Biz, bir zamanlardık.
Kayıp anahtarların karanlık kapıları olduk.
Gökyüzüne kurulurdu salıncaklarımız.
Deniz kokardı renkleri.
Bazen düşerek yere çakılırdık.
Sen biz olurdun sonra kalkardık
ayağa.
Düşeceğimizi bile bile sallanırdık gökyüzünde.
Ve bir gün geldi .
Mavilik kayboldu.
Sen gece oldun, biz ise :
Bir zamanlar ...
