Biz varlık aleminin zalimleri olduk.
Ne hediye edilene, değer verdik,
Ne gidenin ardından yas tuttuk.
Kalbimizi tek bir duyguya esir ettik.
Onunla uyuduk, onunla kalktık,
Rehber ettik kendimize her daim.
Yazıyordu kitaplarda bize çizilen.
''En şerefli malukat'', idik bir zaman.
Ama, bizim bir tek adımız öyle kaldı.
Asırlar geçirdik, uzun uzun asırlar.
Bir gün savaş dedik, bir gün barış.
Her silahı, kendimize çevirdik.
Icatlar yaptık, ırk savaşına tutulduk.
Üstün gördük kendimizi, eşit olanla,
Tatmin etmek istedik benliğimizi.
Bu yüzden, öldürdük doğayı.
Doğarken çok duyguyla geldik.
Ama, büyüyünce bir tanesi kaldı.
Kibir dediler adına...
