Sessiz Felaket

umut

En güzel günleriydi aslında..
Deli gibi seven, mutlu bi o kadar da hayattan zevk alan biriydi Arya. 2 senedir de birlikteydi Akın'la. En güzel günleriydi birlikte olduğu anlar..
Sürekli buluşur, birlikte vakit geçirirlerdi. Yüzlerinden tebessüm hiç eksik olmazdı. Taki o güne kadar Akın'ın doğum günüydü. Arya ona süpriz hazırlamaya başlamıştı bile. sadece ikisi olacaktı herzaman ki gibi. Tam da istediği gibi olmuştu. Küçük bir pasta yemyeşil bi manzara ve en önemliside bu güzelliği tamamlayan sevdiği adam. güzel bi o kadarda romantik bi gündü. Akın, Arya'nın gözlerine bakarak "seni seviyorum" demişti. Cevabınıda çok geçmeden aldı zaten. "Bende seni seviyorum bitanem."Gözlerinden akan yaşı elinin tersiyle sildi genç adam. Bir daha seviyorum diyemeyecekti en güzeline. Ufak bir sessizliğin ardından, neden ağlıyorsun dedi Arya masumca. Akın geçiştirmek istercesine omuz silkti. Ve mutluluktan dedi. Yanına yaklaşarak bi öpücük kondurdu yanağına arya. Hava kararmaya başlamıştı bile kalkalım mı? dedi istemeyerekte olsa.

Kafasını aşağı doğru sallayarak olumlu yanıtını verdi arya. Ailesinin haberi yoktu Akın'dan açıklayacaktı. ama şuan zor durumda kalmak istemiyordu açıkcası. tam aksine Akın'ın ailesi biliyordu Arya'yı. Gelinimiz deyip çok severlerdi hatta.
"Kendine dikkat et bitanem seni çok sevdiğimi unutma" demişti genç adam, anlam verememişti Arya veda eder gibi konuştu sevdiği "iyimisin?" Diye sordu genç adama, hiç olmadığım kadar yanıtını aldı. Kızı kendine çekip sanki gidecekmişcesine sarıldı gidecekti de zaten ama bunu bilmiyordu arya. Son kez gözlerinin içine baktığından bir haber "görüşürüz" dedi. Görüşemeyecekti yanağından makas alıp sevdiği kadının gidişini izledi adam. Eve gittiginde mesaj yağmuruna tutulmuştu bile.

"Gittinmi eve?"
Yanıtını alamayınca, "hadi ama özledim." Aradan gecen surede cevap alamayinca meraklanip "kime diyorum ya" gibilerinden mesaj atti. Akın mesajı gördüğünde, yüzünde koca bi tebessüm oluşmuştu Ama bi o kadar da üzgündü ailesiyle biraz oturup eğlendikten sonra son bi fotoğraf atmıştı deli kıza. "geldim bitanem, bu sana son fotoğrafımdı seni seviyorum canımdan çok bunu sakın unutma olurmu" diyede yazdı. Kız endişelendi bugün yeterince tuhaf davranmıştı zaten. "Ne oluyor?" Neden gidicekmissin gibi konusuyosun? Son fotografım derken? Mesaj çok gecikmedi. "Telefonum bozuldu bi süre yaptıramam bu süre zarfındada pek görüşemeyiz zaten" bu yüzden öyle söyledim dedi genç. Arya inanmıştı çünkü akın'ın ona yalan söylediği hiç görülmemişti. "Tamam sevgilim seni çok seviyorum."
"İyi geceler prensesim" ben yatıyorum mesajından sonra kızda uykuya daldı. Sabah uyandığı gibi telefonuna baktı her gün Akın erkenden uyanır günaydın mesajları atardı ama bugün yoktu. Afallamıştı kız. Kendisi yazdı bu sefer "günaydın bitanem senin gibi güzel mesajlar yazamiyorum ama bununla idare et seni cok seviyorum." Aradan saatler geçti Akın'dan cevap yoktu. Sürekli ard arda mesaj gonderdi arya. karsilik gelmeyince korkmaya baslayip genci aradı..
Telefonu dört kez çaldı ama telefonu açan yoktu.
"Arya neden beni çagırdın? "
"Sus ve yürü aslı gidiyoruz. "
"Nereye? "
Tam Akın'lara gelmişken duraksadı birden Arya kalabalık vardı akın'ların evinin önünde. İlk başta boş boş baktı o yöne anlamadı ne olup bittiğini,
Bir sürü ağlamaklı insan noluyo burda derken bi adım atmıştı ki, Nejla teyze Akın'ın annesi. Neden herkes onun başında? Nejla teyze neden ağlıyor? Ne oluyor burda diye tekrarladı Arya içinden..

Tam bi adım daha atmışken Akın'ın kardeşi Efe,koşarak sarıldı belime ağlamaktan sesi boğuk boğuk çıkıyordu. Bir şeyler söylemeye çalısmadan önce öksürerek boğazını temizledi ve ağzından çıkan iki kelimeyle yıkmıştı adeta beni "abim öldü. "
Hayır hayır şaka bu daha dün beraberdik. O iyi sus diye bağırdım gözümden akan yaşları silerek. Bir kaç dakika öylece baka kaldım taki omuzlarda ambulansa taşınan, bedeni battaniyeye sarılmış akın'ı görünceye kadar.. Gözlerim kararmıştı yanına gitmeliydim, sarılmalıydım ona götüremezler onu. Benim sesimi duymadan uyuyazmaz ki o! Hayır olmaz yapamazdım ona veda edemem ben...