde ortalığı toplamaya başlıyorlar çünkü kural :ortalık toplanöadan kimse bırakamaz umarım anlatabilmişimdir... Ben bir sevmeyi biliyorum arkadaşlar şu hayatta yaptığım hiçbir işten tebrik almam ben çünkü beceremem. Sadece sevdiğim kızlar mutlu olur ben şu hayatta galiba sevmeyi çok güzel beceriyorum. Umarım onu da mutlu edebiliyorumdur...
Lütfen yorumlar yapın bu bölümde görüşlerinize ihtiyacım var...
