School for boys

Гүнжид дурласан зарц |4-р хэсэг|

Ийм зүйлс надад таашаал өгдөг...
Ви: Хөөе, чи наад тэнэг өгүүллэгээ чанга уншихаа больчих тэгэх үү?
Би: Гоё л байгаа биз дээ? Чи арай иймхэн юмнаас айгаад байгаа юм уу?
Ви: Хэн айсан юм. Би энд кино үзэж байна. Чимээгүй бай!
Би: За за, түрүүнээс хойш л уурлаад байх юм. Хэн чамайг утсаар ярьж байхад хүртэл ширтсээр байна гэж бодох юм. Тэгсэн ч гэсэн амьсгаагаа түгжээд байхдаа яахав дээ. Тэгэхээр чинь ухаан алдах нь ойгомжтой шүү дээ. Ёстой нэг!
Ви: Чимээгүй бай! Кино үзэж байна.
Би: Тэгж ярьвал, би чамайг орон дээр гаргах гэж хичнээн их зүдэрсэн гэж бодно.
Ви: Чимээгүй гээд байхад!
Би: Чамайг ухаан орон ортол ямар их санаа зовсон гээч
Ви: Гуйя, чимээгүй тэгэх үү?
Би: Харин ч чи баярлалаа гэж хэлэх хэрэгтэй!
Ви: Чимээгүй гээд байхад дүлий юм уу? гэж ууралсаар өрөө рүүгээ хаалгаа саваад орлоо. Ашгүй дээ, киногоо үзэж чадахгүй байсан юм.
Би: Өө, энэ кино түрүүнээс хойш гараад байсан юм уу?
Киногоо үзэж дуусгачихаад, өрөө рүү ортол Тэхён нэг үхэх гэж байгаа юм шиг царайлчаад шал гөлрөөд сууж байлаа. Намайг орж ирснийг хармагцаа эргэж харж суугаад
Ви: Энэ миний өрөө, гар!
Би: Ээе, гомдчихсон юм уу? гэж хэлээд араас тэвэртэл эргэж хараад
Ви: Тэгэлгүй яадаг юм гэж хэлээд хошуу амаа цорвойлгоод яг жаахан хүүхэд шиг! Ямар эгдүүтэй юм бэ?
Би: Одоо ахиж тэгэхгүй болохоор уучилчих тэгэх үү?
Ви: За, яахав
Би одоо ийм хачих үйлдэлүүд хийгээд! Ичмээр юм аа! Тэврээд байхдаа яахав дээ!

===

Өчигдөр шөнө хоол зүүдэлсэн. Би ямар их хоолон дунд байсан гээч! Бодоход хүртэл арааны шүлс асгарч байна. ХООЛ!
Хонх дугарахыг хүлээсээр...
Хүлээсээр...
Хүлээсээр...
Арай гэж нэг юм хонх дугарлаа. Минугын минь аврал гэж! Шууд л ангиас гарч гүйгээд хоолоо идэж эхэллээ. Энэ үед яг орчлонгоос тасарчихсан мэт мэдрэмж төрлөө.
Хусог: Нөгөө...
Oh Minho! Хусог байна. Гялс амаа арччихаад дээш харан
Би: Аан яасан? "Инээмсглэх"
Хусог: Тэгж их өлсөөд байдаг юм бол... тэнд 24 цаг ажилладаг дэлгүүр байдаг шүү дээ...
Тэгвэл дээр яах гэж жижүүр ахаас зугтан байж явсан юм бэ? Бас би Хусогт байнга өлсөж явдаг гэсэн ойлголт төрүүлчихсэн хэрэг үү? Муу тэнэг Тэхён надаар тоголсон юм байхдаа! Ална аа! "Чөтгөрийн харц"
Хусог: Юу... Би ч явъя даа хэхэ гэсээр яваад өглөө.
Ангид орж ирээд шууд Тэхён дээр очоод
Би: Энд дэлгүүр байдаг юм байна лээ
Ви: Тэгээд?
Би: Юу тэгээд Дээр яах гэж хашаанаас гарсан юм? Энэ гарыг хар! Би чамаас болж нээрэн!
Яг энэ үгийг хэлэх мөчдөө хоолойгоо бүдүүсгэхээ мартсан байлаа.
Би: Чамаас болж хоолой сөөчихсөн байна. Сонсож байна уу? Гэнэт бие дийлдэхгүй байх чинь гэж хэлсээр сандал дээр суув.
Тэхён ч их л санаа зовсон байртай ойртон гараа духанд минь хүргээд
Ви: Халуурч байна шүү дээ, багшид чөлөөтэй гэж хэлээрэй гээд намайг үүрэн явлаа. Би одоо жихнээсээ халуураад байгаа юм байхдаа?
За ямар хамаа байна! Өвдсөн л гэсэн бол өвдсөн шүү дээ!
Бид хоёр өрөөндөө орж ирэн, тэр намайг хэвтүүллээ.
Би: Би даагдахгүй нь ээ!
Ви: Маяглаад бай! Өвдөөгүйг чинь мэдэж байна
Би ч мэдэн будилаад л чимээгүй цааш харан хэвтлээ. Мэдэж байсан юм бол, зүгээр л хичээлд суухгүй гээд энд авч иржээ? Тэгж байхад, надад санаа тавьж байна гэж бодоод л...
Тэхён юу ч болоогүй мэт зурагт үзэн инээж байгаа нь надад сонсогдоно. Яг одоо өвчтэй эхнэр нь нөхөртэй эрүүл юм шиг харагдан, инээж байгааг нь харж байгаа хүн л ийм байдаг байхдаа гэсэн бодол төрлөө. Энэ ер нь яахаараа тийм дүр байна гэж? нөхөр нь ийм муу хүн байж болохгүй өөрчлөх хэрэгтэй!
Ингээд л хачин зүйл бодож байгаад хачин зорилго тавьчихлаа.
Өдөр өнгөрч өгөхгүй, нойр ч хүрэхгүй болохоор нь Тэхён дээр очлоо. Унтчихаж...
Кинон дээр яг ингээд хайртай хүнээ ажиглаад л гараараа хацрыг энэ илбээд л...
Ви: "Хурхирах"
Хамаг орчин эвдчих юмаа!
Би: Хөөе босооч! "Алгадах"
Тэр сэрсэнгүй. Энэ нэг юмыг сэрээх гэж яагаад ийм их зовдог юм бэ? Одоо жоохон хатуу үзнээ!
Би: "Гутал аваад толгой руу нь шидэх"
Тэр цочиж сэрээд ийш тийш харсаар над дээр харцаа тогтоон их нухацтай царайлж байлаа. Барьж авч зодох нь л дээ!
Тэрний царай улам бүр нухацтай болон нааш ширтсээр...
Ширтсээр...
Ширтсээр...
Ви: Би хэн бэ? Чи бас хэн бэ?
Би: Чи бол миний зарц! Харин би бол гүнж!
Ви: Би чиний зарц юм уу? "Гайхсан царай"
Энэ одоо жинхнээсээ яриад байгаа юм байхдаа?
Би: "Толгой дохих" Бас чи эзэндээ үнэхээр их хайртай болохоор хүссэн бүгдийг нь хийдэг. Одоо яваад хоол аваад ир!
Ви: За гэсээр яваад өгөв.
Энэ яавч зүгээргүй!
Сайхандаа, Тэхён миний зарц болчлоо. "Бах нь ханасан царай"

