Storytime With Pnyan-o | Verhalen voor Vrienden

✉Love Story

Het meest meeslepende verhaal, vol emoties, struggles en passies. Een liefde die zich snel heeft ontwikkeld.

Voor SaeyoungLuciel

SaeyoungLuciel × Laptop
-----------×°•----------×°•------------×°•----------

Tijdens een maf logeerfeest, voelde de laptop zich... Eenzaam. Rumpel hield zich de hele tijd bezig met een goede vriendin van haar. Dus hij lag de hele nacht ergens aan de kant, terwijl hij digitale tranen van codes liet vloeien over zijn glimmende gezicht. Na een dag de hele tijd een serie te hebben weergeven, waar hij veel zijn best voor had moeten doen. Want Wifi daagde de laptop vaak uit, tot een oorlogsverklaring toe. Werd hij na 13 afleveringen aan de kant geschoven. Hij kreeg alleen maar de aandacht die hij wilde, wanneer hij nodig was. Nooit plots. Iets liefs kwam niet zomaar. Er was altijd een reden.
Nadat hij zich had bedompeld in tranen, die er in werkelijkheid niet waren, viel hij in slaap. Met de diepzinnige gesprekken van de twee vriendinnen op de achtergrond.

Een dag verstreek. Of eerder, een nacht. En de laptop was weer eens nodig. De twee aparte meisjes hadden hem nodig om een verhaal te schrijven, om specifiek te zijn.

"Ga aan." De stem klonk geërgerd en een vinger drukte hard op de aan knop van de laptop. "Je kan het wel." De stem, die nu bezorgt klonk, behoorde tot niemand minder dan Rumpelstiltskinx. Haar vinger werd vele malen op de aan knop gedrukt, iedere druk met een andere duur van tijd. Haar vriendin, moest lachen. Lachen, om de plotse hysterie van Rumpel. Er was niks mis met de laptop, hij deed enkel een simpele test. Om zeker te weten of Rumpel echt om hem gaf. De slome laptop die vaal ruzies heeft met Wattpad en Wifi. "IK KAN NIET ZONDER JE."

"Je laptop kan echt weinig zeg." Deze opmerking werd uitgesproken door de enige echte Pnyan-o. Het was een sarcastisch grapje, iets wat Rumpel meteen zou begrijpen. "KAN IE TOCH OOK NIKS AAN DOEN," ze begon het scherm zachtjes te strelen, "Luister maar niet naar haar." Pianootje was niet verbaast, noch bezorgt over de stemmingswisselingen van Rumpel. Bedoel, ze is altijd al een beetje maf geweest. "Maar uh, beter gaat ie aan." Rumpel stopte met het strelen van haar laptop en zat weer overeind op het bed. "Ja beter wel, want AL M'N WAARDEVOLLE VERHALEN STAAN EROP." Terwijl de laptop al die tijd zijn hoop vast hield, voelde hij alle vreugde die in hem geïnstalleerd is, verwijderd worden. Nogmaals. Maar hij vond het verschrikkelijk om haar zo van slag te zien, terwijl hij alleen maar deed alsof.

Dus, als de goede laptop die hij is, liet hij zijn gezicht gloeien. Iets wat Rumpel's gezicht ook deed, wanneer ze het licht zag verschijnen. En ze haar wachtwoord in moest typen. "YES" Schreeuwde Rumpel en Pianootje gezamenlijk in koor.

"VERWELKOM ME"
"HEB ME LIEF"

Maar dat deed de laptop al tijd al. En dat zou hij voor altijd doen. Of ze het nou door heeft of niet. "Je bent echt dense." Sprak Pnyan-o monotoon en plots. Begreep zij misschien de laptoptaal? Net zoals dat Rumpel, Soks spreekt? "Ja nou..." Ze maakte haar zin niet af. "I feel you"

"Heb ik je trouwens dat verhaal verteld over mijn sok?"
"Uhm, nee."
"Oh, nou dan word het hoog tijd."