bugün 17 yaşıma girdiğim gün.
annem ve babamın bana aldıkları hediyelerin masamın üstünde durduklarını görebiliyorum.
evde değillerdi şimdi, tahminimce ben okuldayken buraya bırakmış olmalılardı.
masaya ilerledim ve ilk annemin hediyesini açtım.
içinde sevdiğim şarkıcının yeni albümü ve bir not var; "mutlu yıllar miniğim!"
dudaklarımın hafifçe kıvrılmasını engelleyemedim.
annemin beni böyle çağırması hoşuma gidiyordu.
daha sonra ise babamın hediyesini açtım.
içinde ağırlıklar vardı.
tabii, bir de not; "işte, kendini değiştirmen için bir şans! mutlu yıllar oğlum!"
bir süre nota ve hediyeye baktım.
kaç dakika sürdüğünden emin değilim.
ardından notu masaya bıraktım ve yanaklarımda henüz hissettiğim ıslaklığı hırkamın koluna sildim.
kimi kandırıyordum?
hiçbir zaman istediği kişi olamayacaktım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
different
Short Story"farklıyım. hep farklıydım. fakat sonuna dek denedim, 'normal' olmayı." [28.12.16] short story #2 şubat 2016