Seni düşerken zaman akıyor en çok.
Ama sensiz günlerin çokluğu bitmek bilmiyor.
Bazen unutmuş gibi oluyorum.
Bir duruluyorum.
Artık bitti duruldum diyorum.
Yeniden diyorum.
Yeni tutunacak dallar diyorum.
Kendi dünyamı yaratmaya çalışıyorum.
Senin olmamak istediğin dünyayı yaratıyorum.
Yalnız olmadığıma kendimi ikna ediyorum.
Kendime hızlandırılmış terapi uyguluyorum.
Sensizlik inancını azaltmaya çalışıyorum.
En çok canımı yakan boğazımdaki yumru.
Gittiğin gün yerleşti gitmek bilmiyor.
Bir ara diyorum unuttum diyorum.
Meğer kandırıyormuşum kendimi.
Boğazımdaki yumrunun acısı azalmıyor hiç.
Sesini unuttum biliyormusun.
Ama özlüyorum.
Gözlerini unutmak ne mümkün.
Ama bazen unutum sanıyorum.
Bundan sonra kandırmıyorum kendimi.
Unutmak yok.
Acıyı bile bile yaşamak var.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BANA UZAK KADER'İM
PoesiaHa yarın. Ha bu gün. Ha dün. Çekilen çekiliyor elbet bir gün. Yılların çokluğu avutsa da günlüktür her yıl. Göz gözü görmüyor. Ard arda gelen mutsuzluk sisinde. Emri vaki yapılır mı yalnızlık deryasında!? Toprağın bile rengi, cinsi var iken. Ne bekl...
