Royal Secret

Κεφάλαιο 11

   
*………………........*

   Έπεσε στο έδαφος, το πουκάμισο του είχε βαφτεί κόκκινο. Δύο βέλη ήταν καρφωμένα στη πλάτη του. Το ένα χαμηλά, μα το άλλο με ανησυχούσε πολύ. Ήταν κοντά στη καρδιά του. "Μέισον." είπα ψυθηριστά, μα δεν μίλησε.

      "Πριγκίπισσα, ελάτε θα σας πάω στο κάστρο." Κατέβηκε από το άλογο του και με πλησίασε.
Δεν μπορούσα να αφήσω εδώ τον Μέισον να πεθάνει. Γιατί αν τον άφηνα θα πέθαινε.

       Έπρεπε να βρω τρόπο να ξεφύγουμε και γρήγορα. Αν ήταν άλλη φορά, είναι σίγουρο πως θα πήγαινα μαζί με τον στρατιώτη. Όχι όμως τώρα.

     Κοίταξα κάτω και είδα πως πολύ κοντά μου ήταν το τόξο και τα βέλη. Θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω την δύναμη μου, μα δεν μπορούσα να την νιώσω. Πρέπει να δράσω γρήγορα και σύντομα. Στην καλύτερη επειδή είμαι η βασιλική γόνος, ο στρατιώτης δεν θα μου κάνει τίποτα, μόλις τον απειλήσω σε πολύ λίγα δευτερόλεπτα.

       Η αδρεναλίνη έτρεχε μέσα μου. Η καρδιά μου χτύπαγε σαν τύμπανο. Σαν ταινία πέρασαν τα γεγονότα από μπορούσα μου. Η κατάσταση ήταν ακραία και έπρεπε να πάω ακραία μέτρα. Αυτό δεν πρέπει να κάνει ένας καλός ηγέτης.

       Έπιασα το τόξο και σε κλάσματα δευτερολέπτων άφησα το βέλος να πετάξει μόνο του, όπως είχα κάνει πριν λίγα λεπτά.

       Η τρομαχτική εικόνα που αποτυπώθηκε βαθιά στο μυαλό μου, ήταν αυτή του στρατιώτη με το απορημένο βλέμμα. Δεν ξέρω να φώναξε, αν είπε κάτι. Το μόνο  που άκουγα ήταν ο χτύπος της καρδιάς μου που μεγάλωνε. Απορώ τι θα σκεφτόταν. Την γυναίκα του;  Την οικογένεια του; Δεν θα το σκεφτώ. Αν σκεφτώ τώρα  θα πεθάνει ο Μέισον.

         Μερικά δάκρυα έπεσαν από τα μάτια μου. Είχα σκοτώσει άνθρωπο. Είχα σκοτώσει κάποιον. Οι ερινύες  φώναζαν στο υποσυνείδητο μου, πως γίνομαι σαν και αυτούς, τους γονείς μου. Έβαλα αυτές τις σκέψεις πίσω και συνέχισα. Πρέπει να συνεχίσω, για τον Μέισον.  Τα σκούπισα γρήγορα και πήγα κοντά στο σώμα του. Αν τον άφηνα ζωντανό και τον έβρισκαν στρατιώτες,όλο αυτό θα ήταν άδικο. Θα μας είχαν βρεί. Μα ακόμα και αν ήταν μόνος του θα τον κατασπάραζαν τα άγρια ζώα το βράδυ.

      Δεν έκανε τίποτα για να αξίζει αυτό το βίαιο θάνατο. Πήγα κοντά του. Το βέλος είχε περάσει την καρδιά του. Το τέλος του ακαριαίο. "Συγνώμη" ψυθήρισα και το έκλεισα τα μάτια. Δυστυχώς δεν είχε τελειώσει εδώ όμως. Αν το έκανα να φανεί σαν κλοπή έπρεπε να μοιάζει και όλας. Έβγαλα από τις τσέπες του ότι πολύτιμο είχε μέσα. Πλησίασα το άλογο του και το έδεσα στο δέντρο, μετά έβαλα στη θήκη που είχε η σέλα όλα αυτά που βρήκα πάνω του. Αν θέλω να φτάσω γρήγορα στην έπαυλη θα μου χρειαστεί το άλογο.