Kerim eve geç gelmişti. Bende uyuyakalmıştım. Sabah kalktığımda yanımda bekliyordu. Sanki çok önemli bir şey anlatıcak gibi ya da ben öyle görmüştüm. Çünkü gözümü yarım açıp , kafamı yastığa gömmüştüm.
"Kalk lan hadi bir şey anlatmam lazım."
Evet dediğim doğru çıkmıştı. Doğrulup onu dinleme pozisyonuna gaçtim
"Ne var?"
"Hani geçen bir olay olmuştu ya.."
"Evet , nolmuş?"
"İşte o kızın kim olduğunu öğrendim."
"Ne.. Nasıl ?"
"O Esila'nın en iyi arkadaşıymış o anlatmış ona..."
"Lan mal bizi nasıl biliyor?"
"Lan bir dinlesen!"
"Tamam hadi"
Biraz daha doğrulup kollarımı dizimin üstüne koyup elimide çeneme koyup merakla kim olduğunu dinlemeye başladım.
"Esila biz konuşurken ona fotorafımı göstermiş."
"Ha o yüzden sana o kadar dikkatli bakıyordu."
Arkama yaslanıp neler olduğunu düşünmeye başladım.
"Ben fark etmedim neyse. Esila benle buluşmaya gelmeden önce onu da istediği yere bırakıyormuş. Bırakmadan önce eğer tahmin ettiği kişi oysa neler olduğunu bana anlamasını istemiş o çocuğun kim olduğunu , neden o saatte orada olduğunu felan işte yanlış anlaşılmak istememiş."
Şok geçirmiştim. Büyük raslantıydı. O an aklıma onla tanışabilceğim bir fırsat gelmişti ama sonra saçma gelip vazgeçmiştim.
"Harbi mi lan şuan şok geçiriyorum."
"Asıl konu o değil kızın yaşadıklarına çok üzüldüm abi ben yazık kıza lan "
"Nolmuş ki?"
"Abi kızın kardeşi ölmüş geçen yıl cinayetle ve hala katili bulunumamış. Çocuk adı Ege hiç kötü işlere bulaşan bir insan değilmiş tertemiz bir çocukmuş. Neden öldürüldüğünü bilmiyorlar."
İçimden küfürler etmiştim. Gerçekten üzücü bir durumdu. Kerim hala bir şey anlatacak gibi bakıyordu. Sinirli bir şekilde onu dinlemeye başladım.
"Sanırım ailesi için çocukları hiç önemli değil hep kavga ediyorlarmış. Hem de para için. Hiç kardeşinin ölümü umurlarında değilmiş gibi."
"Ne biçimler olum bunlar?!"
"İşte. Kızın bide o çocukla sıkıntısı var."
"O belliydi zaten."
"Aynen. Çocuk zengin bebesi. Şımarık. Yani bence. Çocuğun ailesi ile kızın ailesi birbirlerini tanıyor. Çocuk o yüzden hep bir şans felan diyormuş. Çocuğun ailesi de bunu çok istiyormuş zaten. Kızın ailesi de konuştuğu birinin olmadığı için o çocukla olmasını istiyormuş yani o çocuk takıntılı gibi bir şey."
"Oha olum bunlar ne ?!"
"Neden o saatte orada olduğunu söyledi."
"Neden?"
"O gün Esilalar da kalmış. Eve gidicekmiş. Babası şoförünü gönderecekmiş. Ama o istememiş. Galiba paraya aşık olan bir tipi yok."
"Esila araba kullanmıyor mu?"
"Kullanıyor. O da bırakmak istemiş ama onuda kabul etmemiş. Kendisi yürümeyi tercih etmiş. Arkadaşımız biraz cesur sanırım."
"Ya da korkak. Cesur görünümlü korkak."
