Hindi na ako nakatanggi kay Lyndon dahil agad niyang hinawakan ang kamay ko papunta sa kotse niya. Nagulat ako sa kinilos niya pero hinayaan ko na lang. He is just being nice.
I smiled
"Why are you smiling?" Tanong niya bago pinaandar ang kotse
"Why were you looking at me?" I asked him back. Napangisi siya at napailing. Cute
"Nothing"
"Okay" napangiti ako ulit.
Tumulak na kami paalis ng campus. Tahimik lang kami sa loob ng sasakyan pero hindi awkward yung atmosphere. Ewan ko ba. Parang ang gaan ng loob ko kay Lyndon
"So, bakit ka pala late nang umuwi? 2pm yung last class mo diba?"
Nagtaka ako kung paano niya nalaman yung schedule ko pero hinayaan ko nalang
"Gumala pa kami. Kasama ko si Mariah, you know her right?"
Tumango siya at tumingin muna sakin bago nagsalita "Siya yung babaeng palagi mong kasama? That blonde girl?"
"Mm-hmm."
"I see"
it was a silent, yet calming ride. the manly scent lingering within his car somewhat gave me comfort. Hindi na ako sumagot pagkatapos nun dahil nakaramdam ako ng pagod. Hindi ko namalayang nakatulog na ako sa loob ng kotse ni Lyndon
Nagising ako sa pagtapik ni Lyndon ng balikat ko
"Fal, gising" mahina ang pagkasabi niya pero dinig na dinig ko iyon
Pagkamulat ko ng mata ko, alam kong wala kami sa subdivision namin. Agad akong napapisik dahil sa kaba. oh my God, Lyndon... don't--
"relax. wala akong balak na maging kidnapper." i let out a sigh of relief. Jusko, akala ko mawawala na ang v card ko. wait, wtf?
"nasiraan ata ako ng makina. But don't worry, tumawag na ako ng taga-ayos pero baka maabutan pa sila ng isang oras"
"It's okay Lyndon. Wala naman akong gagawin"
"Sorry pala sa pag-gising ko. Kung gusto mo, matulog ka nalang ulit" he flashed a small smile, which i thought was adorable. He looked like an innocent angel.
as much as i wanted to sleep again, hindi na ako dinalaw ng antok. after 15 minutes ng pagpilit na makatulog, buhay na buhay parin ang diwa ko. Pagtingin ko sa driver's seat, wala si Lyndon kaya lumabas nalang din ako
I saw him sitting on the trunk of his car. Lumapit ako at umupo sa tabi niya
"Hindi ka natulog?" tanong niya
"obvious."
"you really are something, Fallon" napatingin ako sa kanya,
"what do you mean?"
napangiti siyang hindi nakatingin sa akin
"nothing. Anyway, gusto mo ng kape?"
I shot him a questioning look
"And where will you get one?"
"May stock ako ng cold coffee sa loob. Pampawala ng antok habang nagdadrive"
"Cool. I'd love to have one"
"Sige, kunin ko lang."
Hindi naman nagtagal si Lyndon bago bumalik. He even opened the can of coffee for me. He is really a gentleman. I'd probably be the luckiest girl if he was my boyfriend. He basically has everything a girl would want from a boy but i'd put that on the 'if' section of my life. I got no feelings for him. Well, as of now.
