Vazgeç dedim kalbim.
İtiraz çığlıkları yükseldi kalbimden.
Ama dedim.
Sus dedi bana.
Vazgeçmek denildiği gibi kolay değil dedi buruk kalbim.
Buruk bir kanayan acım vardı kalbimde.
Korkuyordum.
Kalbimdeki buruk yarayı Vazgeç diyerek daha çok kanatmaktan korkuyordum.
Adım adım onsuzluğa alışmasını bekliyordum kalbimin.
Daha ne kadar adım adım alışmaktan söz edecektim ki.
Daha ne kadar uzaklaşmalıydım.
Bu yoksunluk bu çöl yağmurları ne zaman son bulacaktı.
Vazgeç adım adım diyordum her O dediğinde kalbim.
Ne kuşaklar atlattı bu üç kelime ile.
Bir gün gelecek kalbim O diyecek.
Yine.
Vazgeç Adım Adım! diyeceğim.
Ama kalbim daha çok kanayacak.
Her zamankinden daha çok ağlayacak kalbim.
Kalbim bağıracak.
İnanmıyorum artık.diyecek.
Acım dinmiyor anla artık diyecek devam edemeyecek.
Teselli veremez olacağım.
Kendimden kalbimden vazgeçeceğim.
Sensizlikte Tükeneceğim!
Yok olduğumu bile bilmeyeceksin.
Ama ben yok olurken bile yine seni düşüneceğim..!
Kuşaklar atlatmaya bile gerek yokmuş diyeceğim.
Suçlu yine ben olacağım.
Başka suçlular gibi kanayan yaralarımın acısında boğulacağım.
Kalbim son çarpışlarını bile sana adarcasına daha hızlanacak.
Ve bu kalbin de dünyadaki son hıçkırıkları dinecek.
Yine Son denilecek.
Ama yeni aşklar tohumlar yeşerecek.
Yeni sonlar kalpler doğacak.
Vazgeç Adım adım.diye avutacaklar kendilerini.
Vazgeçilmeyecek.
ŞU AN YAZMIŞ BULUNMAKTAYIM YORUMLAR VE OYLAR DEĞERLİDİR KALBİMDE TABİ EĞER YAZMAYA DEVAM ETMEMİ İTİYORSANIZ <3 <3
7 ŞUBAT 2016 PAZAR..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BANA UZAK KADER'İM
PoetryHa yarın. Ha bu gün. Ha dün. Çekilen çekiliyor elbet bir gün. Yılların çokluğu avutsa da günlüktür her yıl. Göz gözü görmüyor. Ard arda gelen mutsuzluk sisinde. Emri vaki yapılır mı yalnızlık deryasında!? Toprağın bile rengi, cinsi var iken. Ne bekl...
