Storytime With Pnyan-o | Verhalen voor Vrienden

✉Poké Party II

~Music by Lucas King~
Kiwipiwikawaii || UnicornSwek || JootjeAnne || SaeyoungLuciel

Yellow, Ennet, Lewa, Velour en
JootjeAnne - Moon met Shinx , Chimchar , Starly . (Extra: Azurill, Pansage , Charmander)

POKEMON
-----------×°•----------×°•------------×°•----------

Terwijl de dag langzaam voorbij passeert, zwemmend door een oneindig meer van tijd, gevuld met het verleden, schijnt de zon zijn licht. Iets wat zo dichtbij blijkt te zijn, is verder weg dan men verwacht. Omhelst door de vriendelijke warmtestralen, wandelt een viertal met een rustige pas. Omhult met de verwelkomende, warme kleuren, alsof de wereld geen andere heeft gekend, heerst er een vredige sfeer. Terwijl een wind voorbij waait, met dansende bladeren. En gemoedsrust en harmonie met zich mee draagt. Een dag, voordat de winter begint, laat al zijn schoonheden zien.

"Deze keer, gaan we echt eten." Word er gesproken met een irritatie te horen in de ondertoon. Ennet, nog steeds hetzelfde als altijd, kijkt Velour aan met een boze blik. Al schiet ze een paar momenten later in de lach. Alsof Velour zich niet aangesproken voelt, vraagt ze nonchalant, "Wat?" Een blik van verwarring en verbazing op haar gezicht, laat het geloofwaardig overkomen. "Je Zweilous, duh." Yellow, die voorop loopt, wenkt ook een blik op Velour, zijn reisgenoot. "Je Zweilous verpest alles." Velour kijkt haar twee vrienden met een vermoeide blik aan, alsof ze het al vaak genoeg heeft moeten aanhoren. "Het is niet Velour's schuld dat Zweilous op z'n trainer lijkt." En stem met een luid volume, anders dan voorheen, probeert haar vriendin te helpen. Echter, maakt ze de situatie alleen maar erger. Ach, Lewa doet haar best. Een zucht strijkt langs Velour's lippen, haar warme ademhaling verdampt als nevel, verspreid zich als rook. En dragen een paar lasten en ongesproken scheldwoorden met zich mee. "Uh, oeps?" Mompelt Lewa dan toch weer timide, terwijl ze haar gloeiende wangen verbergt in haar sjaal. Opnieuw in stilte lopen de vier vrienden verder, op de stoep waarin de felle lichten van de zon spiegelen als het wateroppervlak. Voetstappen klinken ritmisch, wandelend naar de dichtstbijzijnde stad.

Langzaam, verdwijnen de struiken, de natuur word vanaf een bepaald punt in bedwang gehouden door de mens. Een deel van de overige wildernis verdwijnt en laat alleen struiken en boompjes achter als sfeer brengers. Een omgeving, herkennend als die van een parkje. Kleuren die niet veel verschillen als die van de lucht, liggen als een bewandelbaar pad van stenen in een artistiek patroon.

"Mijn voeten doen pijn." Jammert Ennet, "Ugh." Kreunt Yellow, 'Kill me now." Moppert Velour. En Lewa, zij straalt vrolijkheid uit. Met een trots gevoel loopt zij gedreven door. Hierdoor, moeten haar vrienden zich nog intensiever inzetten en, haar achterna lopen. Ondanks dat hun voeten zeer doen van het lange eind lopen, ieders longen en spieren te weinig zuurstof krijgen en ze een pessimistische instelling hebben. Alles voor een onderdak. "Waarom gebruiken we onze pokémons niet?" Vraagt Ennet zich opeens af en stopt tijdelijk met lopen. "De meervoudsvorm is pokémon." Spreekt Velour helder, geen emotie herkenbaar in haar stem. "Te veel moeite." Zegt Yellow tot slot. Beide stoppen ze niet met hun voeten slepen over de gladde stenen, met beide ruggen toegekeerd naar Ennet. "Wist ik wel."

"Attack!" Word er uit het niets luid geschreeuwd, iets wat de vier unieke vrienden tot een halt roept. Bladeren ritselen luid, al is dat niet het gene wat deze onverwachte aanval verraad. Een blauw leeuwenwelpje springt uit één van de bosjes, zijn lichaam omhult met geel licht. De gene met het snelste reactie vermogen is Velour, die snel haar Rampardos tevoorschijn haalt, die moet dienen als schild tegen de elektrische aanval van de welp. "Wat?!" Opnieuw, dezelfde stem. Wegens de echo, is het onduidelijk om de persoon tot wie deze stem toebehoord te traceren. "Hey, ik wou met die Shinx vechten!" Ennet, met de pokéball in haar handen, spreekt ontevreden. "Dan doe je dat...?" De elektrische aanval, waarschijnlijk een Thunderbolt, heeft geen enkel effect op de steen type van Velour. De welp is na een botsing met het grote prehistorische beest achterover geslagen, maar staat al weer gauw moedig op zijn vier poten. Zijn zwarte achterlijf onder enkele schrammen. Velour's pokémon toont geen enkele interesse in het kleine beest en loopt kalm terug naar zijn eigenaar. Terwijl het word beloont met een paar strijken langs zijn snuit, verschijnt er iemand vanuit de bosjes. De eigenaar van de Shinx. "Wat ga je ons aanvallen?" Het is niet een vraag die per se beantwoord hoeft te worden, al spreekt Yellow 'm verontwaardigd uit. Ergernis is te merken, maar toch zijn er verschijnselen van sympathie. "Ja het moet toch zo?" De stem van de plotse aanvaller klinkt energiek en vrolijk, ondanks haar verbazing. "Dat... Klopt." Word er vervolgens gemompeld door Yellow. "Genoeg gekletst! Vreemdeling die ik een beetje apart vind, TIJD OM TE VERLIEZEN van Mij!" Ennet benadrukt sommige woorden met meer volume, terwijl elk woord vol trots word uitgesproken. Er blijkt een korte aarzeling te zijn, voordat de vijandige trainer haar Shinx terug roept, terug in zijn pokéball. "Oh, dit word zo cool!"