YANGIN (DÜZENLENİYOR)

6.BÖLÜM-YABANCI ADAM

Annem iyileştiğime inandığı için beni zorla kaldırdı. Okula hazırlanmam gerektiğini, zaten bu hafta son olduğunu sömestrda istediğim kadar yatabileceğimi defalarca söyledi ve artık-birazda okuldan kaçarım düşüncesiyle- kalktım. Üstüme ne giyeceğim hakkında hiç bir fikrim yoktu ve o anda aklıma okuldan kaçmak yerine Clara'a inat süslenip hiçbir şey olmamış gibi okula gitmek geldi. Beyaz sıfır kol göbeğimi açıkta bırakan bir bluz, altımada en kısa lacivert şortumu giyip ayağımada beyaz babet tarzı ayakkabılarımı geçirdim. Sarı saçlarımı -okula geç kalma pahasına da olsa- maşayla kıvırmaya karar verdim. Saçlarımı yaptıktan sonra biraz makyaj yapmanın iyi olabileceğini düşünerek rimel, eyeliner ve ruj sürdüm. Ardından kahvaltı yapmak için aşağıya indim. Annem harika tostlar hazırlamıştı. Ama babam yine yoktu. Annem çalışma odasında olduğunu ve onu çağırmamı istediğini belirttikten sonra beni yukarı yolladı. Babamın çalışma odası en üst katta. Odam ikinci katta olduğundan üst kata nadiren çıkarım. Üst katta anne ve babamın çalışma odaları, yatak odaları, bir banyo ve teras var. Terastan neredeyse her yer görünüyor. Havanın güzel olduğu günlerde orada kahvaltı yaparız. Babamın çalışma odasına yöneldim. Kapıyı tıklatıp içeri girdim. "Baba kahvaltı hazır, annemle bahçede seni bekliyoruz." dedim. Babam "Bu gün ne kadar güzel olmuşsun." diyip sarıldı. Birlikte aşağı indik. Annem güzel havanın tadını çıkarıyordu. Masaya oturup tostlarımızı yemeye başladık. Hava çok güzeldi, güneş parıldıyordı ve hafif bir rüzgar esiyordu. Bir anlığına Damon'u Clara'ı ve tüm olayları unutmuştum. Fakat bahçe kapısından giren postacının rüzgarla taşınan parfüm kokusu bana Damon'ı ,onun kokusunu, tenini, teninin sıcaklığını, kollarındaki mutluluğu ve huzuru hatırlatmaya yetti. Doğal olarak bu son yaşananları da. Postacı mektup ve faturaları, annemin dilekçelerini ve babamın internetten sipariş ettiği kol saatini masaya bırakıp gitmişti. Annem dilekçeleri aldı. Babam faturaları incelerken annem zarflardan birinin üstünda adımın yazdığını göndereninde Afra ve Arya olduğunu söyledi. Babamın "Siz hala taş devrinde kaldınız herhalde. Mektuplaşmakta neymiş." demesine aldırmadan zarfı yırtıp,kağıdı çıkardım.Damon adını görür görmez benim geç kaldığımı odama çıkıp çantamı almam gerektiğini söyleyerek odama çıktım. Odamın kapısını kapatır kapatmaz mektubu yatağın üzerine koyup saate baktım. Okula yürüyerek gideceğimi düşününce hemen çıkmam gerektiğimden kağıdı çantama atıp evden fırladım. Köşede bekleyen Damon'ı görünce midemin, akciğrlerimin, göğüs kafesimin, en önemliside kalbimin; ezildiğini, parçalandığını, koparılıp yere fırlatıldığını hissetdim. Ona bakmadan karşıya geçip dümdüz yürüdüm. Şaşırmış olacak ki karşıya geçip yanıma geldi ve bana sarıldı. Bana sarılmasıyla beraber yerin ayaklarımın altından kayıp gittiğini, içimin mutlukla ve huzurla dolduğunu daha demin ezilen kalbim ve midemde kelebekler uçuştuğunu hissettim. Bu yaşananlardan sonra ondan nefret ettiğimi sanıyordum.Ama neden böyle hissetmiştim ki. Clara'yla huzur bulan bu bedenin beni sarması neden bana mutluluk veriyordu? Oysaki bu sadece basit bir hareketti. Bana sarılıp "Seni çok özledim. İki gündür okula gelmiyorsun. Telefonunu açmıyorsun. Çok merak ettim. En sonunda dayanamayıp Ashley'i aradım. Hasta oluğunu söyledi. Şimdi nasılsın peki?" demişti. Ona bağırıp çağırıp yanından gitmemi söylüyordu mantığım ve beynim. Fakat buna izin vermiyordu kalbim ve hislerim."İyiyim."diyebildim sadece. Öylece bakıp kaldım suratına ve yine o çarpık gülümsemesiyle "Ne oldu?"dedi. "Bir şey yok." diye cevap verdim. O anda kurtuldum bu hayranlıktan. Damon beni aldatmıştı ve hiçbir şey olmamış gibi davranıyordu. Ben de salak gibi bana sarılmasından benimle konuşmasından mutluluk duyuyordum. İşte o anda ikna ettim kalbimi bu adam o adam değil, hatta bu adam adam bile değil...

_______________

Arkadaşlar oy sayımız çok düşük. Lütfen hayalet okuyucu olmayalım. Ben burada o kadar uğraşırken oy gelmemesi canımı sıkmıyor değil. Yeni bölüm 10 oy da gelir.