Ja, man! [ON HOLD]

Hoofdstuk 3: Zijn ziel is geclaimd door de duivel

Ik wist meteen toen ik Vera's gezicht zag dat ik grote problemen had.

Vera was altijd heel erg lief tegen eigenlijk iedereen op school. Niemand had ooit problemen met haar en ze was redelijk populair omdat ze met iedereen op kon schieten. Helaas was ik het compleet tegenovergestelde.

Waar Vera lief tegen iedereen was, verloor ik mijn geduld en liet ik mijn irritatie maar al te duidelijk merken. Ik was nogal... snel geïrriteerd, en daarom vond Vera me vaak een bítch. Dus waarschijnlijk ging ze me over een paar minuten een enorm lange toespraak geven over hoe ik Koen te hard had aangepakt en hem de grond in had geboord. Ze had dan misschien een klein beetje gelijk, maar nee is nee. Koen realiseerde dat gewoon niet. En dat was verschrikkelijk irritant.

Met mijn kartonnen bordje in mijn handen begon ik naar Vera te lopen, die haar ogen strak om me gericht had. En ja hoor, zodra ik zat, begon het onweer.

"Waarom moet je altijd zó stom doen tegen die jongen? Del, je kunt ook gewoon een keer ja zeggen! Waarom probeer je het niet gewoon? Koen is wel... een leuke jongen," vertelde ze me. Ze gaf me een betekenisvolle blik en nam toen een hap van haar salade. Ik zag wat ze at en rolde mijn ogen, haar woorden een beetje negerend. Vera dacht dat ze te dik was, wat helemaal niet zo was, dus probeerde ze om de drie maanden een dieet te volgen. Maar Vera hield veel te veel van pizza en junk food, net zoals ik. Daarom hield ze het natuurlijk nooit vol.

"Hallo? Del? Luister je wel?" vroeg Vera, terwijl ze bijna met haar vork op mijn hoofd tikte. Ik dook weg met een vies gezicht, waardoor ze moest lachen.

"Ja, ja, ik luister. Weet je, Veer, hij is gewoon niet de jongen voor mij. Oké, ik was misschien iets te gemeen, maar dat maakt de zaak duidelijk," vertelde ik haar. Ik duwde mijn korte zwarte haar achter mijn oren en nam een hap van mijn overheerlijke peperoni pizza. Hmm.

"Ze heeft op zich wel gelijk Veer," zei Mabel, terwijl ze op haar normale plek ging zitten. Al snel volgden Merel en Lisa haar op de voet. Dit was een soort van ons vaste clubje, al varieerde het nogal vaak. Dat kwam vooral omdat Merel en Lisa vriendjes hadden en dus vaak hun gezichten af zaten te lebberen. Hé, iedereen heeft zijn eigen ding. Mabel daarentegen, was een heel ander verhaal. Ze was net zoals ons heel erg open over alles, en kwam uit een vreemde familie. Ze zag er anders uit dan de meeste meisjes, met haar pikzwart kroeshaar dat tot haar schouders viel en grote bruine bambi-ogen. Alles aan haar schreeuwde exotisch, iets wat hier, in het regenstadje Wenton, nogal opviel.

En dat was Vera dus ook opgevallen.

Ze dacht dat ik het niet doorhad, maar ik wist wel dat Vera een oogje had op Mabel. Vera was nog niet uit de kast gekomen, dus niemand wist dat ze op meisjes viel, maar het was bijna van haar af te lezen.

"Je bent aan het kwijlen," fluisterde ik in Vera's oor, waardoor ze haar blik van Mabel afwendde en mij met een geïrriteerde blik aankeek. Gelukkig had niemand anders het gehoord en ging Mabel gewoon rustig door met praten met Lisa en Merel.

Vera negeerde mij en keek naar de rest van de groep. "Wat vinden jullie ervan dat Delilah Koen alweer heeft afgewezen en tegen elke date nee zegt?"

Merel haalde haar schouders op, waardoor haar bruine krullen meedansten op haar schouders. Ze keek me met haar vriendelijke blauwe ogen aan. "Ik weet het niet. Ze mag wel gewoon nee zeggen, maar Koen is best wel cute. Dus dat snap ik dan weer niet."

"Koen is een idioot," bromde ik, voor ik een hap uit mijn pizza nam. Hij was al bijna op, verdorie. Ik had gewoon nog een stuk moeten nemen, ik wist het. Terwijl ik over mijn pizza zat te mokken, gingen de rest verder met het discussiëren van mijn 'nee-zeggerij' zoals Vera het benoemde. Ik rolde met mijn ogen en at in stilte door. Vanuit mijn ooghoeken kon ik zien hoe Adam me grijnzend aanstaarde en naar me zwaaide. Ik negeerde hem en at rustig door. Adam kon in de stront zakken, met zijn emo haar.