De buurtpolitie: Let's begin from the start.

Deel 9

Na een halfuurtje rijden kwamen we aan in het ziekenhuis. 'Ik blijf wel hier ga maar, en veel succes!' Zei giuseppe en gaf me een kus op mijn voorhoofd. Ik stapte snel uit en rende het ziekenhuis binnen. 'Eric beulens' zei ik aan de vrouw die aan de bali stond. 'Kamer 295' zei ze rustig. Zo snel als ik kan zocht ik de kamer van eric, nog steeds met tranen in mijn ogen. Na een tijdje rennen vond ik de kamer. Ik stond voor zijn deur, ik ademde een paar keer diep in en uit voor op adem te komen en stapte dan de kamer binnen. Ik zag zijn ouders naast het bed zitten met een brede lach op hun gezicht. 'Brigitte!!' Riep eric blij. Weer begonnen de tranen over mijn wangen te rollen, maar deze keer van geluk. 'Eric!' Riep ik blij en liep op hem af. Ik kuste hem lang en intens 'ik heb u zo gemist!' Zei ik na de kus. 'Ik u ook schat' zei hij terug. Snel draaide ik me terug om naar de ouders van eric, 'sorry, ik ben brigitte, aangenaam!' En schudde hun de hand 'Ashley' zei de moeder blij 'tim' zei de vader daarna. 'Alle we laten jullie wel alleen he, tot morgen!' Zei de moeder vrolijk en ze liepen de deur uit. 'Ik blijf hier deze nacht, dankuwel voor de rit giuseppe! XBrigitte' stuurde ik snel naar giuseppe die nog onder in de auto zat te wachten. Ik wandelde naar eric zijn bed en ging naast hem zitten 'wat is er gebeurt?' Vroeg ik met de krop in de keel. 'Ik weet het niet meer, ik werd vandaag wakker en het leek gewoon alsof ik een nacht goed doorgeslapen had maar blijkbaar heb ik 2 maanden in een coma gelegen...Maar nu zijn we terug samen!' Zei hij met een glimlach. Ik knikte en kuste hem weer, hij deed het teken dat ik naast hem moest gaan liggen dus dat deed ik dan ook. 'Valt u gezin wat mee?' Vroeg hij toen hij zijn arm rond mij sloeg. 'Jaa ik ben echt gelukig nu, Aurora, mijn kleine zusje gaat pas naar school!' Zei ik enthousiast. 'Ahh dat is goed!!' Zei eric weer blij. 'Oh eric ik heb u zo gemist!' Zei ik toen ik hem een knuffel gaf. 'Ik u ook, ik laat u nooit meer gaan!' Was zijn antwoord. Ik hem aan en hij mij. Zijn mooie groene ogen begonnen te glimmen. 'Brigitte, ik ben nog nooit in heel mijn leven ZO verliefd geweest' zei eric schattig. 'Je haalt me de woorden uit de mond' was mijn antwoord en kuste hem weer.

Ik werd wakker in eric zijn armen. Eric sliep nog dus besloot ik om gewoon te blijven liggen en te genieten van dit moment, het moment waar we samen kunnen zijn. Ik sloot mijn ogen en luisterde rustig naar eric zijn hart, het was zo rust gevend. Ik hoorde de deur rustig open gaan dus ging ik terug recht zitten. Ik keek afwachtend naar de deur en zie tineke en floor binnenkomen 'Tineke, Floor!!' Riep ik iets te hard. Ik stond recht en vloog in hun armen. 'Ik heb jullie zo gemist!!' Zei ik terwijl ik mijn tranen wegveegde. 'Och wij u ook! Marisha heeft ons gezegd dat je hier was dus zijn we maar gekomen he' zei floor blij. 'Aahh dag dames' hoor ik eric achter mij zeggen. 'Sorry schat ik wou u echt niet wakker maken' zei ik nog. 'Schat?' Vroege floor en tineke ongelovig. 'Ahjaaa jullie weten het nog niet he! De dag dat ik naar mijn pleeggezin moest vertrekken hebben eric en ik gekust, dus ja we zijn een koppel' zei ik opgewekt. Een grootte glimlach verscheen op hun gezichte, 'amai keep he' zei tineke lachend. 'Jaja dat zal geen probleem zijn he' zei eric weer schattig.
Na 2 uur te babbelen met floor en tineke besloten ze naar huis te gaan, we geven elkaar nog een dikke knuffel en een kus op de wang en ze vertrokken. Ik ging terug naast eric liggen en vroeg als hij geen honger had, tuurlijk was zijn antwoord ja. Ik drukte op de knop waar de verpleegsters op af moeten komen, er kwam een verpleegster binnen en vroeg vriendelijk 'kan ik u helpen?' 'Euh ja ik zou graag mijn ontbijt willen' zei eric vriendelijk terug. De verpleegster knikte en liep naar de gang. Niet veel later kwam ze terug met 2 schotels, allebei wit brood en een potje confituur erop. 'Dankuwel!' Zei ik blij, en zette de schotels op tafel. Eric stond met moeite recht en ging tegenover me zitten. 'Dus dit is eigenlijk onze eerste date' zei hij lachend. 'Eigenlijk wel ja' zei ik met een lach terwijl ik zijn boterhammen smeerde.