HAYAT GEÇ KALMAYI AFFETMİYOR

AH BU UTANÇ VERİCİYDİ

RÜZGÂR'DAN

Abimin kaza yaptığını duyunca aklım çıkmıştı o benim tek ailemdi ona bir şey olmasından çok korkmuştum.Meğer birşey olmamış Allah korusun.Çarptığı kızın başında bir hafta bekledi çok endişelenmiştim abim için, annem ve babamın ölümünden ötürü evde haberlerde dahi izlemezdik trafik kazaları bizim için bir nevi fobi olmuştu artık.Hastanedeki kız uyandığında hafızası kaybetmiş abim bizim ev de kalması için ikna etmiş ama ben hâlâ ona güvenmiyorum kadınlar güvenilmezdi sonuçta belki hafızası bile kayıp değil ama gelde bunu abime anlat bunu neden yapıcakmış da eline ne geçicekmiş de sen onu eve sok o neler neler yapar görürsün sen.Birde tutturmuş bu kız evde olduğu sürece yanlış birşey felan yapmıcakmışım arada eve kız atardım oda sarhoşken yani yoksa onları evime getirip niye başımı belaya sokayım birde peşimde kuyruk olucak dimi ama.

Yine böyle herzamanki gittiğim barda içkimi yudumlarken yanıma bir sarışın kız oturdu üzerinde elbise diye giydiği bir karış bez parçası vardı.Belinden tutup kucağıma oturtdum ve  sert birşekilde öpmeye başladım alt dudağını dişlerimin arasına alıp dişledim bu canını yakmış olacak ki kaçmaya çalıştı.Boynundan tutup daha çok bastırdım kendime ağzıma gelen metalik tat beni gülümsetmişti.Kucağımdan kaldırıp barın üst katındaki odama çıkarmaya başladım daimi müşterileri olduğum için odam hazırdı.İçeri sokup boynuna yapıştım erkekliğim bayram etmişti yatağa atıp üstüne çıkacağım vakit telefonum çaldı normalde açmazdım ama abim arıyordu sabah kıuafetlerini getirdiğim için başka bir nedenle aradığını düşünüp açtım.Kısa süren konuşmanın ardından üzerimi düzeltip çıkışa yöneldim sarışın sürtük arkadan seslenmişti ama umrumda bile değildi.Abim kızın uyandığını ve eve getireceğini söyledi arabası tamirdeydi ondan dolayı ben almaya gittim ha birde güya kız hafızasını kaybetmiş tabi ben inanmıyorum.Aslında öyle herkezin aklına gelindiği gibi çok sevdiğim bir kız tarafından aldatılıpta kadınlardan nefret etmeye felan başlamadım.Akrabalarımın yanında kaldığım vakit yengemler teyzemler felan hangisinin evine gidersem mutlaka bana sürtünmeye başlıyordu ki onları çok seven kocaları olmasına rağmenne böyle bir ihanet ortamında büyünce ister istemez bir antipati oluşuyordu.

Arabaya binip hastaneye gittim abimle yanındaki şu kızı aldım bu kıza şimdiden ayar olmaya başlamıştım o çıkmadan önce abimin odak noktası bendim şimdi ise bütün hayatını sanki bu kıza adamış zaten bunun yüzünden kaç gecedir kızlarlada takılamıyorum benden çekiceği var yani.

Eve gittiğimizde kapıyı Ayşe sultan açtı benim en sevdiğim böreklerden yapmış gene hemen diğerlerini umursamayıp mutfağa kaçtım evin hizmetçilerinden biri olan Arzu yine bir karış eteği ve göğüslerini meydana çıkaracak kadar düğmelerini açtığı gömleğiyle karşımdaydı beni görünce yine sürtüklüğü tuttu bende ona istediğini vermek için odama gelmesini söyledim.
Önden çıkıp odama gittim hastaneden nefret ederdim ondan dolayı hemen banyoya attım kendimi elimi yüzümü yıkarken Arzu içeri girdi hemen tutup banyo tesgahına yapıştırdım ve boynuna gömüldüm sesli sesli inliyordu abim, aslında bunu kovmamı söylemişti ama ben kovmamıştım bak arada lazım oluyormuş.Tam kendimi kaybetmiş uçmaya başlamıştım ki abim kapıda gözüktü.

-"Rüzgâr ben sana ne dedim songül burdayken bu işlere kalkışmıcaksın demedim mi Ben şimdi burdan çıkıp Songülü yemeğe çağırıcam sende gözüme gözükme"
deyip gitti.Songül kim ya ?

