Küle dönmüş hayallerimle ısınamazsın söndüler.
Ve hala nasıl düşünebiliyor kalbim seni sesiz sesiz.
Yıllar ne kadar hızlı geçsede yıkamıyor kül olan ama ruhen halla var olan umutlarımı.
Zerre vazgeçiremedim ben kalbimi senden .
Karanlık kimin umrunda sensizliğin yükünü taşıdım ben ağır ağır.
Yıllar önce , kaybettim ben senin o koyu gözlerinde benliğimi.
Gözlerine baktığımda düğümlenen boğazımı özledim ben.
Nefes almayı unutuğum o dakikaları özledim.
Kalbimin tatlı tatlı sıkışmalarını.
En önemlisi de Koyu Renk Gözlerini Özledim.
Beni bu bedene bağlayan koyu gözlerinden mahrum ettiğin yeter.
Yenilgim büyük, Yıllar kimine çabuk kimine zor..
Geri Dön..!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BANA UZAK KADER'İM
PoesíaHa yarın. Ha bu gün. Ha dün. Çekilen çekiliyor elbet bir gün. Yılların çokluğu avutsa da günlüktür her yıl. Göz gözü görmüyor. Ard arda gelen mutsuzluk sisinde. Emri vaki yapılır mı yalnızlık deryasında!? Toprağın bile rengi, cinsi var iken. Ne bekl...
