De buurtpolitie: Let's begin from the start.

Deel 10

Nu dat eric al een week uit coma is en alles inorde is, mag hij het ziekenhuis verlaten. Hij moest nog een paar dingen tekenen en dan mochten we vertrekken. Zijn ouders hebben zijn auto naar hier gebracht zodat hij daarmee naar huis kan rijden, eens dat we in zijn auto zaten zei hij trots, 'ey, gij word 18 volgende maand he' 'ha ja, hoezo heb je mischien iets gepland?' Vroeg ik blij en nieuwsgierig. 'Weetje ik wou wel, maar ik lag zo een beetje in coma' zei hij lachend. 'Omg ja! Sorry!' Zei ik snel. 'Maaaaarr dat betekend wel dat ge kunt beginnen aan u politieschool!!' Zei hij blij. 'Jaaa!' Zei ik nog blijer. Zo bleven we de hele rit praten over hoe cool het zou zijn als ik rechercheur zou zijn!. Na een kwartiertje rijden kwamen we aan bij eric zijn thuis. 'Ik bel mijn giuseppe dat hij me komt halen!' Zeg ik nog maar dat wou eric niet, dus liep ik mee met hem naar binnen. Zodra we binnen zijn zien we zijn ouders op de rand van hun zetel, met tranen in hun ogen naar ons kijken. 'Och brigitteke, ben blij dat je erbij bent! Zet jullie eens neer' zei de mama van eric rustig en tikte met haar hand op de zetel tegenover hun. Eric en ik keken hun verbaast aan en gingen dan rustig zitten, 'dus...eric, ik ben overgeplaats geweest met mijn werk, we moeten jammer genoeg allemaal verhuizen' zei de vader van eric stil. 'Oehh verhuizen! Ik hou van verhuizen!' Zei eric nog blij. 'Nee schat, we moeten verhuizen, naar italië' zei de moeder terwijl ze haar tranen wegveegde. Ik keek hun en eric geschokt aan. 'WAT?!! NEE IK BLIJ HIER! IK BLIJF HIER MET BRIGITTE!' Riep eric boos. Ik kalmeerde hem een beetje. 'Sorry schat, je moet mee, we vertrekken morgen!' Zei de moeder, ze stonden allebei rechten en gingen weg. Eric keek me aan en gaf me een stevige knuffel. Ik barstte in tranen uit en zei  'het lijkt alsof het lot ons niet samen wilt, eerst ik die naar een pleeggezin moet en nu jij die naar italië moet' 'sssstt, schat we gaan elke dag skype en bellen! Elke dag en als gij 18 zijt dan kom ik terug en dan gaan we een eigen huis kopen! En dan gaan we trouwen en kindjes krijgen!!' Probeerde eric mij op te vrolijken. Ik liet hem los en knikte lichtjes. Hij gaf me een kus.
Hij pakte mijn hand vast en we liepen samen naar zijn kamer, ik helpte hem zijn valies maken. Nadat zijn koffer gemaalt was lagen we samen op zijn bed, ik lag in zijn armen te wenen. Wie weet hoelang we elkaar niet meer gaan zien. Ik keek hem aan en zei 'als ik erachter kom dat gij een ander hebt he meneerke!' Een kleine glimlach sprong op zijn gezicht 'dat gaat nooit gebeuren! Ik ben van u! Voor altijd en eeuwig!' Zei hij trots en kuste mij weer. Na de kus ging ik op hem liggen en pakte zijn hemd vast, ik ging met mijn gezicht 2 centimeter van hel af en zei 'dat is u wel geraden' en kuste hem weer lang en zacht. 'Brigitteke, eric komen eten!!' Hoor ik de mama van eric roepen. Ik ga van eric af en wandel naar de deur. Ik draai me om en zie eric nog liggen op zijn bed 'kom je nog?' Vroeg ik lachend 'nee ik geniet nog efkes' was zijn antwoord. Ik lachte en liep de deur uit. Niet veel later hoor ik eric achter me aan lopen. We kwamen de keuken binnen en de geur van lekker lasagna kwam ons tegemoet. 