Arzu'yu kolundan tuttuğu gibi merdivenlerden aşşağı indirmeye başladı büyük ihtimal kapının önüne koymaya götürüyordu.Her şey bu kızın yüzünden oluyor bir günde iki defa keyfimi bozuyordu ben ona şimdi gününü gösteririm deyip tam karşımdaki odasına gittim.Kapıyı çalmadan içeri girdim odada yoktu banyodan su sesi geliyordu pat diye içeri girdim ve karşımda yarı köpüklü çıplak bir şekilde duruyordu bir insan neden kapıları açık bırakıp banyo yaparki ama kafaya koymuştum intikamımı alıcak ve bu kızı becericektim taki kızın cırlamasını duyana kadar sırf bu sesi duymamak için bile vaz geçebilirdim.

YAĞMUR'DAN

Rüzgar karşımda durmuş bana bakıyordu ve ben çıplaktım.Ah bu çok utanç vericiydi.

-''Senin burda ne işin var "diye cırladım evet doğru yani bildiğin cırladım. Hemen asılı olan havluyu alıp üzerime tuttum bana bakıp.

-"Buraya çok alışma senin ne mal olduğunu biliyorum ben abimi kandırabilirsin ama beni asla bu evden gidiceksin duydun mu beni gidiceksin."deyip banyodan çıktı.Ve ben öylece donup kalmıştım.

Acaba hafızam kayıp numarası yaptığımı anladımı diye düşündüm ama nasıl anlasın kendi kendime bile söylemedim bunu nasıl öğrenecek ki.Duvara yaslanıp aşşağı doğru çöktüm ne yapıcaktım ben.Ah be kardeşim beni neden bir başıma bıraktın bu hayatta ben  ne yapıcam nasıl yaşayacağım benim yaşama dayanağım sendin.Hayır ben artık yaşamak istemiyorum daha fazla işkence çekmek Merve'den uzak kalmak istemiyordum.Ayağa kalkıp banyo dolaplarını kurcalamaya başladım işime yarayacak hap jilet ne bulursam artık ama yoktu şu banyoda işime yarayacak bir halt yoktu acaba aynayı kırıp kırılan cam parçasıyla bileğimi kessem mi diye düşündüm ama çıkan sesten dolayı aşşağıdan merak edip gelirler diye bu şıkkı hemen eledim gerçi niye merak edecekler ki ben kimim dimi beni daha annem babam istememiş yurda bırakmışlar onlar niye benim için endişelensinler.Aslında bu yurdumuzun çalışanından öğrenmiştim bir kadın beni bırakıp gitmiş bunu öğrendikten sonra kadının eline sarılmıştım 'ne olur söyle ben çok mu çirkin bir bebektim ondan dolayımı beni buraya bıraktılar diye ama o bana çok güzel bir bebek olduğumu söylemiştim ama bir türlü mantıklı bir sebep bulamıyordum. Burdan arayacaģım tarzda bir şey bulamayınca odaya gittim çekmeceleri kurcalamaya başladım çekmecelerde bırak giymeyi bakamayacağım tarzda iç çamaşırları vardı normalde bunun için utanırdım ama dediğim gibi normalde benim şuan intihar edecek bir şey bulmam lazım odadan çıkıp sessizce aşşağı merdivenlere yaklaştım.Toprak ve Rüzgâr kavga ediyolardı Ayşe sultanda onları sakinleştirmeye çalışıyordu sanırım bana duyurmamak istiyorlardı herhalde çünkü alçak bir sesle birbirlerine bağırıyorlardı.O nasıl oluyor diye sormayın anladınız işte.Bunu fırsat bilip Toprağın odasına girdim zaten kendisi söylemişti orası olduğunu odası aynı benimki gibi büyüktü ama yatak odanın ortasına denk geliyordu koyu mavi bir yatak örtüsü vardı daha fazla oylanmadan banyoya girdim ve direk dolabı açtım tamda isrediğim gibi beni bir jilet karşıladı hemen alıp koşarak odama girdim.Kapıyı kapaltıp kendimi banyoya attım ve yere çöktüm jiletin şu etrafında ki plastik şeyi kırıp elime aldım aklımda ki tek soru yapabilirmiyim di.Ben ölmeyi becerebilirmiyim yada ölmeyi gerçekten istiyormuydum.

Merve'le çok hayallerimiz vardı ben psikolog o ise aşçı olucaktı ben daha kendime bile sahip çıkamıyorum birde hastalarım olucaktı.Parmaklarım kanıyordu jileti tutarken kesmiştim ama yapıcaktım bu böyle olamazdı.Gözlerimi kapaltıp elimdekini sıkıca tuttum ve konuştum

"Bekle beni kardeşim geliyorum "

İnşallah beğeniliyordur !  Selamun aleyküm...