Blauw geslagen,zwart voor m'n ogen.

-7-

Deel 7:

Ik liep huilend naar boven en ging de badkamer in.

Ik bestudeerde mezelf goed in het spiegelbeeld en ging met mn wijsvinger over mn blauw oog...

"Waarom moet dit mij overkomen... Waarom,vertel me dan waarom! Verdomme" schreeuwde ik en haalde met m'n hand de zeep,de beker gevuld met tandenborstels en alle make up kwastjes van de kast, en gooide ze op de grond. Ik steunde met mn handen op de rand van de lavabo en liet de tranen die achter m'n ogen gevangen zaten hun gang,ik liet mijn tranen stromen en bedacht me dat m'n ouders nooit langer dan 2 dagen boos op me zouden zijn. Misschien komt het allemaal wel goed. Of niet...Ik stond na 2 minutjes snikkend recht en ging met de achterkant van m'n hand over m'n ogen om mijn tranen af te vegen. Ik liep de badkamer uit en sloot de deur met een harde klap achter me dicht en liep voort naar mijn kamer. Eenmaal ik mijn kamer binnenkwam liet ik me vallen op mijn bed. Huilend viel ik in slaap...

"Yasminaaaaaaaah!!!" hoorde ik m'n vader beneden schreeuwen.

Huh sinds wanneer zijn ze thuis gekomen? vroeg ik mezelf af. Ik gooide de deken van me af en stond op. Ik keek naar de spiegel en deed snel wat concealer en wat oogschaduw om m'n blauw oog te verbergen. Misschien heb ik nog hoop dat Faissal niks tegen mijn ouders heeft gezegd en dan zagen ze teminste m'n blauw oog niet. Ik deed m'n haar in een deftige knot en liep de trappen af. Mijn lichaam trilde bij het zien van mijn vader zijn 'ooh zo boze blik'

"Waar was je naartoe met Sanae?!" vroeg mijn vader alsof hij van niets afwist.

Mijn broer en mijn moeder zaten aan de keukentafel naar mij te staren,wachtend op een antwoord.

"Antwerpen gaan shoppen" zei ik op een kalme en stille toon

"Aah shoppen yek?" vroeg hij nog eens

Ik knikte duidelijk.

"Shishalounge bedoel je! Mijn dochter gaat naar de shishalounge! Ze liegt dan nog voor de neus van haar vader! Ben je op je kop gevallen!" schreeuwde hij terwijl hij met z'n handen zat te zwaaien.

Ik kon m'n tranen niet meer tegenhouden en liet ze door m'n wangen rollen. Al het geluid werd wazig,ik kon niks meer horen en dacht aan mijn fout die in werkelijkheid niet mijn fout is.

Ik voelde een harde klap op mn gezicht en ontwaakte uit m'n gedachten.

"JE BENT MIJN DOCHTER NIET MEER!" schreeuwde m'n vader en verliet het huis..