KIZIL YETİM

2. Bölüm - KIZIL YETİM

Ömer: Sen o kızsın

-Flashback-
Ömer yolda yürüyordur ve karşı caddede Defne'yi görür.

Ömer: Bu kızıl güzel de kim böyle

Ömer yakından bakar ve Defne'nin etrafında serseriler olduğunu görür. Konuşmaları duymak için yakınlaşır

Defne: Gidin burdan delimisin ya imdaattt !

Serseri 1: Olur mu fıstık gel biraz kaçma

Serseri 2: Korkma ablacım fazla acıtmaz

Defne: Çek o pis ellerini üstümden it herif !

Serseri 1: Korkma be yengecim ya

Ömer dayanamaz ve serserilerin olduğu yere atlar.

Serseri 2: Noluyo lan

Ömer ikisine de kafa atar.

Serseri 1: Özür dileriz yenge, saygılar..

Defne:Bak hâlâ yenge diyo yaa

Serseri 2: Tamam ablacım. Saygılarr.

Serseri 1: Ne diyosun sen ya gel buraya
Der ve kaçarlar. Defne biraz kıkırdar haliyle (yazardan not: İşte süper kahraman Ömer gücüü !)

Defne: Gerçekten çok teşekkür ederim.

Ömer: Rica ederim. Bir sorun mu vardı ?

Defne: Ben de bilmiyorum. Sokak serserileri işte
Deyip ağlamaya başlar.

Ömer: Ne oldu ?

Defne: Ben hayatımda ilk defa böyle bir şeye rastlıyorum. Benim Ailem beni 7 yaşında iken terk edip gitti. Şimdi ne yapıyorlar bilmiyorum. Belki bensiz daha mutlulardır. Burda olsalardı şimdi evimde Annemin sıcacık kollarında uyuyordum. Babamla film seyrediyordum. Neden ben ? Hep acı çeken ben mi olacağım ? Annem ve Babam bu olanları görselerdi o adamları yaşatmazlardı. Ama yoklar yanımda. Keşke olsalardı. Küçükken her gece o soğuk yurdun yatağında uyumadan önce hayaller kuruyordum. Ama hiçbiri gerçek olmuyor işte. Hepsi hayal !

Ömer: Bir dakika yurt mu dedin sen ? Hiç akraban yok mu ?

Defne: Yok. Onlar da benim onlara yük olacağımı ve masraflı olduğumu sanıyorlar. O kadar şirketleri varken Ailelerinin kanından olan bir insanı kabul etmiyorlar. Lanet olası kader !!

Ömer: Tamam ağlama, geçti. Şuradaki cafe'de birer kahve içelim mi ?

Defne: Olmaz. Yurda gitmem lazım. Her şey için tekrar çok teşekkür ederim. Seni de dertlerimle üzdüm.

Ömer: Hiç bir önemi yok. Görüşürüz !

Flashback sonu

Defne de Ömer'i görünce o olan şeyler gelir aklına.

Neriman: Hadi ama Ömer, Defne noldu size , hangi kız Ömer ? Aa yoksa tanışıyor musunuz ?

Necmi: Hakikaten noldu Ömer ?

Ömer: Yok bir şey yenge ve amcacım. Başka biriyle karıştırmışım.

Neriman: E o zaman hadi gel otur Defne. Sizi Defne ile tanıştırıyım. Defne. Yurttan geldi. Artık bizimle kalıcak. Hayat hikâyesi beni çok duygulandırdı. Ben de kaptığım gibi yurttan aldım. Eşyalarını topladık ve taşındı. Yeni evine hoşgeldin Defne

Necmi: Aa ne güzel. Zaten Sude de ayrı eve çıktı,bizi unuttu. Evde öyle sessiz sessiz. İnsanın canı sıkılıyor. Ne iyi ettin Neriman. Hoşgeldin Defne. Ben Necmi. Memnun oldum

Ömer: Hoş geldin Defne. Ben Ömer.

Defne: Hoş buldum. Ve ben de memnun oldum.
Defne biraz utanır tabi. Ömer ile Defne'nin gözü hep birbirlerindedir.
Defne hayatını anlatır, Ömer'e anlattığı kadar ağlamaklı olmadan. Sonra sohbet sürer tabi. Yemekten sonra herkes içeri geçer. Defne saate bakmak için koluna baktığında saat 22.49'u gösteriyormuş. E tabi o kadar muhabbetten sonra doğal.

Defne: Ben izninizle uyusam olur mu ? Garip bir şekilde uykum geldi

Necmi: Tabi uyuyabilirsin Defne. İyi geceler.

Neriman: İyi geceler tatlım bugün çok yoruldun sen.

Ömer: İyi geceler Defne (Yazardan not: Höşştt Ömer noldu da yumuşuyosun ? Sen hayırdır ?)

Bir süre sonra Neriman'ın telefonu çalar. Herkes tahmin ediyordur. Arayan Koray'dır. Neriman, Koray ile dedikodularını yaparken Ömer ve Necmi de uyumaya gider.
Ömer odasına gitmeden önce Defnenin odasına doğru gider. Tam kapıyı açıcakken içinden "Napıyorsun Ömer ?!" Der. Odasına gider ve üstünü değiştirir. Sonra yatağa uzanır. Aklında Defne vardır. Onu ve yaşadığı hayatı düşünür. Sonra esnemeye başlar. "Kızıl Yetim" der sessizce ve uyur.

Defne de Ömer'i ve o günü düşünüyordur. Sonra derin bir iç çeker ve uyur.

~Selamm~
Dayanamadım ve yazayım dedim 😊
*Acaba sabah neler olucak?*
İlginiz ve sevginiz için çok teşekkürler. 3. Bölümde görüşürüüzz ! 😊☺