Sabah uyandığımda kendimi Kerim'in yanında buldum. Sevdiği kızın çıkma teklifini kabul ettiğini söylüyordu.
"Abi kız teklifimi kabul etti "
Mutluluktan uçucak gibiydi. Kerim'in teklifini çoğu kız kabul ederdi ama Kerim'in bu kadar mutlu olduğunu görmemiştim.
"Adı ne ?"
"Esila. Esila Deniz. Kızdan çok hoşlanıyorum. Çok tatlı bir kız, onla konuşunca farklı hissediyordum."
Kerim'in ciddi olduğunu anlamıştım. Sonra bazı sorular sormak istedim.
"Kaç yaşında ?"
"20"
"Ne zamandır konuşuyorsunuz?"
"2-3 haftadır."
"Ona güveniyor musun ?"
"Evet. Abi beni sorguya mı çekiyorsun ? Merak etme ben güvendim. İnandım da güven bana . Yarın yüz yüze de konuşucağız. Sonra seninle tanıştıracağım. Benim karnım acıktı. Bir şeyler yiyelim mi ? "
"Tamam hadi gidelim sana yemem ısmarlayabilirim."
Dışarı çıktık. Kerim kapı kitleyip yanıma geldi. Sevdiğini belirtmek için sırtıma vurdu. Azıcık acıtsada güldüm .Sonra kolumu omzuna attım. Koluma baktı ve yeni aldığım siyah bilekliğimi aldı ve kendi koluna taktı.
"Heyy o benim "
"Hayır dostum senin malın benim malımdır."
Kahkaha attıktan sonra bilekliği bana uzattı . Bende geri çevirip kalmasını istedim. Sonuçta bir tane bileklik dimi.
Gülümseyip teşekkür etti ve yürümeye devam etti.
Yemeğimizi yemiştik. Sonrada bir film izlemeye karar vermiştik. Filmizi izlemiştik . Kerim'le tarzımız aynıdır neredeyse. Bilim kurgu filmleri , abur cubur , SİYAH ve bileklik daha da fazlası var. Tarzlarımız aynı olunca filmimizi hemen seçtik. "Yenilmezler : Ultron Çağı"
Başrollerini Robert Downey Jr. ve Chris Evans'ın ve Chris Hemsworth'ün paylaştığı güzel bir bilim kurgu filmiydi. Filmden sonra Kerim bizde kalıcaktı. Zaten artık hep öyle olacak . Oturduğu evin kirası fazla olduğu için oradan taşınacaktı. Benim yanıma gelip kirayı paylaşacaktık. Bir hafta sonra iki bekar oturmaya başlıyacaktık. Eşyalarını toplamaya başlamıştı bile.
Sokakta yürürken bir kızın seslerini duyduk. Kerim'le birbirimize bakıp sanki ona yardım etme ihtiyacı duyduk. Adımlarımızı hızlandırmıştık. Ne olduğunu merak ediyordum çünkü saat 23:30'du. Ara sokakta yaşıtlarımız iki genç görmüştük. Biri kızdı. Kız yeter diye bağırıyordu sanki erkek ondan bir şanş vermesi için yalvarıyordu. Adımlarımız daha da hızlanmıştı. Ve yanlarına gitmiştik.
"Bir sorun mu var ? Sizi rahatsız mı ediyor?"
"Hayır bir sorun yok . Arkadaşım Can'da birazdan gidecek."
Kızın konuşmasından ve güzelliğinden etkilenmiştim. Bakakalmıştım . Sonra arkadan bir ses gelmişti ;
"Sen kimsin ?"
Kızla tartışan çocuktu. Sesi kavga ister gibiydi. Ama sakinliğimi korudum. Korumasam ne olacağını biliyordum. Kerim'e baktığımda yumruğunu sıkmıştı .Sakinleşmesi için ellerimi sakin ol der gibi aşağıya indirdim. Çünkü Kerim sinirlidir yani bazı konularda . Kerim'le kavga etmek istemem Allah muhafaza ağzımla burnumun yerini değiştirebilir.
"Sana diyorum kimsin sen?"
"Karan. Adım Karan bu da Kerim. Şimdi söyle sen kimsin ve bu kızdan ne istiyorsun?"
"Adım Can. Ne istediğim seni ilgilendirmez. Ama şimdi gideceğim. Bir sorun çıkmasını istemeyiz dimi "
Kafamı salladım. Aslında kavga çıkacağını düşünmüştüm. Ama öyle olmadı. Sonra kafamı çevirip kıza baktığımda bizi inceliyordu . Bizden korktuğunu düşündüm.
