Royal Secret

Κεφάλαιο 14

Αφιερωμένο στη φίλη μου Forevermyself47. Σε λατρεύω περισσότερο και από τον Μάξον Σρίβ!

*............................*

Αισθάνθηκα ένα κρύο αεράκι να με χτυπάει και πήγα πιο κοντά στο ζεστό σώμα του Ρίτσαρντ.

Γύρισα το σώμα μου και έβαλα κάτω από το σαγόνι του το κεφάλι μου. Εκείνος έβαλε τα χέρια του γύρω από την μέση μου, με έφερε πιο κοντά του και μου φίλησε το κεφάλι. Ένιωσα την θερμότητα του να μεταφέρεται σε εμένα και σταμάτησα να ανατριχιάζω. Χαλάρωσα στα χέρια του και ξανά κοιμήθηκα.

Όταν ξύπνησα, τεντώθηκα ανοίγοντας τα χέρια μου και τα πόδια μου όσο πιο πολύ μπορούσα και αρχικά κατάλαβα πως ήμουν μόνη στο κρεβάτι μου και έπειτα πως αυτό δεν είναι το κρεβάτι μου.

Ο Μέισον! Όχι δεν συνέβει κάτι. Δεν έγινε τίποτα. Φυσικά και έγινε! Και εκείνος ήταν ξύπνιος ήξερε πώς μέσα στον ύπνο μου είχα έρθει κοντά του! Όσο και να αγαπάω τον Μέισον ποτέ δεν ήταν με αυτό τον τρόπο. Ωραία ας σκεφτώ τι έγινε. Μπορεί και εκείνος να κοιμόταν.

Σηκώθηκα απότομα ρίχνοντας τα σκεπάσματα από πάνω μου. Σωστά χθες με κατέληξα να κοιμηθώ εδώ, αφού με την παράξενη και τρομαχτική δύναμη μου θεραπεύσα τον Μέισον. Φαίνεται πως η Βικτόρια είχε δίκιο. Όχι υπερβολές στη δύναμη μου μέχρι να την εξασκηθώ αρκετά.

Κοιτώντας από το παράθυρο είδα πως η ανοιξιάτικη βροχή που είχε χθες, σήμερα δεν υπήρχε. Αν και η παρατήρηση μου γινόταν με κόπο, αφού από το παράθυρο στο δωμάτιο του Μέισον, είχε θέα ένα μεγάλο δέντρο. Πάνω του υπήρχε ένα κοπάδι ολόκληρο από κοράκια. Κεφάλια γυρισμένα προς το δωμάτιο, παρακολουθούσαν την κάθε κίνηση που έκανα.
Οι μαύρες φτερωτές κάπες που φορούσαν ανέμιζαν με το μικρό αεράκι.
Παγωμένα μάτια, με το χρώμα της κομμένης πέτρας. Τόσο λεία και τόσο μαύρα... και βλέπανε εμένα. Ένα κύμα φόβου πέρασε από μέσα μου.

Έφυγα γρήγορα από το παράθυρο, φόρεσα μια ρόμπα που βρήκα και βγήκα έξω από το δωμάτιο. Γνώριζα πως ήμουν ακόμα με το νυχτικό μου από μέσα αλλά δεν είχα κάτι άλλο να φορέσω. Βγαίνοντας έξω και ξεκινώντας να κατέβω την ξύλινη σκάλα, άκουσα φωνές.

Όσο κατέβαινα μπορούσα να καταλάβω σχεδόν τι συζητούσαν. Έκανα άλλο ένα βήμα και μπήκα στο στενό διάδρομο που οδηγούσε από την μεγάλη σκάλα στη κουζίνα. Δεν θα μπορούσα να πάω και από αλλού άλλωστε, δεν είχα βρει ακόμα την σκάλα του προσωπικού.