'Hmmm eindelijk eens echt eten!' Zei eric blij. We lachte en gingen aan tafel zitten. 'Dus brigitteke, wilt ge blijven slapen?' Vroeg de vader van eric blij. Ik keek eric aan en zag hem met een big smile knikken. 'Oke geen probleem!' Zei ik blij en gaf eric een kus. We genoten van het lekker eten en babbelde nog wat over hoe de ouders van eric elkaar ontmoet hadden. Na het eten hielp ik de mama van eric met afwassen terwijl de mannen hun koffers naar benede haalde. 'Ik wil jullie 2 echt niet uit elkaar halen he! Ik moest eric gewoon meenemen, ik had geen keus, hij is nog maar 18 hij kan nog niet alleen gaan wonen' zei de moeder met de krop in de keel. 'Mahnee, ik begrijp het echt waar! Ik ga hem gewoon heel hard missen, en ik ben bang dat hij mooiere meisjes gaat tegenkomen en mij gaat vergeten' zei ik nu ook met de krop in de keel, 'dat gaat nooit gebeuren! Eric heeft het dag en nacht over u! Toen hij uit de coma was het eerste wat hij zei was u naam' zei ze troostend toen ze over mijn rug wreef. Ik glimlachte een beetje en deed dan verder met de afwas.
Al snel was het avond en lagen we in bed. 'Brigitte, beloof me dat je op me wacht?' Zei eric stil. Ik wou hem aankijken maarja het was pikkedonker in zijn kamer 'schat, ik zal altijd op u wachten, al is het 10 jaar!' Was mijn antwoord. Ik Voelde zijn hand over mijn buik glijden. Ik volgde zijn hand naar zijn arm en trok hem dan stevig tegen mij aan 'ik ga u missen' zei ik.  Zachtjes voelde ik zijn lippen de mijne raken. Ik pakte zijn hoofd vast en kuste hem al iets intenser. 'Neeneenee, gij moet gaan slapen want ge hebt morgen een lange reis voor de boeg (ofzoiets)' zei ik. Ik duwde hem lichtjes weg en sloot mijn ogen. 'Euh, nee niet dat ik weet' lachte hij en trok mij weer stevig tegen zich aan. 'Gij gaat dat zo goed doen als rechercheur!' Zei eric toen hij me een kus gaf. 'Nee schat, dit is niet het einde he! We gaan elkaar snel terug zien!' Moedigde ik hem aan. 'Ja dat is waar!!' Zei hij nu blij en kuste mij alweer. Al snel vielen we allebei in slaap.

~de volgende ochtend.

Ik hoorde de mama van eric ons stilletjes wakker maken. 'Eric, we moeten vertekken' zei ze fluisterend. Ik ging recht zitten en wreef nog effe in mijn ogen. 'Goedenmorgen, goed geslapen?' Vroeg ik zo beleefd mogenlijk. 'Niet echt nee, ik wil echt niet verhuizen' was haar antwoord. 'Ik ook niet mama' hoorde ik eric zeggen terwijl hij mijn rug streelde. 'Ah goedenmorgen prinssesje' zei hij lachend. Ik leunde naar hem toe en kuste hem. We stonden allebei met tegenzin op en maakte ons klaar. We zeiden allebei geen woord tegen elkaar. Toen het moment eraan kwam dat eric moest vertrekkens barste ik in tranen uit. Ik groette de ouders van eric en liep dan terug naar eric, 'schat ik hou van u! Alsjeblieft vergeet me niet!' Zei ik wenend. 'Nooit!!' Zei hij en kuste me stevig, na de kus volgde een knuffel. Ik liet hem los en liep wenend naar buiten. 'Ik hou van u!' Riep eric nog. 'Ik ook van u!'