Escape Ft. One Direction

"Ssht, straks maak je haar wakker!" Hoor ik een stem zeggen. Wacht, wie is dat? Die stem komt me zo bekend voor! Ik voel iets langs mijn wang druipen. Ik wil het weg vegen, maar ik kan me niet bewegen. Ik merk hoe ik in paniek raak. Mijn polsen branden. Mijn enkels trouwens ook. Ik open oorzichtig één oogen kijk om me heen. Ik lig in een kleine, donkere kamer. Links van het bed waar ik op lig is een raam met een gordijn ervoor, waar een smalle strep licht doorheen valt. Ik draai mijn hoofd verder en schrik me te pletter van de jongen die op het voeteinde van het bed zit. Ik kan hem niet goed zien, maar ik kan nog net een bos krullen onderscheiden met het beetje licht dat ik heb. Als ik mijn hoofd nig verder draai, zie ik nog 2 gestaltes naast het bed staan. Wie zijn deze jongens? Waar ben ik? Ik probeer paniekerig te bedenken wat er is gebeurd. Oké, gisteren liep ik dus terug naar huis. 2 Paar armen die me vast pakken, een klap tegen mijn hoofd en verder niks...

"Je bent wakker." Hoor ik, een andere stem dan net.

"W-waar ben ik?" Weet ik met moeite uit te brengen. Mijn stem is vreselijk schor. Ik hoor gelach uit 3 monden komen.

"Is ze al wakker?" De deur gaat met een klap open en meteen knijp ik mijn ogen dicht tegen het felle licht dat de kamer opeens verlicht.

"Ja, dat zie je toch." Ik voel hoe iemand op het bed neer ploft en meteen gaat er een pijnscheut door mijn hoofd. Iemand strijkt een pluk haar uit mijn gezicht. Hoe kan hij opeens hier naast me staan? Hij stoot de blonde jongen aan, die zonet oo het bed is geploft. In een flits zie ik een tattoo op zijn arm. Die heb ik eerder gezien! Maar waar? " Gast doe voorzichtig, je ziet toch dat ze pijn heeft. En ga even een doek en de verbanddoos halen, ze bloed weer." Zegt hij. De jongen staat op en loopt weg.

"Bezorgd Payne?" Hoor ik de jongen met de krullen zeggen. De jongen naast me slaakt een geërgerde zucht.

"Het is al erg genoeg wat jullie gedaan hebben, we gaan het haar niet nog extra moeilijk maken!" Ik kijk opzij. De jongen met de krullen heeft groene ogen. En dan die twee naast mijn bed. De ene heeft zwart haar en donkere ogen en de andere bruin haar en ijsblauwe ogen. Ik heb het gevoel dat i deze jongens ken, maar ik weet het niet...

"Kun je me vertellen hoe je heet?" Ik draai mijn hoofd naar de jongen die naast me staat. Ook hij heeft bruin haar, en hij heeft bruine ogen, die me bezorgd aan kijken. Tja, dat is een goede vraag, wie ben ik eigenlijk?

"Ik weet het niet." Komt er zacht uit mijn mond. De jongen werpt een boze blik naar de rest en kijkt dan weer naar mij.

"Wat weet je nog wel?" Ik denk diep na.

"Dat ik gisteren naar huis liep en toen een klap op mijn hoofd kreeg, verder weet ik niks meer..." Was het eigenlijk wel gisteren? Nou ja, wat maakt het uit. De jongen knikt. De blonde jongen komt weer binnen gelopen met een doek, een kom water en een rood kistje. Hij geeft het aan 'Payne', (Dat is wat ik die krullenbol heb horen zeggen.) en gaat dan weer op het bed zitten. Voorzichtig deze keer. De jongen naast me maakt de doek nat met wat water en dept ermee op mijn voorhoofd. Ik bijt hard op mijn lip.

"Sorry." Fluistert de jongen. Ik kijk heel even opzij en zie dat de rest de kamer uit loopt. Ik kijk met grote ogen naar de doek, die nu helemaal onder het bloed zit.

Na een tijdje is de wond op mijn hoofd schoon. De jongen legt de spullen weg en haalt iets glinsterends uit zijn zak. Ik raak in paniek en probeer mezelf los te trekken. "Rustig maar." Zegt de jongen geruststellend. "Ik ga je alleen maar even los maken." Ik onstpan, voor zover je je ontspannen kan voelen in zo'n situatie, en laat hem zijn gang gaan. Als ik los ben, kom ik voorzichtig overeind. Meteen voel ik mezelf duizelig.

"Wil je wat drinken of eten?" Vraagt Payne, ik besluit hem maar zo te noemen, omdat ik niet weet hoe hij heet. Ik knik.

"Wat water alsjeblieft." Fluister ik. De jongen knikt en loopt weg. Ik kijk de kamer rond. Zo kan ik meer zien dan hoe ik net lag. Zoals ik dus al had gezien, het raam. Rechts in de hoek staat een stoffige kast. Aan het plafond hangt een kapotte lamp. Ik kijk naar de deur, waar achter een houten trap zit. Het valt me nu pas op hoe koud ik het heb. Ik kijk naar mezelf en schrik even. Ik zit alleen in mijn ondergoed!

Payne komt weer binnen gelopen met een glas water en een dekentje. Hij slaat de deken om me heen en geeft het glas. Voorzichtig drink ik een paar slokjes. "We brengen je wel even naar de andere kamer." Zegt Payne. Hij tilt me voorzichtig op en loopt de kamer uit. Boven aan de trap kom ik er achter dat ik net in de kelder lag. Op de bank zitten de andere jongens een beetje tv te kijken. Ze kijken even op als ze ons horen. De jongen met de staat op en komt naar ons toe gelopen. "Ik breng haar wel naar boven." Zegt hij. Ligt het aan mij of hoor ik iets gemeens in zijn stem.

"Nee Hazz, je blijft met je poten van haar af!" Gromt Payne.

-------------------

Hi mensen!

Dit is het eerste verhaal dat ik schrijf op Wattpad. Ik hoop dat jullie het wat vinden!

Ik schrijf via mijn tablet, dus sorry als er spelfouten in zitten!!

Xxx