Söz Sahibi...

6. bölüm

Medya da Yankı

İnsan oğlu neyin ne zaman geleceğini  bilmeden yaşar...
Bazen bir ânı bir ânına uymadan ve 5 dk sonra ne olacağını bilmeden,hayatı doruklarında yaşamak istersin ama bir şeyi unutursun..

Ayrılık...

O kadar dile kolay gelir ki söylemesi...
Hiç ummadığın zaman çıkıverir karşına,
dünyadaki en zorsanâttır aslında.. hatta ayrılık bir sınav ve bu  sınavı kazanan ayrıldığına kavuşuyor..

Bende kavuşmak umuduyla kapattım gözlerimi...
Hayal mayal Yankı'nın sesini duyar gibi oldum sonrada uykunun kollarına bi daha uyanmamak umuduyla  bıraktım kendimii..

*******

Kendime geldiğimde gözlerimi açmak çok zor gelmişti...Çok yorgun hissediyor kolumu bile kaldıracak güç bulamıyordum..Ne olmuştu bana böyle? Niyeee bu kadar yorgun hissediyorum diye düşünürken  kaldığım odaya biri girdi...
Yanıma gelip başımın üstünde bişeylerle uğraşmaya başladı.Kim bu yaaa? Göremediğimden kim oldugunu bilmiyorum ama topuklu ayapkasının sesini duyordum.

O hala bişeylerle uğraşırken biri daha girdi içeri...Yavaş ama sert adımlarla yürüyordu."durumu nasıl?"dediği gibi tanıdım onu...

Yankı...

Onun sesini duymamla hatırladım neler olduğunu..
Tabi yaa saldırıya uğramıştım hatta bıçaklanmıştım.Demekki Yankı kurtarmıştı beni...şimdi de Merak mı ediyor beni ? ? ?

"uyanmasını bekliyoruz... aslında şimdiye kadar uyanması gerekiyordu"dedi hemşire olduğunu  düşündüğüm,başımın yanındaki kadın...
Kadın uzaklaştı. kapının açılıp kapanmasıyla  da çıktığını anladım.
Zorda olsa gözümü açmayı başardığım da
Yankı'nın arkası dönük bir  şekilde, pencerenin önünde dikildiğini farkettim.

Duruşu Aynı heykeltırajların yaptığı muhteşem bir şahâsere  benziyordu.
"Uyanmışsın"demesiyle önünü dönmesi bir oldu.Benim uyandığımı nasıl farketti ? ?

Okyanus  gözleri kıpkırmızıydı.Acaba benim yüzümden mi ? Yok yaaa niye  benim  yüzümden olsun ...

Gözlerime bakıyordu Yanıma doğru gelip yatağın yanındaki sandalyeye oturdu."Konuşmayı düşünmüyorsun galiba"dedi gözlerini gözlerime dikerek.

O Sert görünüşünün altında kimbilir neler vardı.

Ona bakarken aklıma Elif geldi.çekinerek"Arkadaşlarıma haber verdiniz mi Yankı bey ? "diye sordum.
dudaklarında sanki ufak bir gülümse görmüş gibi oldum.çünkü hemen o gülüş silindi.

Yankı bey 'e bakamıyordum.ona karşı çok utanıyordum.Beni o  vaziyette ordan kurtarmıştı.Belkide o olmasaydı şu an bir ölüydüm.Hafif kımıldayınca acıyla yüzümü buruşturdum.Of ya birde bunlamı uğraşacağım şimdi !
Ne düşündüğümü anlamış gibi  arkasına iyice yaslanıp derin bir nefes aldı ve
"Dikkat ette dikişlerini patlatma"dedi.Kızarmıştım. ..

kafamı  başka tarafa çevirip "Teşekkür ederim Yankı bey...yaptıkları-" kafamı geri Yankı bey' çevirdiğimde beni çözmek ister gibi  dikkatlice bana bakıyordu....Gözleri çok değişik bakıyordu bende ne diyeceğimi unutmuştum.

Gözleri Okyanus bende içindeki balıktım adeta .Hangi tarafa yüzsem sert dalgalarla karşılaşıyordum..Bi süre öylece onun okyanusunda kayboldum sanki zaman durmuş gibiydi.

"Orda ne yapıyordun"dedi bir anda..
"Anlamadım nerde?"diye karşılık verdim.

"Neyse..." deyip ayağa kalktı.kapıya yönelip"Şu çenesi düşük arkadaşın dışarda...seni merak ediyormuş.." dedi ve çıktı.Ben ise arkasından bakakaldım.Ne değişik insan yaaa...