Söz Sahibi...

3.bölüm

Medya da Elif

*******
Taksiden ineli iki saat oldu.Sahil kenarında oturup Ne yapacağım diye  düşünüyorum ama hala bulamamış hàla aklım almıyordu bunu bana nasıl yaparlar?Ben ki onları aillem yerine koymuştum.Hayatımı nasıl devam ettirecektim.

Güçlü olmam,Ve benim olanı geri almam lazım babamın hatıralarını o akbabalara bırakamam.

Kararlı bir şekilde yerimden kalktım.Nereye gitmem gerektiğini düşünürken, çantamdan telefonum çaldı 2, 3 kere ama bakmadım.Bir kez daha çalınca elimi çantaya daldırıp telefonu aldım.Arayan 10 senelik dostum Eliften başkası değildi..

Ben:

-E-Efendim E-Elif...

Ne bekliyorum ki ? benim gücüm  buruya kadar...

Kuşum:

-Mira ne oldu sanaaaaa...
Sesin niye böyle geliyor?

Ben:

-T-teyzem beni e-evden k-kovdu Elif...

Kuşum:

-Neeee ? Niyeeee ?

Ben:

- Be- ben ba baba-

Kuşum:

-Tamam Mira..  Şu an nerdesin? yanına gelince konuşuruz canım..

Ben:

-S-Sahilde...

Kuşum:

-tamam canım sen beni bekle 1 saate ordayım..

Cevap vermeme kalmadan yüzüme kapattı telefonu.
Elif'i beklemeye başladım.Niye bunlar başıma gelmişti.Güvendiğin dağlara kar yağar derlerdi de güler geçer,Yagarsa yağar bende kayak yaparım diye dalga geçerdim.Ama kayak yapmayı bırak koca bir çığ yakaladı ve gömdü karlarının en dibine. Burdan da ne kurtaranım var ne de kurtulmak için çaba isteyen güç var bende,İkiside gerçekleşene kadar benim sonum  donarak ölümü beklemek galiba...

Yaklaşık 1 saat sonra elif geldi yanıma oturdu.konuşmadan birbirimize sarıldık.
Benim ağlamam şiddetlenmişti.
Elifin omzunda ne kadar süre ağladım bilmiyorum.Elifte benimle berelaber ağlıyordu bana hissettirmemeye çalışıyordu ama ben arkadaşımı bilirim dayanamaz oda ağlar.İşallah bu dağımada kar yağmaz ben bir daha o çığın altında kalırsam kurtulmam bir mucize olur...

Bi süre ağladıktan sonra kendimi toplayıp arkadaşımın omzundan kafamı kaldırdım.Evet tam tahmin ettiğim gibi çimen gözleri kıp kırmızı olmuştu.Onun gözlerini sildim.Ufak bir tebessün etti.Anlamayarak tek kaşımı kaldırdım..
Elifte gözünü silip:

-Ah Canım arkadaşım...
Sen bu halde bir de beni mi düşünüyorsun.Temiz kalpli dostum benim...

Bende tebessum ettim.tekrar sarılıp ayrıldık.başıma gelenleri bir bir anlattım bazı yerlerinde ağladık bazı yerlerinde Elif onlara ağzına geleni saydı sonunda elif:

-Nasıl yaparlar bunu sana anlamıyorum.hiçmi vidan yok bunlarda nasıl sokağa atarlar seni...

-......

-Aysu' ya iyi yapmışsın afferin sana...Onada kapak olmuş.Eee ne yapacaksın şimdi?

-Bilmiyorum...

-Olsun! Kalk hadi  bize gidelim düşünürüz bişeyler...

-Ben rahatsızlık vermeyim Zehra teyzeye...

-Anlamadım canım....
Rahatsızlık mı dedin?
Bunu annem duymasın oklavayla kovalar seni valla.
haa kurtarmam seni ona göre..

-Tamam tamam geldim cadı...

- Hah, işte böyle!

Elif'in evine gelince Zehra teyze karşıladı bizi hoşbeşten sonra Elifin odasına çıktık.Elif beni odada bırakıp annesinin yanına benim durumu mu anlatmaya gitti.10 dk sonra  yanıma geldi gözlerine bakıyordum acaba annesi bişey dedimiki diye.

Annem bizi terketmesinin üzerinden 3 yıl sonra tanışmıştık.
Zehra teyze benim ikinci annem olmuştu adeta annemin yokluluğunu aratmamıştı.
Ama yinede korkuyordum.Ya beni istemezse diye...

Elif elindeki tepsiyi çalışma masasının üstüne koyup yanıma gelip karşıma oturdu elimi tutup:

-Merak etme canım annem istediği zamana kadar burda kalabileceğini söyledi.Anlıyacağın dostumdun kardeşim oldun...

-Size ne kadar teşekkür etsem az ama merak etmeyin en kisa zamanda bir iş bulup başka eve çıkacam..

-Yooo olmaz öyle iş bulsan da gidemezsin bura artık senin evin duymayım bidaha öyle sözler...

-Tamam teşekkür ederim elif beni yanlız bırakmadığın için...

Tekrar ağlamaya başladım.Elif sarılıp sırtımı sıvazlıyor bir yandan da kulağıma sakinleştirici şeyler söylüyordu.

Benim şu dünyada ki tek aillem oydu aslında...Yarın hemen iş bulmam lazım bu mukemmel ailleye rahatsızlık vermemek için hemde hemen....

Arkadaşlar kurgusu nasıl gidiyor?
Beğenmediğiniz yer varmı?
Yorumunuzu bekliyorum....