===

Ви: Эзээн, би таньдаа зөндөө их хайртай! "Тэврэх"
Би: Би чамд хайргүй
Ви: Зүгээр ээ, би таньд хайртай "Хацар дээр үнсэх"
Би: Холдооч "Түлхэх"
Ви: Би таний зарц биш юм уу? "Чухал царай"
Би: М-мөн шүү дээ хэхэ
Ви: Тэгвэл би таньд хайртай "Тэврэх"
Би: Тэрийг бас тэрийг "Амаа ангайх"
Ви: "Аманд хийж өгөх"
Би: Сайн хүүхэд
Ви: Би таньд хайртай "Хацар дээр үнсэх"
Тэсээрэй, Жихэ! Тэр чиний хүссэн болгоныг хийнэ.

===

Ви: Эзээн, та эрэгтэй юм уу? Эмэгтэй юм уу?
Би: Эрэгтэй!
Ви: Би таньд хайртай "Тэврэх"
Жихэ, тэсдэг л юм шүү!

===

Ви: Эзээн, би танийг тэврээд унтаж болох уу?
Би: Болохгүй!
Ви: Би таний зарц биш юм байна!
Би: Мөн болохоор т-тэврээ тэвэр "Худлаа инээх"
Ви: Би таньд хайртай! "Тэврэх, үнсэх"
Чи чаднаа! Жихэ.

=Өглөө=

Ви эргээд хэвэндээ орчихсон Т^Т хэчнээн их тэвчлээ дээ!
Ви: Хөөе, матар аа! Явъя.
Би: Чи намайг тэврэхгүй юм уу? Т.Т
Ви: Толгой тархи чинь зүгээр үү?
Би: Зүгээр болохоор чи намайг үнсэхгүй юм уу? Т.Т
Ви: Чи надад сайн юм уу?
Би: Үгүй, чи л надад сайн биздээ? Т.Т
Ви: Элдвийн юм яриад байлгүй хурдан алх. Зүүдээ яриад байгаа юм уу хаашаа юм!
Би нээрэн зүүдэлсэн юм байхдаа? Т.Т Хэтэрхий бодит байж дээ... Т.Т

=Анги=

Тэхён аймшигтай хүйтэн, хөндий болчихсон.
Би: Тэхёнаа! "Шивнэх"
Ви: Яасан?
Би: Чи надад хайртай юу?
Ви: Битгий мөрөөд!
Т.Т

=Дотуур байр=

Би: Тэхёнаа!
Ви: Яасан?
Би: Чи надад хайртай юу?
Ви: Үгүй!
Би: "Гутлаа шидэх"
Ви: "Ухаан алдах тэгээд буцаад орох"
Би: Чи надад хайртай юу?
Ви: Эзэнтээн, Хайртай шүү "Тэврэх"
Би: ААААААА! Болж байна. Би ч нэсэн чамд ХАЙРТАЙ! "Тэврэх" Одоо гэрээ цэвэрлэчих "Худлаа инээх"
Ви: Би таньд хайртай болохоор, гэр цэвэрлэх зүрх зоригтой боллоо "Баатарлаг царай"
Өнөө орой унтахгүй ээ! Учир нь чи муухай ааштай болчихно.
Иихихихихихихиииииииии
"Шулмын инээд"