Royal Secret

Κεφάλαιο 4

  
*…………………………*

Ψέματα.

   Τα ψέματα πληγώνουν τους ανθρώπους. Τα ψέματα καταστρέφουν τις σχέσεις και την ζωή τους πολλές φορές. Μα αν σου λένε ψέματα για να σε προστατεύσουν, για να βγει κάτι καλό από αυτό.... παραμένει και αυτό το ψέμα  ακόμα κακό;

   Είναι κατανοητό πως όλοι λένε ψέματα για να προστατεύσουν τον εαυτό τους κάποια στιγμή. Η γυναίκα που απατά τον άντρα της λέει ψέματα για να προστατευτεί από το θυμό του συζύγου της και για να μην χάσει το κύρος της στην κοινωνία. Ένας δολοφόνος λέει ψέματα για να προστατεύσει τον άθλιο εαυτό του. Μια μητέρα λέει ψέματα για να προστατεύσει το παιδί της από τις ανασφάλειες της και ότι έκανε εκείνη λάθος κάποτε.

Και αυτά τα ψέματα που μου έλεγαν οι γονείς μου κάθε μέρα; Κάθε φορά που με κοίταζαν και δεν ένιωθαν ούτε λίγο ενοχή για αυτό που έκαναν; Τι είναι αυτά τα ψέματα; Το έκαναν για να προστατεύσουν εμένα; Ή μήπως τον εαυτό τους. Δεν μπορώ να καταλάβω.

Ψέματα.

   Τα ψέματα πονάνε και αυτό το καταλαβαίνω με σιγουριά.

~••••••••••••~

   Μόλις είχα καταφέρει να το ξεφύγω από την Προύντενς που με είχε πάρει μακρυά από την μαμά. Όσο και να την κοίταζα με βουρκομένα μάτια αυτή την φορά το κόλπο δεν πέτυχε. Όμως έπρεπε να δω γιατί η μαμά ενοχλήθηκε που την χτύπησε ένας κύριος στην πόρτα, έκανε σαν τρελή. Μα αφού τον άκουσα είπε συγνώμη και το έκανε καταλάθος και ήταν και πολύ όμορφος! Και έτσι όπως έκανε δεν προλάβαμε να πάμε στον νονό μου. Αφού  μόλις συνέβει αυτό πήγαμε πίσω στο δωμάτιο σχεδόν τρέχοντας και με άφησε στην Προύντενς και έφυγε. Έτσι και εγώ αφού η Προύντενς  δεν με άφησε να πάω πρότεινα να παίξουμε κρυφτό. Είμαι σατανικιά το ξέρω! Με προσοχή έφτασα έξω από το δωμάτιο τους. Φοβήθηκα πως θα είχε φρουρούς μα δεν ήταν κανένας απ'εξω καλύτερα για εμένα!

   Στάθηκα έξω από την πόρτα και την άνοιξα  λίγο, ίσα ίσα για να  βλέπω μέσα τον γνωστό χώρο. Κόκκινες ταπετσαρίες και γενικά κόκκινα πράγματα. Μάλλον τους άρεσε πολύ το χρώμα.

  Είδα την μαμά μου να κάνει πέρα δώθε στο δωμάτιο, όπως κάνει κάποιες φορές για να με νανουρίσει και τον μπαμπά να σηκώνεται όρθιος και να την αγκαλιάζει. "Τον είδα σου λέω, είμαι σίγουρη για αυτό." είπε η μαμά νευριασμένη. Είχε νεύρα με τον μπαμπά μου; "Άγγελε έβαλα και έψαξαν παντού για κάποιον που να μοιάζει με τον Κίλιαν και δεν βρήκαν κανένα. Μπορεί από την συγκίνηση ,το άγχος της μέρας, να μην είδες καλά. Ο Κίλιαν είναι νεκρός". Ποιός είναι ο Κι...κάτι και γιατί η μαμά είναι  νευριασμένη; Με ποιόν έχει τελικά νεύρα με τον μπαμπά ή με τον.... αυτόν τέλος πάντων;   "Αλεξάντερ δεν είδα ποτέ το πνεύμα του. Όσες ώρες και αν τον καλούσα... είναι ζωντανός και σήμερα τον είδα. Είμαι σίγουρη για αυτό." έφυγε από την αγκαλιά του μπαμπά και συνέχισε να κάνει πάνω κάτω. Δεν καταλαβαίνω η μαμά μπορούσε να δει πνεύματα; Δηλαδή σαν φαντάσματα; Και γιατί δεν ήταν νεκρή. Ο μπαμπάς μου σκοτώνει όσους έχουν δυνάμεις, εκείνη γιατί δεν την σκοτώνει; Μηπως έχω και εγω δυνάμεις; Θα με σκοτώσει και μένα ο μπαμπάς;  Μα δεν θα έκανα κακό σε κάποιον και......και είμαι η κόρη του. Σταμάτησα να τους ακούω και άρχισα να κλαίω. Ένα χέρι με άγγιξε και μετά από λίγο άκουσα την φωνή της Προύντενς. "Πριγκίπισσα, σου είπα να μην έρθεις." όμως δεν ήταν εκείνη που με είχε πιάσει. Κοίταξα και είδα ένα κύριο που δεν τον είχα ξανά δει. Άνοιξε η πόρτα και είδα τον μπαμπά να βγαίνει έξω και από πίσω του η μαμά. Προσπάθησα να πάω λίγο πίσω γιατί τους φοβόμουν, μα ο κύριος με κρατούσε σφικτά. Ο μπαμπάς με κοίταξε και είπε με αυστηρότητα "Προύντενς φύγε." η υπηρέτριά έφυγε γρήγορα και ο μπαμπάς ξανά μίλησε "Στέφαν χαίρομαι που ήρθες. Σε περιμέναμε."