Dur...
Belki mutlu oluruz.
Kanatları var hayallerin bilmez misin
Onlar uçar biz uçamazsak,
Onlar sevinir biz sevinmezsek
Çok şey sanki biz de bir şey yaparız
Ağlarız onların yerine
Yağmurla karışır gözyaşımız
Sahilde yürürüz tek başına
Sonra bir bank buluruz
Sanmaki onlar cansız
Kim dinledi bizi hep,
Kim teselli etti bu kadar meftunu
Bıkmadan usanmadan
Hiç ses etmeden
Sessizce kim arkadaş oldu.
Üzülme hayallerimiz yaşasın
Bizi teselli eden olur elbet...
