HAYAT GEÇ KALMAYI AFFETMİYOR

HASTANE !!!

Ardayla beraber odadan çıkıp hastanenin çıkışına doğru yürümeye başladık.Toprağın bu tarz bir tepki vermesi biraz şaşırtıcıydı sonuçta ben ona demiştim beraber yapalım diye ama Ardayla başbaşa kalınca hemen itiraz etti.Açıkçası şuan Toprağın yanımda olmasını isterdim ama Arda'yada şikayetim yok.Gerçi dün akşam ki hareketinden sonra pekte yüzüne bakmak istemiyordum Ardanın bu durumundan dolayı o konuda pek tepki göstermemiş olabilirim ama illa bu konuyu açıcak ve bir kavga yaşayacaktık o kesindi ama şuan önemli olan Ardaydı. Arda'yı o an kanlar içinde görmekle sanki beynimden vurulmuşa dönmüştüm kısa sürede ona bağlanmıştım belkide Merveyi farklı kişilerde arıyordum ama hiç kimse Merve'nin yerini tutamazdı ki o benim kardeşimdi.

-"Sen beni dinliyormusun."

Bir anda Ardanın bana seslenmesiyle bütün düşüncelerimden irkilerek çıktım.

-"Dünyadan Yağmura zahmet edip beni duyabilirmisiniz acaba.''

Başımda onunla konuşmam için uğraşan Arda'ya dönüp.

-"Seni duyabiliyorum dostum. " dedim

-"Hey sen neden ağlıyorsun."

Arda bunu söyleyene kadar ağladığımı fark etmemiştim sahi ben ağlıyormuydum elimi yüzüme sürüp kontrol ettim göz yaşlarım çoktan yüzümü ıslatmış meğer.Hemen elimle yüzümü silip Ardaya döndüm zira endişeli gözlerle beni izliyordu.

-''Yok birşey farkında değilim"

-''Demek ki birileri bizden birşeyler saklamak istiyor tamam öyle olsun.''

-"O birileri ben miyim."

-''Sen mi benden birşeyler saklamak istiyorsun hadi ama benden hiçbirşey kaçmaz dostum elbet öğrenirim ama ilk önce yemek yemeye ne dersin ben kurt gibi açım da."

-"Aslında şöyle bir düşününce benimde aç olduğum aklıma geldi bencede ilk önce yemek ." Deyip gülümsedim çünkü bunu yapma amacınında beni güldürmek istediğinden dolayı olduğunu biliyordum ama yine bi arkadaşımın gözlerimin önünde ellerimden kayıp gitmesi içimi çoktan yakıp geçmişti.

Sahilde en yakın kafeye girip cam kenarına oturduk Arda yine geçen seferki gibi masayı donatmıştı.Sessizce konuşmadan yemek yiyorduk çünkü ikimiz de yorgunduk ki Arda benden daha çok yordundu gözleri kıpkırmızı kanlanmıştı hep benim yüzümde uyuyamıyordu şimdi.

-"Arda ''

-"Söyle prenses"

-"Şey ben özür dilerim."

-"Hadi ama prenses kaç defa söyledin artık senden özür kelimesini duymak istemiyorum ve o güzel gülümsemelerin eski yerlerine gelsin tamam mı."

-"Tamam."

-"Eee güzellik kahvaltı bittiğine göre ne yapıyoruz."

-"Bilmem."

-"Tamam o zaman kalk."

-"Nereye gidiyoruz ."

-"Süpriz. "

-"Ya ama Arda ya ben merak ederim şimdi."

-"Gidince öğrenirsin güzellik şimdi kalk hem süprizler söylenmez."

-"Of Arda ya"

-"Oflama yok"

-"Tamam hadi gidelim bir an önce ."

-"Sen biraz şurda bankta otur ben hemen gelicem tamam mı "

-"Nereye ya."

-" Süprizin bir parçası prenses soru sormayıda yasaklıcam bak bekle şurada hemen gelicem."