Ben tavan arasındaydım sevgilim!
Orası çok karanlıktır.
Gülümsediğimi gösteren bir ayna ,
Bir de ışık.
Eski fotoğraflar,
Ne kadar çok resim çektirmiştim.
Çoğu da iyi çıkmamış.
Yanımda biri var.
Resim çok tozlanmıştı,
Tozlu da olsa tanıyor insan kendini.
Aman Yarabbi!
Bir zamanlar evliydim ben de...
Insan bir gunde varamıyor bir yere.
Onun da yüzü kim bilir nasıldı?
Feneri garip yığına doğru tuttu
Aman Allahım, Eski sevgilisi,
Yatıyordu yerde.
Tozlanmış örümcek bağlamış,
Ah! Kendini mi öldürdü yoksa?
Beni bırakmazdı yalnız başıma.
Yarı karanlıkta kurşunun deliğini gördü.
Feneri deliğin içine tuttu.
Kendini tutamayarak:
Seni çok mu yanlız bıraktılar sevgilim...
(Oğuz Atay)