"Sana zarar vermeyiz merak etme . Sadece seslerini duyup geldik . Tanıdığın biri varmı seni alması için ? Ve ya bir taksi çevirelim mi ? "
Kız sesini çıkarmadı. Ama Kerim'e sanki onu önceden tanıyormuş gibi baktı. Sonra sarıya kaçan güzel kahverengi saçlarını arkaya attı. Ve bana döndü ;
"Teşekkür ederim " dedi kısık sesle ve hafif gülümsedi. "
"Önemli değil . Birini arıyacak mısın ?"
"Hayır taksiyle giderim tekrar teşekkürler."
Kızın gidişine baktım. Taksiye elini uzatıp bindi.
Kerim'le eve doğru yürümeye başladık. Fazla bir şey konuşmadık.
"Ondan etkilendin."
"Hayır."
"Tek kelime dahi konuşmadın abi. Sadece düşüncelere daldın. Kabul et."
"Hayır dedim Kerim."
Aslında tam doğru söylemiyordum. Haklıydı aslında. Düşünüyordum..
Fazla üstüme gelmemişti. Çünkü okuldan kavga ettiğim için atılmıştım.
Olay şöyle olmuştu: Kerim'le okulda cafede oturuyorduk. Bilgisara bakıyordum. Hayalimi gerçekleştirmek için çalışıyordum. Okulumu seviyordum. Evet tahmin ettiğiniz üzere inektim. Zekiydim takii beni haksız yere okuldan atmalarına kadar . Neyse bilgisayara bakarken kulaklığımı takmış müzik dinliyordum. Hiç bir şey umrumda değil gibi. Karşımda bir kaç kız bana bakarak gülüyordü . O kızları tanıyordum . Bana çıkma teklifi eden kızlardı. Çok iticilerdi. O yüzden umursamıyordum. Kerim de yanımda telefonuyla uğraşıyordu. Ona baktım ve gülümsedim ve tekrar bilgisayara baktım.
Saati merak edip kol saatime baktım. Saate bakarken bir ses geldi . Biri bilgisayarın kapağını kapatmıştı. Sert bir şekilde. Hemen ayağa kalktım ve ;
"Ne yapıyorsun sen?"
"Canım istedi" dedi ve iğrenç bir şekilde güldü. Daha önce görmemiştim bu çocuğu . Ama çok sinirlendiğimin farkındaydım. Yumruğumu sıkıp masaya vurmuştum.
"Hey zeki çocuk sakin. "
"Ne istiyorsun adam ol ve konuş" dedi Kerim aradan
"Senin derdin ne ? "
"Sevdiğim kız seni seviyormuş. Kim olduğunu merak ettim. Kim bu aptal diye" iğrenç sesiyle gülmüştü.
Sonra bir kız koşarak gelmişti.
"Sen ne yapıyorsun Emre çabuk git buradan!"
Çocuk kızı itekleyip yere düşürmüştü. Ve ben en çokta bunu sinirlenip istemsizce yumruğumu sıkıp yüzüne vurmuştum. Sonra bana vuracakken Kerim onu tutup;
"Şşş hayır." diyip güldü ve sonra diğer yanağına o vurmuştu . Çocuk sersemlemişti. Ben de o ara kızı yerden kaldırmıştım. Sonra üstümü düzeltip kaçmak istercesine bilgisayaramı almadan dışarı çıktım. Hala içimde o çocuğa yumruk atma hissi vardı ama sakin olmaya çalıştım. Derin derin nefes alıyordum. Sonra Kerim bilgisayarla beraber yanıma gelmişti. Gülüyordu.
"İyi geldi "
"Bir kızı nasıl öyle itebilir?"
"Seni kıskanmış dostum. Ama yumruk attığını görmek iyi oldu . O kasların boşa olduğunu düşünmeye başlamıştım." dedi ve gülmeye başladı.
Bende gülmüştüm. Evet daha önce böyle bir yumruk atmamıştım yani evdeki boks torbası hariç. Şiddete başvuran bir insan değildim.
Ertesi gün okula gittiğimde müdür beni odasına çağırmıştı. Kızacağını tahmin ediyordum. Ama öyle olmamıştı. Bana direk okuldan atıldığımı söylemişti. Açıklama bile yapmadan. Atılmıştım. Sanki hayallerim suya düşmüştü.
Kerim okuldan atılmadığı için sevinmiştim. İşte okuldan atılma olayım buydu.
Haksızlık..
Sanki bunları biri bana bilerek yapıyordu.
